Henüz 6 aylıkken bara bırakılan Mavi Altun onu sahiplenen mafya lideri üvey baba Kuzey Altun nüfusuna taşıyıp babalık yapar. Üvey babasının düşmanı İdris Kara ve oğlu Azad Kara. Hem mafya hemde boksör olan Azad ,Mavi altuğu görüp düşmanın kızı olduğunu bilmeden aşık olur.

Beni duvara itip ellerini iki yanıma koymasıyla susmak zorunda kaldım, elini beline atıp silahını çıkardı ve çenemin altına dayadı, gözlerimi korkuyla kapattım ağlarken, öldürecekmiydi beni "Birdaha bana hakaret etmeye kalkma!" Dedi dişlerinin arasından, sonra namlunun ucunu yanağımda hissettim, yavaşça yanağımı okşuyordu "Yarın evleniyoruz güzel karım, eğer yine itiraz etmeye kalkarsan bu sefer kendini ölü bil, duydun mu!?"

Borçlu bir aile ve aşık bir mafya

Yıllarını hapishanede tutsak olarak geçirmiş bir adamın ona aşık olması ne kadar büyük bir sorun olabilirdi? (...) Nereye gideceğimi bilmeden koşuyordum. Arkamdan bir silah sesi yükseldi. Lanet olsun! Bulmuştu işte beni. Çıkmaz bir sokağa girmiştim. Kaskatı kesilen bedenimi umursamadan, arkama baktığımda onu gördüm. Gözleri oldukça ürkünçtü. Aramızda tek nefeslik bir mesafe vardı. Çaresiz fısıltıyla, "Ne istiyorsun benden?" dediğimde konuşmak için araladı dudaklarını. "Seni istiyorum Elvin. Yalnızca seni..." ❗ BÖLÜM SAYISININ FAZLA OLMASINA TAKILMAYIN. İLK 30 BÖLÜM AŞIRI KISA.❗ •Tüm hakları bana aittir. Kopyalanıp çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

"Korku sana çok yakıştı aşkım," Boştaki elimle savrulan kahküllerini severek düzelttim. "Bakalım acı da yakışacak mı?" Yapacaktım. Kontrolüm yağ gibi kayıp gitti. Bütün emeklerimi o küçük şeytan kara toprağa gömdü. O, beni şaşırtacak bir şey yaptı. Bembeyaz kesilen yüzü hızla suratıma yaklaştı ve o minik dudaklar ağzıma değdiği an elimdeki iğne yeri boyladı. Rahatlayan vücuduyla kollarını boynuma attı ve beni öptü. Alt dudağımı sıcak diliyle hapsederek döndürdü. Teninin sıcaklığı beni sakinleştirdi ve ona karşılık verdim. Elimle sırtına dökülen saçlarını okşayarak üstüne çıktım. Harlıydım. Bir bacağını ayırdım ve o boşluğa çabucak girdim. Elim uzun eteğinin altından çıplak bacağına gitti. Mest oldum. Ellerimi histerik bir titreme esir almasına rağmen nereye gideceklerini biliyor gibiydiler. Kalbim taşıyor yerine sığmıyordu. O kalbimin sahibiydi. Tüm her şeyimin ben merkeziydi. Beni öperken sıcak gözyaşları yüzümü dağladı ama biraz bile rahatsız olmadım. Sıcak, ıslak olan bu kombinasyon başımı döndürdü. Alnı alnıma çarptığında birlikte nefeslendik. Gözleri belki de beni artık görmek istemediği için kapalıydı. Sorun değildi. Telafi edecektim. Beni o kör kuyudan çıkarmayı başarmıştı. "Pavel." dedi kısık bir sesle. Yanaklarını ova ova sevdim. "Söyle aşkım." Gözleri gür kirpiklerinin arasından beni buldu. "Benim karnım çok acıktı. Enginar salatasını şimdi yapsak olur mu?" İçe doğru kıvrılan o pembe dudaklara bir öpücük daha kondurdum. "Yapalım." Üstünden kalktığımda o direkt elimden tuttu. Gözlerimle ürkek bakışlarını yakaladığımda bana aceleyle gülümsedi. Belinden tutarak onu kapıya doğru yönlendirdim. Nefes alışverişleri hâlâ ritimsizdi. Attığı her adımda ciğerlerini temiz havayla doldurur gibi uzun soluklar aldı. Benimle baş edemeyeceğini anladı. Anlattım.

Bir varmış, bir yokmuş... Bir gün özgürlüğüne ve yalnızlığına fazlasıyla düşkün olan bir genç kadının yolu, ruhunu kelepçeler altına almak isteyen bir canavar ile kesişmiş. Ve bir kömür karası, bir saman sarısına tutulmuş.

♣TUTSAK♣ {Kabadayı Hikayesi} ♣♣♣♣ "Ah benim güzel kızım, benim nadide çiçeğim... Kokun beni baştan yaratıyor, o kadar kusursuzca yaratılmışsın ki nereye baksan orası güzelleşiyor. Ah benim Arya'm. Sadece benimsin güzel kızım..." "Ben senin değilim! Ben hiç kimsenin değilim! Hastalıklı zihnin seni kör etmiş!..." Daha konuşacaken işaret parmağını dudaklarıma koyarak susma mı sağladı ardından ise mümkünmüş gibi daha da yaklaşarak, fısıltıyla "Sen öyle bir benimsin ki değil bir başkası sen bile inkar edemezsin Arya'm." Nefesim korku ile kesilirken, gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum. Lanet olsun, ben neyin içine düşmüştüm böyle? Sakat bir kızdım, yürüyemiyordum bile. Kendime daha hayrım yokken bu adam çıkmış beni bırakmayacağını ve sevdiğini söylüyordu. Nasıl bir aptaldı bu adam? "Gözümde o kadar çok kusursuzsun ki Arya'm, keşke gözlerimden kendini görebilseydin. Kahverengi gözlerinde tüm çiçeklerden bir bahçe görüyorum, kokun o tüm çiçeklerden oluşuyor, nefesin bahar esintisi, saçların benim cennetim, tenin gecemi aydınlatan Ay gibi parıldıyor. Ah Arya'm. Söylesene bana Arya'm, seni bu kadar delicesine sevmek ne kadar da akıl kârı? Çünkü ben burada akıllı olan bir şey göremiyorum, delirmişcesine seni sevmek istiyorum, çok mu şey istiyorum sence sevgilim?"

"Hayatın ne kadar üstüne gidersen, o kadar altında kalırsın." Varis Serisi, birinci kitap.

" O kapıdan çıktığın anda. Hayatındaki her canlıyı. Tek... Tek... Öldürürüm!"

Kız kurtulamayacağını bildiği halde çırpınmaya devam etti. Mafya kızın belinden dah sıkı tutup kendine çekti ve kulağına fısıldadı. 'Sen benimsin güzelim ve ben, benim olanı bırakmaya hiç niyetim yok' Duyduğu cümleyle kendini daha fazla tutamayarak adamın kolları arasında ağlamaya başladı. KITABIN BÖLÜMLERİ TEMMUZ 2025 DEN SONRA ATILMAYA BAŞLAYACAKTIR. 😚😊😉