⭐Siz Değerli Okurlarım! Şimdi sizlere bir masal anlatacağım.. Bu masalda iddia yok, yalan dolan hiç yok.. Birbirlerinden tamamen farklı, ayrı dünyalarda yaşayan iki insanı; sizce bir araya ne getirebilir? Tesadüfler mi? Kesinlikle hayır.. Hele de konu aşksa... 'Gözler, kalbin aynasıdır' diyor Yağmur Demirel. İşte bu yüzden Ela Göz ve Peri Kızı'nın masalı, aşk değil, tutku asla.. Bu masalın sırrı nedir bilir misiniz ayrıca? Onların masalı bir sevda.. Bütünüyle Bir Kara Sevda... ❤ Kim olduğumun bir önemi yok.. Belki de geleceğin en ünlü yazarı...⏳ Kimbilir?

"Atlamak mı istiyorsun Kayla? O halde durma atla" gözlerimi dikmiş Ona bakıyordum. Gözlerinde gördüğüm neydi? Öfke mi? Hayır. Üzüntü mü? Hayır. Gözlerinde çaresizlik vardı. "Yolun sonuna geldik Pamir" dedim zoraki gülümseyerek. Yolun sonuydu demek ki. Elimi cebime attım. Sigara çıkarıp dudaklarımın arasına koydum. Titreyen ellerimle çakmağı çaktım ve sigaramı yaktım. O koyu lacivert gözleriyle beni süzüyordu. İstediğim tek şey bu sonsuzluğa atlamaktı.

Bilimin yararını, zevkini satınız. Basılmış kağıtlar degil, basılı kelimelerin gücünü ve olumlu etkisini satınız. Her kitabın bir hikayesi var ve biz bu hikayeleri dinleyip kitaplarınızı tanıtacağız her kitap tanımayı hak eder. Biz sizin yazdığınız kitapları eleştirmiyoruz. Tam aksine sizin beğeneceğiniz kitapların yazarlarıyla bizzat iletişime geçip sizin için kitap yazmaya başladıkları hikayelerle buluşturuyoruz. Her bir hayat bir kitap demektir. Her bir dal filizlenen ağaç gibi.

Evet geçmişin dalgaları yine bir AH çekmişti Acelyaya küçük bir vurgun her zaman yetecekti canını yakmaya...

Babam birkez daha bağırdı. "Oraya gitmeyeceksin! O kadın senin annen değil, oraya gitmene izin veremem. Anla beni, Başak. " Çantamı alıp omuzlarımdan geçirdim. Karşı odada Berke ayakta dikilip bana bakıyordu sadece. Ayağı kalktım ve babamın yanından hızlı adımlarla Berkeyi öptüm. Kapıya doğru koşmaya başladım. Botlarımı elime alıp çıplak ayakla yolda koşmaya başlayınca ayağımdaki yara daha çok sızladı. Önümde bir araba durdu. Benim yaşlarımda bir çocuk arka kapıdan çıkmıştı. Baktığımda düzgün bir aile çocuğu gibi görünüyordu. Gözlerimin içine baktı. "Arabaya geç." Çocuk geriye çekilince binip binmemek arasında kaldım. Arkamı dönüp baktığımda babamın yaklaştığını gördüm. Çocuğu itip arabaya bindiğimde korku daha da şiddetlendi. Babamın her gün bana eziyet çektirmesindense bir yabancının yanında olurum dedim kendi kendime. VE SİYAH SAÇLI ÇOCUK ARABAYA BİNDİĞİNDE ŞOFÖR GAZA BASTI.

Ruveyda! Mavi gözlerinin ardına sakladığı acılar ve yüzüne yerleştirdiği sahte gulumsemesi ile hayatını sürdürmeye çalışan kırılgan bir kalp.. Umutlarını bağladığı kişilerden aldığı darbeler ile hayata küsen gözler.. Kime güveneceğini şaşıran yorulmus bir yürek..Tam kızgın çöllerde yapayalnız kaldığını sanırken aniden çıkan asi bir gölge.. Ya bu çölde ölecekti.. Yada gölgeyi kabul edecekti.. Eymen! Nefret ateşinin esir aldığı vücudu tek bir şeye açtı.. İntikam! Öfkenin boyadığı o gözler sadece o gözleri görünce aşkın tanımını yapabilmisti.. Mavi gözleri korumak ile kör etmek arasinda bocalayan kalbi hangi yolu seçecekti? Intikam mi daha tatliydi yoksa aşk mi ? Ruveyda geceydi.. Eymen ise gölge.. Gecenin gölgeliğini yapan asi siyahlar aşktan nefret ederken kaderine karşı gelebilecekmiydi? ...Belki de aşk sevgiliyi kazanmayı değil, onda kendini kaybetmeyi gerektirirdi... 13 ocak 2016