✨✨

"Ölüler artık isteselerde ağlayamazlar Kabalcı'nın Kızı... Cesetlerinin saçları çürürken , etleri larvalanırken , göz oyuntularına böcekler yuva yaparken ve beden toprağa karışıp erirken canları yanmıyor mudur dersin?" Yüzünde ki gülümsemede kalmaya devam ettim. Yaşadığı tüm o kanı , vahşeti , acı dolu çığlıkları , acımasızlıkları , kötü kokuları... Ve aşkı , tutkuyu , hülyaları... Her birini aynı anda taşıyordu onun gülümseyişi. Gülümsüyordu , her şeye rağmen. Sabrediyordu , o yine de günü kurtarmaya çalışıyordu. Fısıldadı. "Fikrimce canları yanıyor..." Ve yüzünde ki gülümseme bir anda kayboldu. Kan toplayan irislerine ve tuhaf , büyülü yüzüne tepeden bir şey damladı. Bir kan damlası... Sol gözünün altından çenesine , doğrudan akarken ben birşeyleri anlamaya başladım. Biz rol gereği değil , gerçekten de bize vaadedilen bu kaderin dilencisiydik. Biz Kader Dilencileri'ydik... Kimi kaderinden kaçar , kimi kaderine lanet okur ama "Kader Dilencileri"... Onlar savaşırlar. Bir banka düşünün... Kurulduğu günden itibaren cehennemden bir haber olan insanlığa cehennemi yaşatan , nice hayat bitirip nice hayatı da dirilten... Kendi kaderlerini beğenmeyip isyanda bulunan insanlar , bir gün onlara ; sadece bir adamın parası ile tüm ülkeye hükmedeceği gerçeği söylenseydi inanırlar mıydı buna? Kendikilerini beğenmeyip hâlâ başkalarından kader dinlenmeye devam ederler miydi? Bankalar... Bir banka ne kadar güvenilirdir?

Onun bakışları, insanın içine işleyen türdendi; bir kere gördüğünde bir daha unutamazdın. Herkes ona "Ateş" derdi. "Barut." Onu böyle çağırırlardı çünkü öfkesini tetiklemek tehlikeli sonuçlar doğururdu. Güzel olduğu kadar tehlikeli bir kadın... *** Soğuk aklın ve sıcak öfkenin çarpıştığı yerde, kurşunlar sadece bedenleri değil, kalpleri de hedef alır... Lina Demiray, eli kana bulandığı ilk günahını işlediği zaman buna tanıklık eden biri vardır. Kuzey Arslan... Kuzey... Gri gözlerinin ardında fırtınalar saklayan, buz gibi soğukkanlı ama barut kadar tehlikeli bir adam. Onunla yapılacak her anlaşma, geri dönüşü olmayan bir savaşı da beraberinde getirir. İkisi de ateşle oynadıklarının farkındaydı. Ama bazen en büyük savaş, dışarıdaki düşmanlarla değil, kalbinin içindeki yangınla verilir. Ve unutma... "Buz kırılır, barut patlar. Ama aşk, Hepsinden daha güçlü bir patlamadır." Buz ile Barut... Soğuk ile Ateş... İkiside kendi dünyasında yenilmezdi, ama bir araya geldiklerinde, yalnızca kendilerini değil, etraflarındaki herkesi yakabilecek bir güç ortaya çıkardı.

20 yaşında olan Yağmur İdil üniversite kaydını iki yıl dondurarak, bir çizim kursuna başlar. Bir gün evden çok önemli bir dosyayı abisinin şirketine götürmek için yola çıkar fakat şirkete gittiğin de bir anda manken olarak orada işe başlamaya çalışır. Ve hayatı Bir anda değişir. Aynı zamanda Bu yolda iki erkek arasında da bir seçim yapmak zorundadır ya geçmişi ya da geleceği...Bir göz atın derim pişman olmayacaksınız❤️‍🩹 ( hikaye açıklamasına bakmayın içeride daha fazlası var😜)

Gökyüzünün İntiharı, Lunaris Aeterna adlı kadim diyarın mistik topraklarında geçen epik bir mitolojik-fantastik romandır. Bu diyar, Güneş (Solaris) ve Ay (Noctari) krallıklarının hüküm sürdüğü, gizemli kehanetlerin, güç mücadelelerinin ve derin sırların gölgesinde şekillenen bir dünyadır. Ana karakter Luxanna Seren'Lya, Solaris'in sakin bir kıyı köyünde doğup büyüyen genç, cesur ve kararlı bir kadındır. On sekiz yaşını doldurup güçlerini kazanamaması, hayatında beklenmedik bir dönüm noktası olur. Bu durum onu, köle olarak satılma tehlikesiyle karşı karşıya bırakır. Ancak kaderine boyun eğmeyen Luxanna, tehlikelerle dolu bir yolculuğa çıkar; bu yolculukta hem kendi kimliğini hem de gizemli geçmişini keşfetmek zorundadır.

Sadist bir katilin kurbanlarına karşı başlattığı bir oyun Sizleri olaydan olaya sürükleyecek,ölümün,ihanetin ve bol bol mücadelenin olduğu bir hikaye

Garsonluk yapmak için gittiği tehlikeli mekânda yanlışlıkla ring'te dövüşseydin en fazla ne olurdu? Öğrenmek için hiç durma okumaya başla.. BU KİTAPTAKİ BÜTÜN HAKKLAR SAKLIDIR VE KİTAPTAN ÇALINTI YASAKTIR! HER ŞEY HAYAL ÜRÜNÜDÜR!

Çünkü otogar, kimsenin kalmak istemediği ama herkesin mutlaka uğradığı bir yerdir. Yolculuklar başlar orada. Bazen kaçışla, bazen umutla. Valizler konuşmaz ama her biri bir hikâye taşır. Ağlayan da olur, vedalaşan da, kimseye veda etmeden çekip giden de... Otogar, kimsenin evi değildir ama herkesin yolu bir gün oradan geçer. Biz de tam orada yayın yapıyoruz. Peronların yankısında, sabaha karşı ıslak betonun serinliğinde, çaycının ilk çayıyla karışan motor gürültüsünün arasında... Bu radyo, sadece müzik çalmaz. Burada insanların iç sesi yayınlanır. Kaybolanlar, bekleyenler, gidenler ve kalamayanlar... Biz buradayız, çünkü hayat bir terminal. Ve herkesin bir "sıradaki seferi" var.

Annenin akrabasına yazarsan sonuçları ne olur?