"Seni öpeceğim." dediğimde duraksadı. "Sadece beynim yerinde değilken bunu yapabilirim." diye devam ettiğimde güldü. "Peki ben gecenin sonunda ne yapacağım biliyor musun?" dedi aramızdaki sessizliği bozarak. İçkimden bir yudum aldım ve "Ne yapacaksın?" diye sordum tıpkı onun gibi. "Seni öpeceğim." dedi. Duraksadım. "Ve bunu sarhoş kafayla yapmayacağım." dedi kendinden emin bir sesle. "Ama seni sarhoş edene kadar," sırıttı. "Öpeceğim." * Cehennemden kaçan suçluyu yakalamak için yeryüzüne inen şeytan ve ona yardımcı olan şeytanın çırağı.

Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba. Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın? Patron: Kendini altımda bulursun. Gözlerim kocaman açıldı, hatta bacaklarım istemsizce titredi ve başımı kaldırıp dehşet içinde ona baktım. O ise telefonunu kenara bırakıp, gözlerimin içine bakarak gömleğinin düğmelerini birer birer çözmeye başladı... (Yaş farkı ve yetişkin içerik vardır.)

Miskin bir haz, rahmimin duvarlarını kaplayan baskın kokusu, kendi kokumu bastıracak kadar üstündü. Elleriyle rahmime ağlarını ördü. O ve ben, bizdik. Şehvetin diğer adı. Şehveti biz doğurduk. Yasaktı. Acımasızdı. Katildi. Merhametsizdi. Mesafeliydi. Ulaşılmazdı. Küfürbazdı. Hilekardı. Ama bir gece ansızın elleriyle tek tek dizdiği gökdelenin taşlarını yıktım. Kurallarını yıktım. Ezdim geçtim. Bu dünyada bambaşka bir evreni kurduk. #Dikkat etmeniz gerekir falan dememe gerek yok diye düşünüyorum +18 olduğunu belirttim arkadaşlar. Yaş gurubu üstünde olan kişiler zaten rahatsız olmayacaktır. Not' Özel bölüm beklediğinizi bliyorum. Mantık ve hatalı yerler olduğunu fark ettim çözüm olarak kitabı baştan yazmaya karar verdim. Sillage sezon finali olduğunda Ağ'a dönüş yapacağız.

Bazen seçim hakkı verilmez insana. sadece ona verilen bilinmez yolda yürümeleri istenir ve sana düşen şey ise o bilinmez yolda sürüklenmek olur...

\\+18 Lütfen hikayeyi uyarıyı dikkate alarak okuyun// Tanıtım: Kaybolmak istedim, yok olmak. O adamın tenime elleri her dokunduğunda hissettiğim şey tam da buydu. Bedenimden iğreniyordum. Kendimden ve bu karnımda her geçen gün büyümeye başlayan şeyden nefret ediyordum. Ağlamak bir çözüm değildi; artık kaybetmiştim bu savaşı, tek sağ kalan ailem ve teselliğim olan o adam tarafından ihanete uğradığım zaman. Müebbet mahkûmları gibi ölümümü bekliyordum: yavaş yavaş; acı çeke çeke... İnfaz reddedilmişti. O kadar kolay paçayı yırtmamı istemiyordu, ne tanrı ne de beni sevenler. Gökyüzünü özlemiştim. Yağmuru tenimde hissetmeyi, toprağın kokusunu, kalabalık insan guruplarının kaldırımlarda bir nehir gibi akmasını; gecenin rengini, yıldızların parlaklığını ve benim hayatıma hiç doğmayacak olan güneşi... Kısacası özgürlüğün ruhuma yarattığı afrodizyak etkisine hasrettim. Her şeyi geriye bırakınca tek bir sonuç çıkıyordu ortaya öyle ya da böyle ben asla serbest bırakılmayacak bir TUTSAK'tım

Küçük bir kız... tek başına yaşayan okuyan ve birden çok şeye yetişmeye çalışan serçe gibi çırpınan bir beden... kendisi küçük ama dertleri kocaman bir kız.... Hayatının değişeceğini bilmediği birileriyle tanışır. Bazen mutlu ama en çok üzgün olan kız... hayatına birden giren bir sürü yaşıtı olacak...

Evli birine kuma gitmek...

Sen kalbimdesin küçük, kalbimde. Poisoner: zehirleyici, zehirleyen kişi -

İlk hikayem yazım yanlışılarından dolayı özür dilerim .

"Ben sana burada deliler gibi aşıkken senin bana abin demen hiç hoş bir şey değil ufaklık" "Hani sen aşka inanmazdın? Nasıl oldu da bana aşık oldun?" "Onu bilmiyorum ama aşkın adı sen olunca çok güzel olduğunu biliyorum"