İki düşman mahalle. Lodos ve Samyeli. İki düşman mahallenin iki ayrı reisi. İnsanlara göre sıradan bir şey gibi gelsede onlara göre reislik yürek meselesiydi. Düşman iki mahalle olsalar da hiçbiri düşman olmayı zerre istemiyordu. Fakat onların kaderi buydu. Çözüm yolu olmayan bu düşmanlığı nasıl bitireceklerdi? Belki de dostluk, Belki de aşk. Sonunda reisliklerini kaybedecek dahi olsalar bu düşmanlığı bitireceklerdi. Bunun için söz dahi vermişlerdi. Reis sözü.... 25.08.2017 #Bu isimle yayınlanan ilk kitaptır. #Wattpad de yayınlanan ilk ve tek kurgudur. Reislik #1 Düşmanlık #1 Mahalle #1 Mizah #1

Hapisten yeni çıkmış bir kız... Köyde sınıf öğretmenliği yapan bir adam... Birbirinden farklı bu iki insanın bir araya gelmesinin hikâyesi.

İnsan neyle yaşar? Ya da ne için yaşar? Kendisi için mi, yoksa etrafındakiler için mi? Yaşamak istediği için mi, yaşamak zorunda olduğu için mi? Ya da yaşamak zorunda mıydı ki? Peki ben ne için yaşayacağım? Hayattan zevk alan var mıydı? Hayattan nasıl zevk alınırdı? Hayattan zevk almak isteyen kimdi ki zaten?... Herşeye rağmen ben olabilirdim belki... ~ O her yerde, hep yanımda yada hiçbir yerde ve ben yalnızım. Ya da öyle olduğumu sanıyorum. Beni istiyor, yanına gitmemi istiyor... Bedeninimin kontrolünü eline almak istiyor... ~ "Korkmuyorum karanlığınla yüzleşmeye."dedi genç kadın. "Bunu sen istiyorsun!" Dedi genç adam, duvara yasladığı kadının kulağına doğru eğildi ve fısıldadı; "Ve ben sana istediğini vermeyeceğim. Seninle birlikte bu dünyada benim cehennemimi yaşamayacağız." Kadın adamın ondan çekilmesine izin vermeden tıpkı onun gibi fısıldadı; "Seninle birlikte bu dünyadaki cennetimi yaşamak için uğraşacağım." ~ Bizde zaman darmaduman, biz darmadumanız. ~ 22 yaşında, etrafındaki kalabalığın içerisinde yapayalnız, hayatında kararları kendi başına alamayan genç bir kadın. 25 yaşında, kafasındaki sesleri susturma yolunda çabalayan genç bir adam. İkisi de darmaduman... İki darmaduman beden birbirini bulduğunda ne olacaktı? Birbirlerinin enkazlarının altında mı ezilecekler? Yoksa birlikte mi yükselecekler? Başlangıç: 10.06.2024 Bitiş:

#0533***; Esmer kaban #0533***; Buldum seni! (09.00) Mahur; pardon kimsiniz? ( 10.04) Mahur; can sen misin yoksa? Mahur; bak o kıvırcık saçlarını yollarım. Çevirim içi Yazıyor #0533***; can kim lan? #0533***; ben can falan değilim! Hem bu can da kim? Mahur; can o şakayı bir kere yerler. #0533***; Allahım sen sabır ver. Neyse ben can falan değilim bu birincisi ikincisi, bir sevinemedim seni bulduğuma. Mahur; beyza sen misin? Sapık seni! Yine mi numaranı değiştirdin. Mahur; kız git başkasına şaka yap benimle uğraşma bir kere yerler o şakayı! #0533***; la havle! La havle! #0533***; bak mahur ben can değilim, beyza hiç değilim... Mahur; o zaman kimsin sen? Mahur; niye yazdın bana? Mahur; numaramı nereden buldun hem? _________________ --------------------------- Devamı mı? kitabı aç ve bak bakalım mahurun serüveninde sizi neler bekliyor. Hoşgeldin içeri bak hadi seni bekliyoruz hepimiz! Başlama tarihi; 17/02/2021 Bitiş tarihi;?

"Yalan söylüyorum, de." dedim çaresizce. Dudaklarından sadece bu iki kelimeyi duymaya ihtiyacım vardı. Çünkü kendimi artık nefes alamayacakmış gibi hissediyorum. "Yalan değil," dedi ruhsuz sesiyle ve devam etti. "Seninle servetin için evlendim. Canım parandan daha önemli olduğu için söylüyorum şimdi bunları. Ben seni hiç sevmedim Yazgı. Hiçbir zaman da umurumda değildin." Kalbim sanki bir anda paramparça olmuş, parçaları bütün her yere dağılmıştı. Artık üzerinden herkes geçebilirdi, kimsenin umurunda olmayan o parçalar artık çok değersizdi. Az önce açılan boşluklar şimdi kalbimin her yerindeydi ve o kalbin yeri boştu artık. Çünkü ben, duygularımı kaybetmeye başlamıştım bile. Ruhum çekilmiş gibi hissediyordum artık. Donup kalmıştım ve gözümde dolan yaşların akmasına bile engel olamamıştım. Ağlamıyordum. Sadece sağ gözümden yaş akıyordu ama o da çok uzun sürmemişti. "Bu kadar yeter." Ben hala girdiğim şoktan çıkamazken bu sesin sahibi beni kolumdan tutup götürdü. Ona ne engel olabilmiştim ne de dur diyebilmiştim. Sadece aklımdaki sözlerle ve kalbimdeki boşlukla onun adımlarına ayak uydurdum. En sonunda Semih'in olduğu yerden çıkardı beni ve aniden durup kollarımı tuttu sıkıca. "Yüzüme bak!" diye bağırdı bana. Donup kalmış olduğumdan hala mantıklı düşünemiyordum ama o pes etmeyip tekrar bağırdı. "Yüzüme bak!" Dümdüz önüne bakan gözlerimi onun sesi yüzünden kaldırıp ona baktım. O da gözlerimin ta içine bakıp net sesiyle konuştu. "Bu, son ağlaman olsun! Anladın mı? Gözyaşlarını görmek istemiyorum artık! Senden çalınan hayatı geri alacaksın Yazgı! Özellikle de, geçmişini. Artık yalnız değilsin."

"Bilmezsin tabii! Nereden bileceksin ki? Anlamazsın o yüzden, boş ver!" diye kestirip attım. Ne yaşadığımdan zerre haberi yoktu. "Neyi bilmiyorum ben? Söyle de anlayalım!" dedi o da yakınarak. Şöyle bi baktım ona. Bazen kendime o kadar kızıyordum ki! Sanki dünyada insan kalmamış gibi neden gidip onu sevdim ki? Hiçbir zaman beni anlamayacaktı işte. Görmeyecekti beni hiç. Böyle uzaktan sorup duracaktı sadece. Sonrasında cevapsız sorularıyla beraber hayatına kaldığı yerden devam edecekti. İşte bu kadar umurundaydım onun. "Neyse ne. Gidiyorum ben." dedim umursamazca. Artık ona açıklama yapacak kadar takatim kalmamıştı. Madem umurunda değilim, o zaman benimle vaktini boş harcamasındı. Arkamı dönüp kapıya ilerledim. Birkaç adımdan sonra tam kapıyı biraz aralamıştım ki duyduğum ayak sesi ve hemen ardından az açılan kapının sertçe kapatılmasıyla olduğum yerde kaldım. Kapının sert sesi yüzünden ve onun ani hareketlerinden dolayı biraz yerimde sıçramıştım. Daha ne olduğunu anlayamadan kolumdan tuttuğu gibi beni kendine çevirip dibime kadar girdi ve tam olarak gözlerimin içine baktı. "Hiçbir yere gitmiyorsun!" diye tısladı adeta. "Bu mesele hemen şimdi çözülecek! Başka bir alternatifi yok!" Yakınlığından dolayı elim ayağım titremeye başlamıştı bile. Her ne kadar kocam da olsa bu yakınlık fazlaydı benim için. Alışkın değildim bi kere. Yine de yutkunup gözlerimi kaçırdım. "Halledecek ne var ki sanki?" diye konuştum kendi kendime. O ise biraz daha yaklaşıp beni iyice kapıyla kendi arasına sıkıştırmıştı. Kendimi kapıyla bütünleştirmeye çalışırken o hala gözlerimin en içine bakıyor beni çok daha zor bir duruma sokuyordu. "Bu tavırların sebebini öğrenmeden seni bırakmaya niyetim yok. Ya bana neler olduğunu anlatırsın ya da bu şekilde sabaha kadar seni bekleriz. Seçim senin karıcığım."

"Alperen, hakikati ararken kalbinin kıblesini buldu. Hümeyra, sabrıyla ve teslimiyetiyle onun yoluna ışık oldu. Bu hikâye, iki gencin dünyadan geçip Allah'a yaklaşma serüvenidir. Sevda değil, secdeyle tamamlanan bir yolculuk..." Kitabımın çalınması durumunda anında yasal işlemler başlatılacaktır. "Kitap Düzeltildi"

Sallantıda olan taze bir evlilik. Aşk, engeller, çatışma ve gerçek dostluk... Alması güç kararlar, yapması zor seçimler, unutması meşakkatli sevdalar, aşılması gereken mesafeler ve yıllanmış bir gönül yarası. Bu hikâyenin sonu nereye varacak, buyrun beraber görelim. {05.08.17}

Her insanın kendine özgü bir hikâyesi vardır . Acı da sevinç de insan içindir. Ömürlerinde samimi gülüşler de vardır derin hüzünler de .Ve şimdi tebessümünde hem hüznü hem mutluluğu saklayan Gülhazan ve Eyüp Vefa'nın hikayesi başlıyor. Farklı geçmişler nasip olur da bir ömrün taliplisi olur .Peki ya gülüşlerinde ikamet eden hüzün ve mutluluk birbirini anlayabilecek mi ? Temmuz 2019 - Aralık 2021 Kapak Tasarımı ; @Lavender_odor canı gönülden teşekkürler: )

Uzun zamandır ilk defa böyle bir duygu kaplamıştı bütün benliğini. Sorgulayacağı olsa kalakalırdı. Zaman ve mekanın dışına çıkmıştı çoktan. Saatlerce belkide günlerce izlese ay simasını asla usanmayacağını biliyordu. Göğü izler gibi izliyordu . Hayranlıkla, heyecanla ve merakla... Küçük bir tebessüm beliriverdi sonra Ay simalı kadında. İçine akan o his , şimdide yüreğine işliyordu. Bakışlarını kahvelerini dikip " Ey benim Ruh'u Revanım, Ruhum onun olanım..." *İyi bir imtihanı hak ettik oysaki... *Bambaşka diyarlara akmanız dileğiyle... ( DURR'U MEKNUN )