Berra'ya göre güzellik hiç de öyle göreceli bir kavram falan değildi. Herkesin güzel bulduğu insanlar vardı. Örneğin; kuzeni Balım. Aynı zamanda herkesin çirkin olduğu konusunda hemfikir olduğu insanlar da vardı. Örneğin; kendisi. Hayatı boyunca zekası, davranışları, sempatikliği ve ruhu ile övülmüştü. Ama asla dış görünüşüyle değil. Her daim çirkin ördek yavrusu muamelesi görmüştü. Lise bitip de kuğuya dönüşmeyince kabuğunun güzel olmadığını kabullenmiş ve hatta buna alıştığını düşünmüştü. Ancak o affedilmez sözleri duyduğunda aslında hiçbir şeyi kabullenmediğini fark etti. "Balım kuleye kapatılan prenses... Öyleyse Berra da kuleyi bekleyen ejderha."

Zorluklarla ayakta kaldığı hayatında bir de bursla kazandığı üniversitesini ilerletmeye çalışan Yağmur, hayatının en büyük pişmanlığını yaptı... Birine aşık oldu. O adam ondan sadece kalbini almadı... ama geride yalnızca pişmanlıklar kaldı. Peki yıllar sonra, bir anda karşılaştıklarında; her şey hâlâ aynı mıydı? *