Kara Acar mahallesi... Korkuların ruhu beslediği, acılardan beslenen insanları çizen, mürekkebinden kan damlayan ve kelimelerinden zehir zemberek cümlelerin sıralandığı korkunç bir mahalleydi. *Şiddet, vahşet öğeleri bulunmaktadır. *Cinsellik öğeleri bulunmaktadır. *Küfür, psikolojik öğeler bulunmaktadır. Kitap kapağı için @matmazel_m'e teşekkür ederim.

Sitare Asrivan, kardeşini bulmak için gittiği o şehirde başına geleceklerden bihaberdi. Kader bile bu kadarını yazmazdı insana. Kardeşini, büyük bir örgütün tam ortasında buldu. Onu kurtarmak isterken, farkına varmadan aynı örgütün bir parçası hâline geldi. Hem de... örgütün lideri Vurgun Valaşan'ın eliyle. Sokakların, insanların ve ölümün efendisi... Bir bakışıyla hayatları altüst eden, karanlığıyla büyüleyen, tutkuyla ve şehvetle dolu bir adam. Soylu olanları dolandırır, güçlü olanları dize getirirdi. Ve Sitare, kardeşini kurtarmak için girdiği bu cehennemde, en tehlikeli adamın tam merkezine düşmüştü. & "Onu öyle seviyorum ki ağlamak geliyor içimden" -Vurgun Valaşan "Yaşım henüz yirmilerde, Sana kırk senelik aşığım" -Sitare Asrivan

"Kime, nasıl bir kötülük yaptın da kollarıma düştün?" Büyük Cadı Avı'nda yakalanan Larina; ailesiyle birlikte yanmak üzereyken kendini yabancı bir evrende, bir yabancının kollarında bulur. Kollarına düştüğü yabancı; yıkılmış Artevi Krallığının saklı, karanlık prensi As Valor Jarlan'dan başkası değildir. Tür: Fantastik Romantik

Bir güneşin batışı, & Bir güneşin doğuşu nasıl bir olabilir. Bir güneş nasıl akrebin gözlerine sahip olabilir. O sahipti. O küçüklüğünden beri O gözlere sahipti. Konuşmaması zehrini akıtmasına engel değil ki, Konuşuyordu. Konuşmasına rağmen konuşmaz ve gözleri ile konuşuyor ve her şeyi, herkesi yönetiyordu. O zehirdi, O güneşin zehriydi. Onun zehri ne kana, ne vücuda zarar veriyordu. O zehrini duygulara ve hislere aşılıyor aşılamak ile kalmıyor yönetiyordu. O güneşin doğuşu, Ay'ın batışı, Zehrin bakışıydı. RÔJ ÂKRĒ BËZJÎRX̌ÂN ___________ Mîr değil miydi Barış? Rôj değil miydi Güneş? Lakin ne Mîr oldu, Barış. Ne de Rôj oldu, Güneş. Mîr, barışı kendine yakıştırmadı. Rôj, güneşin ışığına inanmadı. Biri Savaşı, Diğeri Zehri seçti. Lakin bilmedikleri bir şey vardı; Kaderin onlara açtığı ve birbirlerini buldukları yoldu. Mîr savaştan, Rôj acıdan güç alırken bu yol nasıl ilerleyecekti. Birbirine haram olan iki ruh, iki beden. Acının ve kederin olduğu uzun bir yol. Yaralı çocukluk.... Acı geçmiş.... Kederli bir gelecek.... İki savaşçının uzun savaşı..... Berdel hikayesidir. Argo, hakaret, şiddet ve psikolojik baskı içerir.

Kitap oldu. Dört kitabı basıldı. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

"Benden başka gidecek hiçbir yerin yok." Adam yapılı cüssesini kendinden oldukça küçük kıza iyice bastırdı ve çenesini sıkarak yüzünü kendine yükseltti. "Gidebileceğin herkesi öldürdüm, uyuyabileceğin her evi yıktım, başını koyabileceğin tüm yatakları yok ettim, sığınabileceğin her limanı yaktım ve küllerini beş okyanusa savurdum." Biraz durup kızın sindirmesini bekledi. Ağır ağır, beynine çakarcasına vurgulu bir tonda tekrar konuşmaya başladı. "Benden kaçtığında gidebileceğin tek yer benim yanım, uyuyabileceğin tek yer benim evim, başını koyabileceğin tek yatak benim yatağım ve sığınabileceğin tek liman benim kollarım." Çenesindeki elini çekmeden diğer elini incecik boynuna sardı ve yaşlarla parlayan cam gibi parlak, göğü taşıyan gözlere baktı. Kendi dipsiz kuyularının aksine onun gözleri içinde binlerce diyar bulunduruyordu ve adam o binlerce diyarın hepsini kendine istiyordu. Hepsini. Her bir tanesini. Tek tek. Sonsuza dek. Kadın, adamın omuzları üzerinden arkadaki büyük eve baktı. Ev kadının gidebileceği son yer, uyuyabileceği son yatak, sığınabileceği son limandı. Ve adam dakikalar önce o evi ateşe vermişti. "Bırak."dedi inlercesine. Bırakmadı. "Canım yanıyor."dedi. Umursamadı. O, acımasızdı. O nitelikli bir katil ve kalpsiz bir psikopattı. O, kimsesizdi. O, sığınabileceği tek limanı, kendi elleriyle yakmış, küllerini kaybetmemek için dünyayı ateşe vermişti. O, tehlikeliydi. Ve o aşıktı. Çok, çok aşık.

8 ARALIK'TA ÖN SİPARİŞTE! "Yani sen bir tanrısın?" diye sordum alayla. Adamın kızıla çalan gözlerinden bir karaltı geçerken, "Gülmeye devam et küçük kız." diye fısıldadı. Aramızda bıraktığı mesafeyi iyice azalttığında nefes almam gittikçe güçleşiyordu. "Eline düşebileceğin en tehlikeli tanrının eline düştün." Tek kaşımı havaya kaldırıp çenemi havaya diktim. Ona meydan okuyabilirdim. Sonuçta şizofren olup aklımı kaçırmıştım. Karşımdaki muhteşem beden kaçık zihnimin uydurmalarından biriydi. Bir tanrı olamazdı. En fazla bir büyücü falandı. "Ya..." diye mırıldandım. "Kimin elinde olduğumu öğrenebilir miyim artık?" Adam beni ürpertecek bir şekilde gülerken bembeyaz, güzelce sıralanmış iri dişleri gözüktü. "Uslu kız," diye mırladı. "Kibar olmayı öğrenmişsin." Kafasını bana iyice yaklaştırdı. Gözlerinin içindeki kanla yıkanmış kızıl nehir fokurdadı. "Heves, ihtiras, tutku..." Dilini sivri köpek dişlerinin üzerinde dolaştırırken gözleri kısıldı. "Şehvetin tanrısı." ❝Alev alev yanmak normalde bizi öldürür. Bu kadar tutkuyla birlikte kazanan biziz.❞ • Tür: Genç Yetişkin- Fantastik • Kitapta geçen mitoloji kitaba özel oluşturulmuştur. Ayrıntılı tanıtım için Tanıtım bölümüne bakabilirsiniz! Başlangıç: 05.09.2018 Tüm Hakları Saklıdır. ÇALINTI, ESİNLENME GİBİ DURUMLARDA UYARI OLMAKSIZIN YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULACAKTIR.

Her şey; aslında bütün aile fertlerinin yapmak isteyip de yapamadığı, ailenin küçük oğlu Murat ve eşi Nalan'ın isyanıyla aile apartmanını terkedip, onların boşalttığı daireye yeni bir kiracının gelmesiyle başladı. Minel ve Kaan'ın sıcacık hikayesini okumaya hazır olun. İyi okumalar ♥♥♥ [TAMAMLANDI]

Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

bir dönem kitabı