8 yaşında anne babasını kaybeden kız. Büyümüş asker olmuş. 8 yaşına kadar ona eziyet eden aile gerçek ailesi değilmiş. ●Komutan Öykü'nün hikayesi ... "Öykü tebrik ederim yüzbaşım."dedi albay bana bakıp sırıtarak. Göz ucuyla Fırat binbaşıyı gösterdi. Ne oluyor? "Anlamadım."dedim yerimde doğrulurken. "Fırat binbaşıyla evleniyorsunuz." ... "Kimsin sen?" Nasıl kimim ben? "Anlamadım."dedim. "Belinde silah var."dedi sorgularcasına. "Evet."dedim. "Sende yokmu?"diyerek belindeki silahı işaret ettim. "Polisim ben."dedi göğsünü kabartarak. "Askerim ben."dedim. Nasıl zort ama. Ehehe. "Nasıl yani?" İnanması için kimliğimi çıkardım. Terörle bağlantıları olmadığı için söylememde sakınca yoktu. İşe bak hele. Resmen bugün tanıştığım abim kim bilir asker olduğumu öğrenmeden önce aklından neler geçiriyordu. ... #yüzbaşı 1 sırada #kadınasker 1 sırada #öykü 1 sırada #asker 4 sırada #abi 6 sırada #abilerim 2 sırada Yağmurdamlasi 💧

Kinle dolup taşan ruhunu intikam duygusu beslemiş, hayatı intikam ile şekillenmiş, vatan evi olmuş. Silahına kondurduğu umutlar mavilerinin sönmesine izin vermemiş. Hayat yıllar sonra onu ezmemiş. Aslı'ın tek gayesi yalnızlığının gölgesinde şehadeti dilemekken o gölgeye bir çift kurşun ortak olur mu? Olur. - *Hikayede bahsedilen Altay Karahan ismi daha sonradan seçilmiş olup Alparslan Türk ismi ile değiştirilmiştir. Gözümden kaçan birkaç yerde Altay yerine Alparslan ismi geçiyor olabilir, kusura bakmayın.* (Eski adı: Ateş'li Üsteğmen) (Wattpad'de Zifir Mavisi isimli ilk ve tek kitaptır.) > Bu kitaptaki her şey hayal ürünüdür, kişi ve kurumlar temsili değildir.

Acıyla harmanlanmış yürekler... Yedi asker, yedi farklı acı, yedi farklı hayat ama ortak bir geçmiş... Hepsinin tek bir ortak geçmişi vardı o da çektikleri acılar. Farklı zamanlarda çok farklı Acılar çekselerde hepsi ortak geçmişi olan yedi farklı kişilerdi. 🌼🌼 KİTAP TANITIMI YAPMAK YASAK!!

Babasının intikam arzusuyla yanan küçük bir kız çocuğuyken içindeki ateş onu güçlü bir savaşçıya dönüştürmüştü. O ateşin onu ve çevresini bir bilinmeze sürekleyeceğini bilseydi yine de o ateşi harlamaya devam eder miydi? Zayıf kadınların anlatıldığı erkek egemen kitaplardan sıkılanlar için Laçin Üsteğmen'in hikâyesi... METELER adıyla yazılmış ilk kitaptır. Tamamen kurgudan ibarettir,gerçekle bağdaşmayan kısımlar olabilir. Küfür ve şiddet içerir! Yayın Tarihi - 10.01.2021 - Esinlenme, çalınma durumunda gerekli yasal işlemler yapılacaktır.

*Yeni Versiyon* "...Terasın diğer kapısından üniformalı askerler girmeye başladığında diğerleri yanıma geldi. "Kıdemli Üsteğmen Yağız Karahan." dedi beyaz tenli adam..." "... Gözlerinin etkisinden çıkmak için hızlıca dudaklarımı yaladım ve gülümseyip elimi uzattım. "Başçavuş Evrim Vişne Özduman. Tanıştığıma memnun oldum komutanım."..." -Tüm kişi, kurul ve kuruluşlar hayal üründür. Gerçekle hiçbir alakası yoktur. 17.05.22

Bir kadın var, acısından kendini dağlara kapatan. Bu öyle büyük bir acı ki, dağlara gölge olacak kadar büyük hemde. O Gölge. Teröristlerin gölgesini bile göremediği Gölge. Ece... Gölge'nin ardındaki, güneşe aşık kız. Bu hikaye, güneşe aşık kızın güneşe kavuşma hikayesi. "Seni öldürmeyi geçtim, gölgeni bile görememişler." «Hikayedeki her şey hayal ürünüdür.» Düzenleniyor. (Eski ismi:|GÖLGE| Emredin Komutanım!)

Başarılı bir borda bereli aynı zamanda da istihbarat askeri olan Ayperi'nin gerçek ailesiyle kavuşma hikayesi ve beraberinde gelen aşk...

Sekiz yaşında, babasını kaybetse de, onu ayakta tutan, ruhunu besleyen bayrağı ve vatanıydı. Yıllar sonra babasının mesleğini göğsü gere gere, tırnaklarını kazıya kazıya alan, üsteğmenlik rütbesine kadar çıkan Elzem Karadoğan, kaos timinin komutanıydı. Ta ki, gittiği görevde, kimliğini gizlemiş bir yüzbaşı ile tanışana dek. Yüzbaşı Barut Kara Saruhan, ikisinin de kaderinin gökyüzünde çizilişinin adımını atmıştı. İki yıldız yan yana durduğunda, gün doğumunda kaybolacaklarından habersizlerdi. ** Tuttuğum silahım kabuslarımın başını çekse de vazgeçmeyen bir ben vardım. Yıkımlarım, parçalanmışlıklarım, yok sayılışlarım, ölümlere şahit gözlerim, yaşadığım darbelere karşı dik duran başım. Hepsi ama hepsi bendi. Ben kimdim? Buydum. Ölümdüm, yaşamdım, intikamdım, kaybedendim ya da kazanandım. Bir çocuk vardı geçmişte dur durak bilmez, delinin teki. Bilirdim hep, canı yanardı. Ne kadar gülse, ne kadar mutlu hissetse akşamında yalnız kalması yeterdi. Zaman, onun için milim milim işlerken, yalnız o küçük kız çocuğu büyüdü, kadın oldu. İlk vatan dedi sonra acım. Onu ve babasını yıkanları parçalamaya yemin etti. Yolunu çizdi, gücünü buldu, öfkesine sarıldı, kanayan yarasını umursamadı, kararan gözleri; ölümü fısıldıyordu. ** "Bir kaç dakika önce çok doğru söyledin. Tanışalım." Elini sıkmadım. "Batak." "Gerçek adın ne?" "Yok." dedim sertçe. "Batağım." "Bataksın," dedi boş elini kendine çekip, cebine sıkıştırırken. Anlamış gibi başını aşağı yukarı sallarken, gülümsedi. Az önceki sinirli halinden eser yoktu. Gözlerimin içine içine bakarken, "Yüzbaşı Barut Kara Saruhan." demesiyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Dudaklarım aralandığında, rütbe yukarımda olan komutanımı tehdit ettiğim gerçekliğiyle yüzleşiyordum. [30.06.23] | yetişkin içeriktir. |

"Dön arkanı asker." duyduğum sesle ensemde silahın namlusunu hissetmem bir oldu. İşte şimdi başlıyoruz.

Asker-Savcı Hayatın en karanlık gerçeklerini görmüştüm ben. Vatanıma adamıştım kendimi... Tek aşkım, tek derdim bayrağım olmuştu. Sonra sen çıktın karşıma iyi'ki, iyi'ki çıktın... *** Her zaman yazın sıcaklığının verdiği mutluluğa inanılırdı. Kimse sonbahardan bahsetmedi bugüne kadar. Sonbaharın verdiği huzurun ve serinliğin değeri çok başkaydı. Sonbaharda aşk çok daha başka oluyordu. Bunu hazan gözlü bir adamdan kış mevsiminde öğrenmiştim. *** (Bu Hikayedeki Herşey Hayal Ürünüdür!)