Bir...İki...Üç... "Aç gözlerini" Gözlerimi açtığımda önümde bir pasta vardı.bugün benim doğum günümdü ve ben bunu unutmuştum. pastanın mumunu üflediğim an ışıklar açıldı gözlerim etrafta gezinmişti, tanıdığım tanımadığım insanlar buradaydı, benim için gelmişlerdi. alkışlar kesilince arkada bir yerde alkış sesi geliyordu tek bir kişi alkışını hala durdurmadı. hepimiz alkışın geldiği yöne baktık, görmek istemediğim birini gördüm burada olmaması gereken kişi "Nice yaşlara Arca" dedi ikinci ismimi kullanmıştı.yüzümde küçük bir tebessüm edindim yalandan o adam benim hayatıma girdiğinden beri yalan benim ağzıma yuva yapmış."teşekkürler beyefendi" dedim onu tanımıyormuş gibi yaptım ama o benim asla unutmayacağım biriydi. ada yanıma gelip sarıldı yanaklarımdan öptü "iyi ki doğdun güzel kız" dedi elime hediyesini tutuşturdu. tüm dikkatimi bozduğu için onu kaybetmiştim gözden, etrafa göz gezdirdim ama burada değildi gitmişti. hızla masadan uzaklaşıp çıkışa doğru gittim koridora döndüğüm an onu gördüm yavaşça yürüyordu beni bekliyordu. "Savaş Asım Karalar" dedim yüksek ve emin bir sesle onu durdur'muştum ama arkasına dönmemişti. ona adımlarken topuğumun sesi koridorda yankılanıyordu. bana döndüğünde keskin bakışlarıyla karşılaştım adımlarım kesildi yerimde kaldım. bu sefer o bana doğru geldi yana doğru bir adım attığında bende ona ters bir şekilde adım attım o bana adım attıkça ben geriye gidiyordum sırtım duvarlara birleştiğinde ne yaptığını şimdi anlamıştım beni sıkıştırmıştı. kollarını iki yandan duvara yasladı kaçışım engelledi hafif eğildi saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. nefesini saçlarımda hissettim sıcacıktı dudakları kulağıma değdi "son bir şansın kaldı Kehribar" dedi. ilk karşılaştığımızda "son iki şansın kaldı Kehribar" demişti...