Küçük bir kız olan Lorin Kalender ve Mardin'in büyük bir aşiretinin ağasının oğlu Viran Şahmaran... Berdel yüzünden iki ailenin de tüm hayatı değişmişti. Henüz küçük olan Lorin kendisini bir anda büyük bir konağın avlusunda buluvermişti. Viran ise tüm hayatını değiştirmiş, bu kızı üzmemeye yemin etmişti.

Herkes onu 'Kartal' diye bildi. Adını ise sadece geçmişi fısıldadı... Çünkü o isim, kanayan bir yaraydı. Kartal'dı o... Gökte süzülen bir yalnızlık. Adıysa toprağın altında bir sır gibi gömülüydü. Ve onu ortaya çıkaracak tek kişi, bir kadın... ve sadece bir geceydi." Yetişkin sahneler içermektedir... Argo ve küfürlü konuşmalar içerir... #mahallekurgusu

Birbirinden hiç hoşlanmayan iki insan, yakın arkadaşlarının düğününde yolları kesişince istemeden de olsa aralarında bir çekim yaşanır. Tek seferlik yaşanan bir ilişkinin sonunda hayat onları hiç beklemedikleri bir sürprizle karşılar. Bir bebek... Bu minik mucize, iki yabancının kaderini birbirine bağlayarak onları hem kendileriyle hem de duygularıyla yüzleşmeye zorlar. Beklenmedik hamilelik, yeni bir başlangıcın kapılarını sonuna kadar aralar...

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.

Beni iyice tezgâha yaslayarak "Gülden," dediğinde "Bitti," diye tekrar ettim. "Unuttun mu? Aramızdaki her şey bitti?.." "O yüzden mi gözlerime öyle bakıyorsun?" diye sataştı bana. "O yüzden mi beni kıskandırmaya çalışıyorsun? O yüzden mi delirtiyorsun beni? O yüzden mi geceleri hayalimle orgazm oluyorsun?" "Sen..." "Söylesene Gülden, yetiyor mu?" Dudaklarını çenemde hissettiğimde gözlerim sessizce kapandı. "Söylesene," diye fısıldadı. "Söylesene Gülden, yetinebiliyor musun?" *** Alparslan Gündoğdu, karısını ve dört yaşındaki kızını bir yangında kaybetmiş ve yıllar sonra yeni bir başlangıç için her şeyi geride bırakarak İstanbul'a yerleşmişti. Geçmişin kötü hatıralarından kaçmak ve unutmak istiyordu ama kendini ansızın saçları ateşten bir güzele tutulurken bulmuştu. Gülden Seçkin, yemyeşil bakışları ve beyaz tenini çevreleyen kızıl saçlarıyla eşsiz bir güzellikti. Bazen sakar, bazen delidolu biriydi ve kendi sıradan hayatında her şey yolundaydı, ta ki sevgilisi tarafından aldatılana ve hiç ummadığı bir gece Alparslan Gündoğdu'yla karşılaşana dek... Kendini hiç tanımadığı bir adamın kollarına atarken bunun delilik olduğunu biliyordu, yine de o bakışlara karşı koyamayarak ona teslim olmuş ve işte o gece, her şey mahvolmuştu...

Hilal ve Miran... Birbirlerinin çıkarları için hayatını birleştirmek zorunda kalan iki insandı. Miran Bey'in o bebeğe, Hilal'in ise annesine ihtiyacı vardı. Bir teklif. Bebek karşılığında annesinin tedavisi. -- Yaş farkı içermektedir.

TAMAMLANDI- DÜZENLENECEKTİR Bir gece birlikte olan , hemşire ve bir askerin aylar sonra aynı karargahta karşılaşma serüveni... 'Arkanda, bir ölü bırakıp gittin ama katil değilsin. Sen sevgilim, olsan olsan yeni tomurcuklanan bir çiçeği ezip geçen birisin sadece.' Yayınlanma Tarihi: 17/07/2024 Düzenlenip yayınlanma tarihi: 20/06/2025 ----------------- Şahsıma ait isim ve kurguyla yazılmış bir kitaptır bu zamana kadar kimseden alıntı, esinlenme yada benzetme yapmılmamıştır . Yazdığım 9 kitap mevcut ve her birinde yüzlerce isim ortaya çıkıyor hepsi tamamen benim kurgumdur. Tüm hakları saklıdır ©

"Yüzüme bak Maral, gözlerime." Dediğini yapmamayı seçtiğimde parmaklarından birini nazikçe kadınlığıma sürttü. "O adamın yanında oturduğun her saniyenin..." Hareketlerini hızlandırdı. Aldığım oksijen yetersiz gelmeye başladığında dudaklarımı aralamış ve başımı yatağa olabildiğince yaslayarak gözlerimi sımsıkı kapatmıştım. "Onunla dans ettiğin her bir salisenin..." Parmaklarını ıslaklığıma sürterek ilerletmeye başladığında boğazımdan yükselen sese engel olamamıştım. İnleyerek dudağımı dişlerimin arasına aldığımda sözlerini tamamladı. "Onun sana dokunmasına izin verdiğin her anın karşılığını alacağım yavrum." Nisan 15, 2023 | Tamamlandı. Yetişkin içerik, örnek alınmaması gereken davranışlar, cinsellik ve küfür/argo içerir.

Dalgaların kayalara sertçe vuruşu gibiydi onun aşkı. Yıpratıcı. Bir zaman sonra ona nasıl aşık olduğunuzu sorgulayacağınız kadar dayanılmazdı tavırları. Uçurumları vardı. Onunlayken büyük denizlere açılan, hırçın dalgalara kurban gidebileceğim ve asla geri dönüşü olmayan bir yamaçta duruyor gibi olurdum. Rüzgarı hissedebiliyordum. Her zaman bu hissi verirdi. Özgürlüğü gösterip esir kalmayı öğretti. Deliydi, delirtti. "Çıkar sütyenini." Kaşlarımı çattım. "Ne?" "Seni daha öncesinde de üstsüz gördüm Vanya, böyle krem süremiyorum." Alayla güldüm. "O bir kere olur canım benim." Eğer bir kere daha yapmanı söylerse yaparsın Vanya diyen iç sesimi kısarak ciddi durmaya devam ettim. Yelkenleri suya indirmeyecektim. "Bak canım benim..." dedi beni taklit ederek. Benim aksime yumuşak bir sesle söylemişti bunu. "Bedenin benim için köle olmaya hazırken sana burnunun dikine gitmemeni öneririm." Bikini üstümün askılarını elleri arasına almıştı. Parmakları onları omuzlarımdan aşağıya çekerek omuzlarımı da kremlemeye başladığında kısık bir sesle homurdandım. "Köle olmaya hazırmışmış, sen kimsin de sana köle olayım ben?" Nefesinin yaklaştığını hissettim. Omzuma çarpan solukları tenimi yalayıp geçerken uzandı ve saçlarımı kenarda topladı. Tek omzumun üzerinden önüme doğru bıraktığı saç tutamlarımın ardından dudaklarını enseme bastırmıştı. Küçük bir öpücük bıraktı. "Ben kim miyim, göstermemi ister misin?" 8.1.24

Hayat bir defterdir. Yazarsın, çizersin ve yeri geldiğinde silersin. Peki ya herkes kendi defterini kendisi mi doldurur? Bazen bizim yerimize bir başkaları karalardı o sayfaları. Yapmak istemediklerimizi, korktuklarımızı yazardı. Sevdiklerimizin üstünü çizer, sevmediklerimizi sayfalara kazırdı. Böyle başlamıştı hikayem, ben Malia Yalazan. Kazandıklarını tek gecede kaybetmiş o kız. Tek gecede hayatı kararmış ve sabahına bambaşka bir sayfaya geçmek zorunda bırakılmış o zavallı. Bu sayfa beyaz değildi. Karalanmıştı. Hatta biraz da örselenmiş. Yaşamıştım aynı anları, tanışmıştım aynı insanlarla... Bildiğim mahalleye, bildiğim insanların arasına dönüyordum. Eskiydi ama hissettiklerimin canlanması iki yeşil göze bakardı. İki kalp atışı, güm güm. Bir gülümseme. Belki basit bir öpücük. Soykan Aksoy. Yeniden tatmak seni, nasıl olurdu? Yeniden yanmak sana. En baştan, tekrar tekrar. Bir şeyler değişir miydi bu sefer? 15.3.24