21. Yüzyılın en büyük aşkı.. Dünyanın acımasız ve materyalist sisteminde kaybolup gitmişti.. Birbirlerini çok sevmişlerdi.. Hemde bedenin içindeki kalp kara toprağa girene dek.... Kadın melekler kadar masum.. Erkek ise şeytan kadar gaddar... Birbirlerini tam zıttı olan iki ruh birbirlerin ruh eşi oluvermişlerdi.. Tüm bu karmaşaya rağmen... Hayat onlara acımadı .. Özellikle kadın hep yanan kısım oldu... . . .

Bir zamanlar ben de bir ölümlüydüm.. Nefes alan, nefes veren.. Eti ve kemiği ayrılmamış, bedeninden hayat enerjisi olan ruhu alınmamış bir yaratıcımın aciz kuluydum... Ama ben de diğer herkes gibi öldüm.. Sadece benden geriye yaratıcıma ruhum ve ruhumun yaptıkları kaldı.. Çok fazla acı çektim bu Cehennem gibi dünya da... Artık huzura kavuşma vakti sevdiğimin kollarında... . . . . .