Cennetteki ırmağı kirleten her kötülüğe... "Vicdan, varlığında tedirgin ederken yokluğunda ağır gelirdi. En savunmasız anınızda içinizde yükselip tüm bedeninizi ele geçirirdi. Çaresizce geçmişe dönüp vicdanınızı sızlatan anı yok etmek isteseniz de asla oradan ayrılmaz daha da acımasızlaşırdı. Her şeyin yoluna girdiğini düşündüğünüz o küçük anlarda bile bir şekilde ortaya çıkıp nefesinizi keserdi. Elinizden hiçbir şey gelmezken acının azalması için her şeyi göze alabileceğinizi bilirdiniz."

Hıza düşman olan bir kadın ve hız tutkunu olan bir adam... Ne kadar yakınlaşabilirdi? Peki ya onların aşkları birbirlerine bu kadar zıtken ne kadar ileriye gidebilirdi? Kenan ve Eylül... Kenan ünlü bir rally pilotu. Tek hedefi şampiyonlukken, çok yakın arkadaşının rally test sürüşü sonunda hayatını kaybetmesiyle hayatı alt üst olur. Eylülse bir polis. Annesini yakın zamanda aşırı hız yapan biri yüzünden kaybetmiş. Peki bu ikisini buluşturan sadece acılarının benzerliği mi? Hız, ikisinin hayatından da birşeyler aldı ancak Kenan hıza daha da çok sarıldı Eylülse hıza tamamen düşman oldu. Eylül mü aşkı için hıza alışacak yoksa Kenan mı hızdan ayrılacak? Bu ikisinin hikayesini okumaya hazır mısınız?

"Sen..." dedi kısık ve çatallı bir sesle. Sesinde sıcaklık yoktu. "Gölgen...gerçek gölgen değil." Neyi kastettiğini anlamadım ama o konuşmaya devam etti. Tırnakları kolumu daha da sıkı kavramıştı. "Bir kader taşıyorsun, kızım. Sisi çağıran, ışığı boğan bir kader." Kadın devam etti, fısıltısı uğultu gibiydi. "Kaçınmaya çalıştığın kader, senin kaderinle birbirine zincirli. Gözlerim büyüdü. Bacaklarımsa sanki taş kesilmişti. "Kurtarmaya kalktığın her nefes... Bir başkasının ölümüne dönüşecek." "Ne... ne diyorsun?" diye fısıldadım. Kahin, yüzünü daha da yaklaştırdı. Dudakları neredeyse kulak seviyemdeydi. "Ve en kötüsü, cadı...En sonunda sen kendinden kaçamayacaksın." 𓃠 Hikayede geçen öğeler uydurmadır.

Elini belime yasladıktan sonra, yüzünü yüzüme doğru hafifçe eğdi ve gözlerime baktı. "Seni arıyorum," diye mırıldandı, "yıllardır seni arıyorum ve tesadüfe bak ki, bir operasyonda çıktın karşıma." Sesi insanı çıldırtacak derecede kısık sesliydi. Gözlerime baktığı her saniye, belimdeki elini hissettiğim her an aklımı kaybedecek gibi oluyordum. "Söylesene, art niyet aramalı mıyım bunda?" dedi, flörtöz bir ses tonu kullanıyordu. Gözlerine baktım. "Art niyet arayacak tek kişi benim, Buğalı." dediğimde, net ses tonum onu güldürdü. Ben ise devam ettim. "Sen geldin, sevgilim dediğim adamın beni kullandığını öğrendim. Sen geldin, bütün hayatım darmaduman oldu. Sen geldin, geçmişimle yüzleştim. Sen her kötü şeye kadirsin." Sözlerim onu sarssa da, dik durmaya devam ederek bana baktı. "Ben geldim, aşkı tattın, Ava. Kötü bir şey mi sence, aşk?" Sorusuyla birlikte kafamı salladım. "Kötü," dedim, emin bir sesle. Güldü. "Peki, bu da mı kötü?" dediği gibi dudakları dudaklarıma kapandı. 02.04.25

mafya, aşiret, anlaşmalı evlilik. "Senin için dünyayı yakarım, Mersa." dediğinde, nefesinin suratıma çarpması beni ürpertti. Kesinlikle ondan böyle bir hamle beklemiyordum. Nefesinin suratıma çarpmasından dolayı kendiliğinden birkaç adım geriye gittim. Sırtım duvara yaslanınca, iyice yakınıma geldi ve kafasını eğerek yüzümüzü eşitlemek yerine, bir elini çeneme yerleştirip kafamı kaldırarak ona bakmamı sağladı. "Ne bir başkası, ne de bütün dünya. Çok istiyorlarsa çıksın karşıma. Senin için gözümün kararmayacağını mı sanıyorsun?" dedi, sözlerini bir bir yapacağını biliyordum. Bunu bilmek sertçe yutkunmama sebep oldu. 05.11.24

Tamamlandı. İki yıl önce terk edilen Ecrin Koçak, iki yaşındaki oğluna bakarken oldukça sıkıntılar çekmiştir. Bunca sıkıntıya rağmen, çocuğunun babası olan Karan Koçak ile bir kez daha bir araya gelmesi gerekir. Ecrin ilk önce bunu kabullenemese de başka çaresi yoktur. 06.10.24 13.05.25

Amerika'ya bebek bakıcılığı yapmaya giden Efsa, orada aşkı bulacağından habersizdir.

Tüm ailesini bir anda kaybeden Duru Kılıçarslan, kimsesiz kaldığını düşünürken hayatına bir bebek girer. Birlikte olduğu, ailelerinin güç yarışı içinde olduğu Ulusoy ailesinin oğulları, Kuzey Ulusoy'la birlikteliklerinin ardından korunmasına rağmen hamile kalan Duru'nun aklında tek bir şey vardı. Kuzey bebeğini istemeyip reddetse bile bu bebeği dünyaya getirecekti. Çünkü başta ne kadar istemese de, içinde büyüyen hayat onun tutunmak için elinde kalan tek daldı. Ailesinin ansızın ölümü zihnini bulandırırken, kaza anlarını dakikalarca araştırmıştı. Kamera kayıtlarına kadar bulmuş, ailesinin ölümünü hafife almayıp derince araştırmıştı. Yalnız başına kaldığı koskoca hayatta rahmine düşen bebeği onu ne kadar ayakta tutmaya çalışsa da tamamen ayağa kaldırmıyordu çünkü Duru, ailesinin yıllarca sakladığı sırları kademe kademe öğrenirken gerçeklerin acısı tokat gibi yüzüne çarpıyor, yalanlarla özenle inşa edilmiş hayatının merdivenleri bir bir kırılıyordu. Bu süreçte Kuzey Ulusoy, Duru'yu ve bebeğini ilk andan beri aralarındaki anlaşmazlığa rağmen kabul etmişti. Bebeğinin annesinin yaşadığı yükler, öğrendiği sarsıcı gerçeklerle yanında duruyordu. Ama Duru da Kuzey de farkındaydı ki; Duru, üzerine yıkılan enkazdan kurtulduğunda, aynı Duru olmayacaktı...

Ona nasıl bir cevap vereceğimi düşünürken gözlerim cama çarpan yağmur damlalarına takıldı. "Yağmur yağıyor," diye mırıldandım. Başını kaldırıp kara bulutların kapladığı gökyüzüne baktı. "Ya aşkın ya da ayrılığın habercisi derler. Birileri ya aşık oluyordur ya da aşkından ayrılıyordur." dedi bakışları tekrar beni bulduğunda. "Sence hangisi?" dedim düşüncelerini merak ederek. "Bilmem... Ben çoktan aşık oldum. Yağmur bana geç kaldı." Şu an, şimdi; acaba kime aşık oldu, diye saçma bir soru sorarsan seni boğarım, Nisa! Kime aşık olduğu belli değil mi? Bana aşıktı. Ama doğru insana mı aşıktı? Bu soruya sen değil, seni seçen kalbi cevap verebilir. "Belki de sen aşık olduğunda da yağmıştır," "Yağmadı. Çünkü ben güneşli bir günde karanlık bir geceye tutuldum. O günü ölsem de unutmam." O karanlık gece biz mi oluyoruz? Kesinlikle biziz. Başka birinin olma düşüncesini kabul edebileceğimi zannetmiyorum. Benim için yağmurun altında durması yetmiyormuş gibi kalbimi hoplatacak sözler söylemesi deli gibi sırıtma isteğimi körüklüyor. Gülümsemek istiyordum. Hemde yanaklarım acıyana kadar. Ama o bana bu kadar güzel bakarken beynim bunu gerçekleştiremeyecek kadar aciz kalıyordu. Başlama Tarihi: 13.01.2024 Bitiş Tarihi:

Afel büyük bir intikam arzusuyla hayatının en kritik kararını vermiş, çocukluğunu paylaştığı ve derinden gelen bir bağla tutunduğu kızı geride bırakırken zorlanmıştı. Kızın on sekizinci yaş gününde tekrar karşısına çıktığında paylaştıkları anılar boyunca zamanla değişen duygularına bir cevap bulmuştu. Afel , Eflin'i öptükten sonra tekrar kaybolduğunda Eflin için hayat bir öncekinden daha da zor olmuştu. Kendisini bırakıp giden arkadaşı için içinde hissettiği boşluk daha da büyümüştü. Çünkü giden arkadaşı değildi artık. Kader onları tehlikeli bir bölgede tekrar karşılaştırdı. Bir muhabir ve bir askerin hikâyesi. Tehlikeli, tutkulu ama imkânsızlarla dolu. - "Dağılan mürekkepler gibiydik biz, aynı satırda başlayıp farklı cümlede biten."