Tatot? Yok, torot? Bu da değil, toronto? Hiçbiri değil. Şimdi size soruyorum ismini bile bilmediğim bir şeyin başına geçmek sizce ne kadar akıllıca? Aşk akıl işi değildi ya zaten. Biz de delirip öyle yapıyorduk bir şeyler. Hem ne demişler aşkta ve savaşta her yol mübahtır, ama biz şimdilik aşk olan tarafını kullanacağız.

Ecem'in normal giden hayatı, gittiği resim sergisindeki portrenin içine çekilmesiyle tepetaklak olur. Gözlerini açtığında ise, prensini öldürmeye çalışan bir prensesin bedeninde uyanır. *** "Kraliçem!" Dedi bir kez daha o huysuz sesiyle. Elindeki hançer ise tam kalbimin üzerindeydi. "Kalbinizi sökmek istiyorum yerinden." İnatla baktığı gözlerimden bir çok duygu geçerken bedenimi korkuma rağmen biraz daha dikleştirdim. O ise durmadı, hançer tutan eli bir kez dahi titremezken yutkunarak devam etti. "Benden başka herkesi sevebildiğiniz için!"

10 arkadaş. Her biri onar dakika içerisinde ölecek ve bulundukları yerden sadece biri canlı çıkabilecek. Ölüm Oyunu'na hoş geldiniz. Korku #1 - Bilim Kurgu #29 3 Haziran 2018 • 8 Aralık 2018 Kapak Tasarımı: @_moonnlightt_

Wattys 2022 Paranormal/Fantastik Kazananı 🏆 •Vampirler, cadılar ve avcılar • Herkesin söylediğinin aksine kalbinde hiç sevgi taşıyor musun, Teo? Donuk bakışların ve sert tavırların etrafındaki herkesi uzaklaştırırken bundan öyle memnun görünüyorsun ki, senden uzağa atılan her adımla zafer kazanıyorsun sanki. Hiç uğraşmadan kazanıyor, hiç konuşmadan kendini açıklıyorsun. Benim debelenip milyonlarca kelime ile yapamadığımı, sen sessizliğin ile yapıyorsun. Bütün bunlara rağmen kalbinde ufak da olsa bir duygu olmalı. Yoksa gerçekten soğuk bir duvar kadar boş ve donuk mu yaşıyorsun? Sert kelimelerin ve acımasız oyunların bütün savaşı kazanırken sen savaş alanında bile değilsin. Nasıl oluyor da adımlarını saymama sebep oluyorsun bilmiyorum. Bu nasıl açıklanır bilmiyorum ama savaş alanında kaldığımda aklımda olan tek kişi sen oluyorsun. Üzerime atılan kurşunlarda bile seni düşünüyorum. Peki sen, ufacık da olsa ardında kalanları düşünüyor musun hiç, kimse geçiyor mu aklından? Gerçekten hiç geçiyor muyum aklından? 🕷️ "Ölümün dokunabildiği bir varlığı sevmek," dedi fısıldayarak. "ne korkunç şey..." Vampir #1 (2.3.21) Tarihi Kurgu #1 (3.3.21) Siyah #2 (4.3.21) Siyah #1 (7.3.21) Macera #1 (1.4.21) Fantastik #2 (13.4.21) Cadı #1 (20.4.21) Genç #1 (13.5.21) Korku #1 (15.5.21) Romantik #1 (12.06.22) Tanıtım için 'giriş' bölümüne bakabilirsiniz. Hazırlamış olduğum yazılar ve fotoğraflar tamamen bana aittir. Çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. 21.01.21 | sraylmaz

Arya Yılmaz bundan böyle yabancısı olduğu bir hayatı sürmek zorundadır. Gerçek olamayacak kadar zahmetsiz hayatı arkasında kalmış olsa da, yeni yaşamında tanıştığı insanlar ona, onun bile unuttuğu taraflarına ışık tutacaktır. Birçok şeyi deneyimleyecek, reddettiği her şeyi bir bir kabullenecektir. Katı kalbinin arasına sıkışmış olan birçok duyguyu gün yüzüne çıkartacaktır. Köpeği, babası, sonu gelmeyen parası ve dudakları arasından düşmeyen sigarasından başka bir şeye sahip olamadığını fark edecektir Arya Yılmaz; aklının ucuna bile gelmeyen, yokluğunu var olduktan sonra hissedeceği her şeye yavaş yavaş sahip olacaktır. •Kurgu fazlaca sigara, fazlaca alkol, bir miktar cinsellik içerir. Yazar olarak tavsiyem ve isteğim 14 yaşının altındaki hiçbir kullanıcının hikayeye başlamamasıdır. Rica değil, şiddetli bir uyarı. Kâle alacağınızı umuyorum, teşekkürler. • NOT: KİTAP 11.02.2015 TARİHİNDE YAYINLANMAYA BAŞLADI VE O ZAMANLAR 14 YAŞINDAYDIM. YANİ EĞLENMEK DIŞINDA KURGUDAN EFSANEVİ BİR ŞEYLER BEKLEMEYİN. TEŞEKKÜRLER. TÜM HAKLARI SAKLIDIR ©

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Tanıtım bölümüne göz atınız...

"Adı Lamia." dediğinde parlak yansımalı yelesi olan güzel atına doğru yürüyorduk, el ele. "İnanışa göre mitolojide Lamia, siyah ve kadifemsi bir pelerin giyer. Menekşe rengi gözleriyle çıkar insanın karşısına." "Onun da siyah ve kadife bir pelerini var sanki." diye mırıldandım. "Dışarısı ne kadar soğuk olursa olsun nefesinden o buhar çıkmaz Lamia'nın." diyerek kaldığı yerden devam etti. "Çünkü ölümdür Lamia, nefesi ölüm kokar." Beni nazikçe kolumdan çekti, dudağım bir ata verilen ismin ürkütücü hikayesiyle seğiriyordu. "Buna rağmen tek istediği biraz olsun sıcaklıktır." dedi, "Karşısında bu isteğini yerine getirmeyecek insan sayısı bir elin parmağı kadardır çünkü inci çiçeği kokar her yanı, büyüsüne kapılmamak imkansızdır." Bana ne yapacağımı tahmin etme fırsatı bile tanıma­dan ağılın içine doğru yürümeye devam etti. Yerlerde içi tahıl ve saman dolu, bir sürü çelikten kova duruyordu. "Lamia'nın öpücüğü nefessiz kalmak içindir." dediğinde derin bir nefes alarak tamamladım. "Bu yüzden insan, karşısındaki Lamia bile olsa o öpücüğün tadına varmak için öper onu." dedi ve durdu. "Ölümü göze alır, Lamia'sından vazgeçmeyi alamaz." İlk yayım: 12.02.2016

İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

Kıyametin kral ve kraliçesini selamlayın! 🕯️ Yalanların kanlı tırnaklarıyla sakladığı sırlar, gerçeklerin sarılı olduğu kara gökyüzünü parçalara ayırdı.. Bir ses geliyordu; adamın göğsünde ki yarıktan akan kanın yere her dökülüşün de çıksan ses, onun gökyüzünde ki varlığını sarsıyordu. Ölüyordu... Kendi pis, soysuz kanından kurtulması için ölmesi şarttı.... Geçmiş ayaklarını sürterek geleceğin önüne geçerken bıraktığı her iz de acı vardı. Kadının kömür karası saçları adamın ellerine dolanırken tükeniyordu. Yaşam ile ölümün arasın da ki o çizgide asılı kalmış, ayak parmakların da kurum lekeleri kalmıştı. Ölmeliydi... Güçsüz, sökük ruhunu yaşatması için ölmesi şarttı... Birbirlerini, canlarının yandığı kurum lekelerinden tanıyorlarken; acının kanattığı kalpleri kaburgalarını sarsıyordu. Bedenlerini iç içe geçiren ipin bağlarında sökük izleri vardı. Defalarca kopup düğümlenen ipin ucunda ki yanan ateş harlandığın da onlardan geriye yalnızca büyük bir İZMİHLAL kalacaktı... 01/01/2023 04:27 Kapak Tasarımı: @hayalliruzgarlar