Karan Haznedaroğlu. 27 yıldır her istediğini elde eden, sadece adıyla bile bütün kapıları açabilecek bir adam. Şimdi her şeyden çok istediği bir şey vardı. Onu alarak buz tutmuş kalbinin en güzel köşesine saklamak, gülümsemesiyle çıkan güneşte ısınmak istiyordu. Hale Seçkin.. onu 1 yıldır kanatlarının altında yaşatıyordu. Her ne kadar BERCESTE bunu bilmesede... +18 içeriklidir. (sahneler/ argo kelime ve konuşmalar vardır.)

İyi adamlar yanlızlıktan ölüyor,İyi kadınlar ise kötü adamların balkonundan gökyüzüne bakarken...... Dostoyevski Giray karşısındaki kadınların istediği herşeyi kabul etmişti ama onunda bir şartı vardı şimdi bunu söylemeliydi ki ilerde olacakların önüne geçmiş olsun "bakın sizin istediklerinizi kabul ettim ama benimde bir şartım var günü geldiğinde bu evliliği bitireceğim zaman kimse itiraz etmeyecek o küçük kızı gerçek karım olmasını sağlayacak hiç bir adım atmayaksınız aklınızda kalbinizde asla bir umut yeşertmeyeceksiniz o küçük benim için sadece bir emanet olacak günü gelincede hayatımdan çıkıp gidecek"Giray tam bunları söylerken Leyal salonun girişinden dediklerinin hepsini duymuştu başını yere eğip yüzünü göstermeden "bana bu yaptığın iyilik için sana çok teşekkür ederim merak etme zamanı gelince asla sana zorluk çıkarmıycam hayatında hiç var olmamışım gibi çıkıp gideceğim. Sen beni nasıl emanet olarak görüyorsan bende seni abim olarak görüyorum"demişti aslında öyle görmüyordu ama sadece karşısındakinin içi rahat etsin diye öyle söylemişti. Giray'ın kızın laflarından sonra içi bir nebze olsa rahatladı bu küçük kız ilerde onun için hayallere kapılmayacaktı. Onlar içlerinden düşüne dursun zamanı gelince ikiside ne kadar büyük konuştularını anlayacaklardı elbet. Yetişkin içerik ve küfürler olabilir şimdiden okuyucuları uyarıyorum

🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

Marver kendini, Dirastya 'nın tamamına yayılan bir isyanın ortasında bulacaktır. Yerel halk saraydan hesap sorarken, Marver hem güçlerini kontrol etmenin bir yolunu bulmak, hem de kaderin ona çizdiği rolü oynamak zorunda kalacaktır. Savaşı, aşkı, ihaneti ve kayıpları yaşayan küçük yetimin, daha fazla çocuk olmak için vakti kalmamıştır. Yazgısı, Marver 'i ateşle ile dövüp, ondan bir erkek yaratacaktır.

Daha dün geceye kadar bana sarılıp, beni sevdiğini söyleyen sevgilimin kollarında uyurken şu anda gecenin bir köründe, sokağın ortasında, kıçımın altındaki yırtık bavulla kala kalmıştım. Ağlıyor ve kendimi özgür hissediyordum. Tamam, kesin içimde yatan bir mazoşist vardı benim. Ben içimdeki sesle tartışıp dururken, önümde duran arabadan gelen o gür ses, küçük dilimi yutmama sebep olmak üzereydi... ''Şişt! Güzelim bir saati kaç para? '' Lanet olsun işte şimdi sıçmıştım...

Kızıl alevler sarmıştı etrafımı, sağ tarafımda celladım var iken, sol yanımda bana hayat diyen adam yaşamak için gözlerimin içine bakıyor ve çırpınıyordu. İçim çekiliyor, kalbim kanıyor ve geçmişimin yalnızlığı yine karşımda duruyordu. Bir uçurumun kenarındayken her şeyi geride bırakıp kapattım gözlerimi. Ve kendimi boşluğa bıraktım. Ne acı vardı, ne de gözyaşı. Derin bir sarsıntı bekler, vücudumda hissettiğim ılık esinti ile gözlerimi açtım. Karşımda keskin bir çift mavi göz derince yüzümün her bir yanını izleyip en son "korkma" dedi. Korkmuyordum, ben doğduğum gün terk edilmiş bir bebektim ve şimdi yine yalnız kalmaktan korkmuyorum. Ağzımı açıp korkmuyorum demek istedim ama sadece gökyüzünden bir damla yaş suna bilmiştim ona. Eğilip dudaklarını anlıma bastırıp sıcaklığını buz kalıbına dönmüş vücuduma sunmuştu. Kokusu içime çekip hala daha dünyada olduğumu hissettim. Yüzü bu kadar sert olan bir adam "ben Cihat bey senin bundan sonraki kaderin"... BAŞLANGIÇ TARİHİ: 15.12.2019

✨ Dünya gözlerinin yüzümün her hattında gezindiğini hissedince istemsizce yutkundum ve dudaklarımın kurumaya başlamasıyla dilimle onları nemlendirdim. Bu hareketim bakışlarını dudaklarıma yönlendirince harelerinin arasına yerleşen ışıltılar yerini başka bir şeye bıraktı. Elindeki viski yeri boylarken parmaklarının arasından parmaklarını geçirip avuç içlerimizi kuvvetle birleştirdi. Çehresindeki ifade katılaşıp, dudaklarıma yaklaşırken vücudumun titremesiyle hızla nefes alıp vermeye başladım. Dudaklarımızın arasında oluşan milimlik mesafeyle beraber gözlerim kendiliğinden kapandı. Vücudum beklentiyle kasılırken dudaklarımız birleşti. Dudaklarımın üzerinde hareket eden dudaklarla bende karşılık vermeye başladım. Önce alt dudağımı ağzına alıp emmeye başladı. Son üst dudağımın üzerinde hareket eden diliyle bende açlıkla üst dudağını ısırdım. Kasıklarımda oluşan hareketlenmeyle beraber dudaklarının tadıyla başım dönmeye başladı. Önce o benim dudaklarımı ısırıp emiyor. Sonra ben onun dudaklarını yalayıp emiyordum. "Dudaklarının tadı. O bal dudaklarını öptükçe kanıma işliyorsun." ✨ Başlangıç tarihi; 19.10.2020

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Ne var biliyor musun? Sana zerre inancım da güvenim de yok." Alp kafasını iki yana sallayıp telefonu hoparlörden alıp direkt kulağına götürdü. Söylediği her kelimenin, kadının zihninine kazılmasını istiyordu. "Benden daha fazla para veren birini buldun değil mi? Başka bir koca, ha? Tam senden beklenilen hareket. Ruhundan sonra bedenini satmayı düşünürsen eğer, beni aramayı sakın unutma! Fiyatını karşılayabilir miyim acaba? Kendini sırf bir imza ile garanti altına aldığını sanıp, namusluyum ayağına yatıyorsun ya..." Adam derin bir nefes alıp konuşmasına devam etti. "Emin ol senin gibi cüro yapan kimse yok, o piyasada." Adam 'o piyasa' lafını öyle imalı söylemişti ki... Küfretmeden de küfürün zehrini saçmıştı ortalığa. Kadın nefes almadığını, daha doğrusu alamadığını, ellerinin aniden titremeye başladığının bile farkında değildi. Gözyaşları, yağan yağmurun şiddetiyle aynı oranda akmaya başladı. Bu kadar nefreti hakedecek ne yapmıştı ki? İstediği biraz olsun herkesin çenesini kapatacak konuma ve paraya sahip olmaktı. Ama herkes onu böyle suçluyordu, işte. İlk önce Aslım şimdi de Alpaslan. Telefona bakakaldığını arabanın içine dolan güçlü ışıkla anladı, arabası hızla tıra doğru giderken aceleci bir manevrayla arabanın direksiyonunu sağa kıracağı sırada sağını solunu bir anda karıştırdı ve sola kırınca araba şorampele girdi ve araba aşağıya doğru taklalar atmaya başladı. Arabanın içinde bedeni sarsılırken hayatının film şeridi gibi önünden geçtiği anlarda tek hatırladığı çığlıklar atarken arabanın içine dolan Alpaslan'ın sesiydi. Anlaşmalı evlilik, nefretten aşka ve şirket aşkı teması işlenmektedir. Yayınlanma Tarihi: 04/04/20 #1- Anlaşmalı 20.06.2020 / 29.07.2020 #1- Vurgun 25.07.2020 / 24.11.2020 #1- Anı 27.09.2020 / 07.12.2020 #1- Hafıza 29.09.2020 / 10.12.2020 #1- Ho

Her masalın sonunda yakışıklı prens ve güzel prenses mutlu sona ulaşır, sonsuza dek mutlu yaşarlardı... Peki gerçekte iki mükemmel bir araya gelirse ne olurdu? Onlar için de bir mutlu son var mıydı? Agah Ali Erdemli, ailesinin güzel yuvası bir kadın için bozulduğunda ve babası annesini terk edip o kadınla evlendiğinde o kadından da, o kadının kızından da uzunca bir süre nefret etmişti... ta ki, kızın adı gibi her tarafa ışık saçan bir güzellik olduğunu fark edene dek. Işık Saçan için ise her şey çok farklıydı. Daha küçük bir çocukken bildiği, tanıdığı mahallesinden ayrılıp yüksek sosyetenin ortasına, ondan nefret eden insanların arasına düşmüştü. Agah Ali'yi gördüğü anda adama vurulmuş, bu çocukça hoşlantı yıllar geçtikçe ikisi için de güçlü bir tutkuya dönüşmüştü. Agah Ali, Işık'a aşık olmuş ama kadının manken olmasından da, annesinden de hep nefret etmişti.. Işık ise Agah Ali'nin otoriter tavrından ve adamın ait olduğu, kendisinin hiçbir zaman ait hissedemediği o hayattan.. Ama ya günün birinde, hoşlanmadıkları hayat tarzlarını birleştirmek zorunda kalırlarsa?