Birden ayağa kalktı. Tam dip dibe kaldığımızda boyunun farkından başımı yukarıya doğru kaldırdım. "Fazla derin sularda yüzüyorsun, Bisikletli Kız." Dedi. "Sen misin derin su ?" Dedim ona doğru bir adım daha yaklaşıp küçümseyici bir bakış atarak. "Bu hareketlerine biraz daha devam edersen büyük ihtimal evet." Demesiyl...
"Nolursa olsun... Hep arkandaki gölge olacağım ben senin. Git de desen kal da desen ben hep olacağım. Kimse üzemeyecek seni Nazlı Naz'ım." Gülümseyerek yine onu düşünmeye başlamıştım. Kendi hayatımı düşünmek gibi bir seçeneğim daha yoktu çünkü benim hayatım da o'ydu. Ve ben yalnızca onu düşünmekle yetiniyordum. Bu son...
İki yabancı olarak girdikleri bu yola yaşanmışlıklara rağmen, farklı kişiliklerle yolu yarıda bırakmış, yarım kalmış iki gencin hikayesi.
𝘏𝘦𝘳 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘯𝘭𝘢 𝘷𝘦 𝘩𝘦𝘳 𝘩𝘢𝘭𝘪𝘯𝘭𝘦 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘴𝘦𝘷𝘮𝘦𝘺𝘦 𝘥𝘦 𝘩𝘢𝘻𝘪𝘳𝘪𝘮. 𝘖 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘭𝘢𝘳𝘪𝘯𝘪 𝘵𝘦𝘬𝘦𝘳 𝘵𝘦𝘬𝘦𝘳 𝘺𝘪𝘬𝘮𝘢𝘺𝘢𝘥𝘢. 𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯𝘭𝘦𝘺𝘪𝘮, 𝘴𝘦𝘯𝘪𝘯𝘪𝘮. 𝘝𝘦 𝘣𝘶 𝘩𝘦𝘱 𝘣ö𝘺𝘭𝘦 𝘬𝘢𝘭𝘮𝘢𝘺𝘢 𝘥𝘦𝘷𝘢𝘮 𝘦𝘥𝘦𝘤𝘦𝘬. 𝘏𝘪𝘤 𝘣𝘪𝘳 𝘨𝘶𝘤 𝘣𝘶 𝘨𝘦𝘳𝘤𝘦𝘨𝘪 𝘣𝘰𝘻𝘮�...
Kaderleri birbirlerine benzeyen, kaderlerine boyun eğmek zorunda kalmış iki genç ve onları bekleyen uzun bir hikaye. Unutulması mümkün olmayan.. e&n.,
Yağmurluydu tüm yaşamım, o gün güneş doğana kadar. Tüm tablolar soluktu, O paletime renk katana kadar.
O hep başkaydı. Herkes bize karşıysa da ben ona hiç karşı koyamadım. Işıklar önünde iki yabancıydık. Gece karanlığında birbirimize ışık ve aşık.
Adımlarım sokakta yankılanırken, beni baştan aşağı saran korku nefesimi kesti. Adımlarımı durduğu yerde, ne yapacağımı bilmez halde sağa sola bakındım. Duyduğum silah sesi, kulaklarımda uğuldarken,bir el beni boşluğa çekti.
İçinde olduğu işlere nazaran bembeyaz teni, aya meydan okuyordu. Ama gece karası gözleri, aksiydi. İkimizde taş kesilmiş kalplerimizle, tek bir amaç uğruna savaş içindeydik. Birbirimizin kutup yıldızı olabilir miydik, bu uzun kara gecede?
