Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

"Öyle mi Sarışın ?" "Öyle Yeni çocuk." "Okula geleli 2 hafta oldu. Yeni değilim artık Sarışın ." "Benimde lakabım Kara ama sen Sarışın diyorsun." "Sarışınsın ..." "Okula en son sen geldin ..." **** Kara , Yeni çocuk , Atletik , Kel , Hanım, Ciciko , Edebi dörtlü, Dedikodu time ve daha niceleri var bu hikayede . Eğlenceli lise anıları, aşkları ve dostlukları ... Dosttan öte kardeşlikleri ... 11-C ; eğlencenin lise de ki adresi ve kapısı gülmek isteyen herkese açık . İçeri dikkatli girin çünkü Müsrif Cemil okula yabancıların girmesine izin vermiyor . Sizin bizden olduğunuza ikna etmek zor olabilir ... *** Not : Eğlenmek için yazılmıştır. Çerezlik bir kurgudur . ! Kurgu şahsıma ait olup çalınması, kopyalanması durumunda yasal işlem başlatılacaktır .

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Ben Masal... Hayatı masallardakı gibi güzel olan Masal demek isterdim ama bunun için artık çok geç... O gün hayatımın daha yeni başladığının farkında deyildim. O güne kadar mutlu sonumun olduğunu ve mutlu sonla yaşadığımı sanıyordum. ~Meğersem gerçek hikaye mutlu sondan sonra başlarmış.....

~CELLADINA AŞIK~ Gündüzleri New York'un en gizemli ve başarılı yatırımcılarından biri. Geceleri ise adaletin ulaşamadığı yerde kendi kanunlarını yazan bir gölge: Cellat. Hayatını yirmi yıl önce ailesini elinden alan meçhul bir silüeti avlamaya adayan Alatan için her şey bir plandan ibarettir. Duygular birer zayıflık, insanlar ise satranç tahtasındaki piyonlardır. Soğukkanlılığı en keskin silahı, geçmişi ise en karanlık zırhıdır. Fakat şehrin en ışıltılı gecesinde, en tehlikeli avının peşindeyken planları beklenmedik bir isimle kesişir: Liva. Zeki, yorgun ve ait olmadığı bir dünyaya hapsolmuş bu kadının masumiyeti, Alatan'ın yıllardır ördüğü duvarları tehdit etmeye başlar. İntikam için çıktığı yolda attığı her adım onu Liva'ya yaklaştırırken, Alatan hayatının en zor seçimiyle yüzleşir: Yirmi yıllık nefretini mi takip edecek, yoksa ruhunda filizlenen ve onu yok edebilecek kadar güçlü bu aşka mı teslim olacak? Çünkü bir cellat aşık olduğunda, en büyük kurbanı kendisi olabilir. ❀☼❀☼❀☼❀☼❀☼❀☼❀☼❀☼❀ ©TÜM HAKLARI SAKLIDIR ∆ Ç-alınması, konu benzerliği, isim ve soyisimlerin tıpatıp aynısı, karakterler ve benzeri herhangi bir şeye denk gelirsem, ya da kulağıma gelirse anında yasal işlem başlatırım.

Çilek Alança Yıldırım mı demeliyim yoksa sen mi gerçek ismini açıklamak istersin Çilek Alança Saruhan? 17 yaşında tam bir neşe patlaması olan Çilek, ailesinin gerçek olmadığını ve küçük mahallesinden çıkıp Mardin'e gitmek zorunda olduğunu öğrenirse ne olur?

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

05**: Öncelikle yaşanan durum için sizden özür dilerim. Adamlarım adına da kusura bakmayın meslek icabı fazlasıyla ketumdurlar. Bayılttığınız adamıma gelecek olursak, hayır katil olmadınız. Ufak bir beyin sarsıntısı geçirmiş şu anda hastanede iyi olacak. Siz: Meslek icabı? 05**: Takıla takıla oraya mı takıldın gerçekten? Siz: Pardon ya kusura bakma takılacağım yeri sana sormayı unuttum. 05**: Neyse ortada bir olay yok. Konuşmanın da bir anlamı yok. İyi günler. Siz: Buraya bir temizlikçi göndermlisin. Tabi eğer yaşananlardan dolayı gerçekten üzgün ve pişmansan. 05**: Neden? Siz: Adamların evime ayakkabılarıyla girdiler ve her yeri karıştırıp evimin ağzına sıçtılar? Bence bu yeterince açık bir neden. 05**: Pekala, 1 saat sonra kapında olur. Siz: Bu arada adın neydi? 05**: Gerçekten? 05** kişisini Gerçekten olarak kaydettiniz ○°○°○○°○°○°°○○°○°○°○○ İlk yayınlanma tarihi: 04/12/2023