❝Atılan ilk zar; ölüm için oldu...❞ . . . Düzen; bozulmak ve bozulmamak arasında gidip gelecek. Emma Cross'un, Sunday Bellafonte'ye emanet ettiği karanlık düzen yıkımın öncüsü olacak. Yıkım iki insanı, dibi olmayan bir kuyuya çekecek... Kraliçe Sunday Bellafonte, yeni düzenin kurucusu! Ölümün sessiz fısıltısı, kulakları sağır edecek sesizliğin baş elçisi... Robert Paul Cross, düzenin en büyük düşmanı! Ölümle iş birliği içinde olan, karanlık kadar çekici adam... **** ⚠️Uyarı⚠️:İçerisinde intihar,şiddet,yasaklı madde,cinsellik barındırır! Yetişkin okurlar için uygundur. 18 yaşından küçüklerin okumasını önermiyorum! Teşvik edici unsurlar bulunuyor. Eğer okuyup,örnek alırsanız,sorumluluk kabul etmiyorum! 🔞‼️⚠️+18'dir! Yetişkin içerikler barındırır!!! Tüm hakları saklıdır⚠️

❝Kaybolan benliğinde seni arar dururum; Nerdesin bilmem. Soramam da, bilirim vermezsin cevap. Olsun yarim, ben bekler dururum; Bana dönmeni, yeniden sevmeni... Olsun yarim, asırlar olsun.. Yine de beklerim; Çünkü sensiz ölmem ama yaşayamam da...❞

❝Hazan Mevsimi, hüzün mevsimi; vardır herkesin bir derdi...❞ . . . . . "Yardımlarınız için çok sağ olun," dedi. Sesi buz gibiydi. Karda kalmış ve sanki hiç ısınmamış gibi...Garip, ama asıl garip olansa, sadece sesinden çıkardığım bu anlam. Daha fazla sessiz kalmak yerine, "Vatan sağ olsun," dedim ve ona arkamı döndüm. Bir iki adım atmıştım ki duyduğum sözle boğazım kurudu, attığım ikinci adım havada dondu kaldı. "Vatanın evlatları sağ olsun." Hızla kendimi toparladım ve arabaya bindim. Dudaklarımı oynatarak, "Yeniden görüşeceğiz komutan," dedim. Komutan dudaklarımı okudu mu bilmiyorum ama onun yüzünün hiçbir yeri görünmediği için bunu şimdilik sorgulamadım. Arabayı çalıştırdım ve geri vitese takarak, onlardan iyice uzaklaştım. Ani bir manevra ile döndüm ve gaza sonuna kadar bastım. Toprak ardımdan havalanırken aynadan onları gördüm;altı kişi yan yana durmuş bana bakıyordu... * Bir yaprak savruldu. Rüzgar şiddetle esti,aşk hoyratça kalpleri vurdu.İki sancılı yürek geçmişten çıktı ve birbirine tutundu.Acı iki insanı birbirine bağlamak için büyük bir savaş verdi.Aşk için çırpınan insanlar vardı ama Hazan Mevsimi onlara görünmedi. Hazan Mevsimi sadece gerçekten sevenler icin var oldu... Şimdi sizde Asker kızı ve Yiğitoğlan'ın hikayesini okumaya hazır mısınız? Kapak Tasarımı:elifedabyy Tüm hakları saklıdır!

❝Elfesya henüz yazılmamış bir masalın adıydı...❞ . . . Onun bakışlarını takip ederek yönümü o tarafa çevirdim. Ve ona bakmamla siyah kuzguni gözleri gözlerime çevrildi. Dev gibi cüssesi ile masada pek bir komik görünüyordu. Siyah saçlarını eliyle karıştırdı. Sanki onu bir yerden tanıyormuşum gibi bir his belirdi içimde. Değişik,oldukça değişik. "Garip..."diye mırıldandım ve kardeşlerime döndüm. İkisi de elini çenesine koymuş bana bakıyordu. Çiçek hızla,"Garip olan ne ablacığım?"diye sordu. Göz kırparak,"Çok yakışıklı ve dev gibi olması mı?"diye cümlesini tamamladığında Arda sinirle elindeki sudan Çiçek'e döktü. Çiçek kızgınca,"Adama bakan o, cezayı çeken ben..."diye isyan etti. Yutkunarak,"Ona bakmıyordum," dedim. Hayır ona bakıyordum. Ama yine de bu sonuna kadar inkar etmeyeceğim anlamına gelmiyor. Ve Çiçek biraz haklı olabilir. Adam dev gibi,yakışıklı da bir suratı vardı hani yani...ama bana ney. Garson çocuk bize yemeklerimizi getirdi. Çiçek hızla yemeğini yemeye başladı. Arda ona gülen gözlerle baktı ve o da başladı. Bende küçük bir parçayı bile ağzıma atamıyordum. Et...yemeyi bırakmıştım,o günlerden sonra ama yine de kardeşlerime hiçbir şeyim yokmuş gibi göstermek için normal davranıyordum. Bir etle bile kötü ölürken ne kadar olursa işte... Masadaki salatayı önüme çektim ve tabağına biraz koydum. Onu geri yerine bırakırken gözlerim o adamı yine buldu. Siyah kuzguni gözleri, gözlerime bakarken hiçte yabancı birisi gibi değildi. Tanıdık...çok tanıdık... Kapak Tasarımı:@elifedabyy Tüm hakları saklıdır!

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

*Kitap olduğu için bölümler kaldırılmıştır. Kutup Yıldızı Ephesus Yayınları farkıyla artık raflarda! 😌 Serinin 3 cildini bu kitap kapsamaktadır. Seri 6 kitap olacaktır. "Çünkü sen galaksinin en derinlerinden benim kalbimi aşkınla, parıltınla aydınlatmaya geldin Kutup Yıldızı." Yayınlanmaya başladığı tarih: 29 Mart 2014. Tüm hakları saklıdır. ©

Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...