Kapak tasarım @lavender_odor a aittir. Ne adalet bekçisi,ne de kanun kaçağıydım artık . Arada , arafta kalmış , duygularının kaybetmiş , umudunun yerine ölümün soğunu doldurmuş hiç kimseydim. Ben gri olmuştum. İnsanlar üçe ayrılır ; Beyaz olanlar ,siyah olanlar ve gri olanlar. Beyaz olanlar adalet için camlarından vazgeçmiş, adaletin bekçisi olmaya ant içmişlerdi . Bunların sahip oldukları inanç onları birer zırh gibi korur , yüreklerine hep sevgi çiçekleri yetiştirirler . Tıpkı bir zaman benim olduğum gibi . Siyahlar ise para , hırs ve dünya derdine düşmüş, merhametlerini ayaklarının altına almış ,hedefleri için kan akıtmaktan bile geri durmamış taş kalplilerdir . Siyah ya da beyaz olmak kolaydır ancak en zoru arada kalan yani gri olmaktır. Çok hassas bir çizgide ellerini kaldırıp bisiklet sürmeye deniyor . Griler asla kahraman olamaz . Hep gizli kalmalı beyazın suçlamasından siyahın zehrinden kaçarak kaçak hayatı sürmek zorundadır. Ödülü olmadığı gibi ağır bedelleri vardır. O çizgide bisiklet sürerken asla geride bekleyenin olmamalı .Arkana bakarsan senin ölümünü bekleyenler bir an düşünmeden seni o çizgiden aşağıya atarlar . . Gri olmayı ben istemedim . Buna mecbur kaldım. Ben buna itildim kaderin elleri tarafından. Nasıl mı ? Çocukluğumu birilerine çaldırdım ben . Sevdiklerimi tek tek ölüme sürükledim ben . Göz yaşı dökmeye bile vaktim olmadı benim sevdiklerimin kalplerine hançerleri tek tek sokarken. Ben Çağatay Aydoğdu, Gri ruhlu hesap memuru *Hikayedeki kişiler ve kurumlar hayal ürünü olup gerçek kişi ve kurumlara alakası yoktur. *

Ülkede kanser gibi yayılmış olan hainleri temizleme işi tecrübeli istihbaratçı Asım Gündüz Aka'ya düşünce o da kendine verilen yetkiyle eşi benzeri olmayan bir ekip kurmaya karar verir. Bunun için birbirinden bağımsız insanları bir araya toplar ve çalışmaya başlar Ekibin içinde var olan Çağatay'ım ise yıllar önce işine ara vermişken bir anda karşısına çıkan teklif yüzünden hayatı altüst olacak bir anda kendini olaylar zincirinde bulacaktır *Hikayedeki kişi ve kurumlar hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumlarla alakası yoktur !

*DİKKAT BU SERİNİN İLK KİTABI BASİLİ ESER OLUP BU EVRENİN TEMELLERİ ORADA ATILMIŞTIR. ÖNERİ ÖNCELİKLE O KİTABIN OKUNUP SONRA BUNA GEÇİLMESİDİR. Sıradan hayatında en büyük hedefi hemşire olarak atanmak olan genç kadının hayatı bir anda değişmiş, önceden hayatını insan yaşamına adayan Umay'in yeni ülküsü taşları korumak olmuştu. Ayni anda yeni dünyasını tanıyıp alışmaya çalışan kadın bir anda kendini düşman kalesinin ardında bulmuştu. Özgürlüğüne düşkün kadının kurtuluş biletini de kendisi bulacak, kendini ve devletini kurtaracaktı. "Biz varsak umut var, umut varsa hayat var."

Bundan uzun yıllar öncesi... İnsanlığın savaşlar ve doğa arasında sıkıştığı, aklı eşkin, kılıcı keskin olanların yaşayabildiği bir devir. Amansız bozkırda hakimiyet yarışına girmiş iki büyük devlet ve aralarında gittikçe yaklaşan bir savaş, Üstün yetenekler vaad eden üç büyük taş ve bu taşın değiştireceği üç farklı hayat. Umay, hepimizin görebileceği sıradan biri olarak büyümüş biriydi. Niyeti bir an önce memur olmaktı. Ta ki o güne kadar... Bilmediği bir hayatın içine düşen genç kadının aynı anda öğrenmesi gereken bir çok şey vardı. Ona miras kalan güçleri ise sadece başlangıç olacak, iyi ve kötünün kadim kavgasında yerini alacaktı. ...Ve taşlar layık olan gelene kadar göğün yedi katında saklandı. Kalem tuttuğum ilk günden bugüne kadar benden desteklerini esirgemeyen, her zorlukta arkamda dimdik durduklarını bildiğim annem ve babama ithafen...

"Baba, her seferinde koca devleti anama bırakırsın hiç korkmaz mısın anamın ihanetinden?"dedi İlbay Tigin. Henüz 15-16 yaşlarında bıyıkları bile terlememiş bir delikanlıydı. Alpagut yediği yemeği bırakıp hemen yanında oturan kadına bakarak gülümsedi. Yıllardır yanında gülümseyen bu gözlerin varlığı ona güç veriyordu. "Seven urek ihanet etmez. İhanet edecek olan da sevemez!"dedi. Bir elini Umay'in eli üzerine koydu. "Anan, hiç bir vakit üreğine sevgiden başka bir şey komadı. Bilirim ki anan ölmeden otağı düşmana teslim etmez. " ********** Kötülüğün kol gezdiği mağarasında yaktığı ateş yüzüne yansırken elindeki bıçağı ateşe tuttu. Karanlığın efendisi Ereke, gayri vaktin gelmiştir uyanasın. Uyanasin ve insandan intikam alasın"dedi ve ateşe üfledi. Kesesinden bir çeşit toz çıkarıp ateşe attı ve ateş mağaranın tavanına kadar yükselip alçaldi. Tam o anda yer altındaki mağarasında uyuyan Ereke gözünü açtı. Kehanet gerçekleşmişti. Kötülük daha da yükselerek yeniden gelecekti.

Tarihler teknoloji çağını göstermeye başladığında devletin düşmanı mert, savaştığı kılıç kalkan değildi. Yeni yüzyılın en büyük belası yayılımı bir türlü anlaşılamayan bir hastalık ve bu hastalık için canla başla çalışanların düşmanı olanlardı. Kendilerine kara merhamet adını veren bir örgütün tek amacı vardı o da ülkeleri kaosa sürüklemek. Bunu yapmak için de yeni pandemiyi kullanıyor, devletleri her anlam da zora sokuyordu. Bir yanda bu hastalıkla, diğer yanda örgüt ile mücadele eden devlet, her cephede ayrı savaşıp para akıtmayı bırakmış , kara günlerin ardından modern zamanın Ergenekon'unu yaşayacak çoklu bilim merkezi adında bir yapı oluşturmuş adına da Ergenekon demişti. Bu Ergenekon'da doktor ve ajan olarak çalışan Doktor Sevde'nin hedefi ise kendisinden sevdiği adamı koparan bu Kara merhametinin elindeki en büyük silahı parçalayacak olan tedaviyi bulmak ve kocasına olan özlemini bir parça olsun dindirmekti. Ta ki o güne kadar..... "Biliyorum sen de bir hayalsin. Tıpkı diğerleri gibi kocaman bir rüyadan ibaretsin." "Rüya olmadığımı biliyorsun. Geldim bu sefer.Gitmemek üzere geldim." ***** "Artık seni sevmiyorum. Gittiğin gibi bulamazsın her şeyi. Ne olmasını bekliyordun ki?" dediğinde gözlerinin içine bakıyordu. Öyle bir bakıştı ki bu hem tanıdık hem de yabancıydı. Hem nefreti hem de aşkı barındıran bu anın sonu tehlikeli yere gidiyordu. "Parmağında taşıdığın yüzük, bana ait." dediğinde kadın kafasını salladı. "Sana ait değil bu." "Kime ait Atalay'a mı?" "Bu seni ilgilendirmez! şimdi defol!" "Çocuğumun annesiysen ilgilendirir."