0537***: kimsin? Siz: gelecekteki çocuklarının anası biricik karınn

"Adaletin gölgesi uzun, ama suçun kökü derindedir..." Sivil polis Ali, İstanbul'un karanlık sokaklarından başlayarak Avrupa'nın yeraltı dünyasına uzanan bir suç örgütünü çökertmek için görevdedir. Ancak bu yolculuk sadece suçlularla değil, dost görünen hainlerle, kirli kurumlarla ve kendi vicdanıyla mücadele ettiği bir savaşa dönüşür. İhanet, intikam ve adalet ekseninde ilerleyen bu hikaye, sadece silahların değil, suskunluğun da konuştuğu bir dünyanın kapılarını aralıyor. "Kriminal Dünyası" - Suçla yüzleşmeye cesareti olanlar için yazıldı.

BU KİTAP KORKU, PSİKOLOJİK BASKI İÇERİR! --- "Beni kimseye bırakmayacaksın... değil mi?" Lina, eski bir kukla bulduğunda bunun hayatını tamamen değiştireceğini bilmiyordu. Önce sadece rüyalarında hissetti onu. Sonra, gölgelerin içinde bir çift göz sürekli onu izlemeye başladı. Ve bir gece... onu hissetti. Kukla yalnızca bir eşya değil, bir varlıktı. Sahiplenen, koruyan, bazen inciten... ama her zaman Lina'ya ait olmak isteyen bir varlık. Gerçekle hayalin arasındaki çizgi giderek silinirken, Lina kendini kaçamayacağı bir bağın içinde bulur. Peki, bir kukla gerçekten sevebilir mi? Ve eğer severse... o sevgiden kaçmak mümkün müdür? --- Korku ve tutkunun iç içe geçtiği, tüylerinizi diken diken edecek bir hikâyeye hazır mısınız? "CANLANAN KUKLA" sizi geceleri uyuyamayacağınız bir dünyaya davet ediyor.

Abim, ben ve diğerleri bahçede oturmuş, Azra'yı nasıl bulabileceğimizi düşünüyorduk. Sonra kapı önündeki korumalardan biri yanımıza yaklaştı ve elindeki siyah, ortalama bir tepsi kadar olan kutuyu yere koydu. Kutu hediye paketi gibi paketlenmişti ve korkunç görünüyordu. Masayı falan umursamamış yorgunluk ve çaresizliğin ele geçirdiği bedenlerimizi yere döşeli parke taşlarının üstüne atmıştık. Koruma, abime bakarak "Efendim, bu kutu size gelmiş. Arabaları temizleyen adamlarımız arabanın üzerindeki kutuyu fark edince bize getirler. Biz de emriniz üzere açmadık. Üzerinde bir de bu zarf varmış." zarfı abime uzattı ve abimin el hareketiyle görev yerine döndü. Abim siyah zarfı kutuya bakarak açtı ve içindeki yine siyah olan kağıdı meraklı bir şekilde okudu. Sonra bir anda abimin teninin beyazladığını, gözlerinin fal taşı gibi açılmış olduğunu fark ettim. Notu tutan elleri zangır zangır titremeye başlamıştı. "Abi n'oluyor? Ne yazıyor?" dememle kodlanmış bir robot gibi önce kağıda sonra kutuya ve son olarak da bana baktı. Notu hemen yanına atarak, kutuya yaklaşıp kendini bıraktı. Titreyen elleriyle kurdeleyi çözmeye çalışırken bir yandan da çözülmediği her an sesini biraz daha yükselterek küfürler savuruyordu. Hızla ayağa kalktım ve ileri atılarak abimin yan tarafındaki kağıdı aldım. Herkes anın etkisiyle donmuş abime ve bana şaşkın şaşkın bakıyorlardı. Elimdeki kağıdı yutkunarak, sesli şekilde okumaya başladım: "Aslan mı diyorduk, yoksa kedi mi? Bir leş olduktan sonra fark eder mi?" Gözümden yaşlar süzülürken ne yapacağımı bilemeyerek abimin yanına oturdum ve "Abi sakin ol lütfen. Geçecek, hepsi bitecek." dedim. Bir anda bağırarak "Ne bitiyor Özge? Ne bitecek? Siktiğimin hayatında hiçbir şey bitmeyek! Bu piç dölleri yaşamaya devam ettiği sürece bitmeyecek!" delirmişti haklıydı da.

O, doğanın dört yüzüydü. Dalgaların çağırdığı, alevlerin dans ettiği, rüzgarın fısıldadığı ve toprağın bağrına bastığı kızdı. Mavi kadar derin, su kadar güçlüydü; hiç durulmayan okyanuslar gibi. Kızıl kadar tutkulu, ateş kadar yıkıcıydı; bir kıvılcımda alev alıp dünyayı değiştirecek kadar. Fırtına kadar özgür, esinti kadar dokunulmazdı; varlığı bir meltem gibi okşar, bir kasırga gibi savururdu. Dağ kadar sarsılmaz, toprak kadar yaşam doluydu; kökleri derinlerde, ruhu sonsuzlukta saklıydı.