Her ev bir yuvadır sanılır. Ama bazı evlerde aşk hiç doğmaz, renkler körleşir... Renklerini kaybetmiş bir ev. Konuşmayan kalpler, susan gözler ve bastırılmış duygularla dolu bir yaşam. Her şeyin tonu vardı bir zamanlar... belki de hiç yoktu. Ta ki biri gelip içlerindeki fırtınaya isim koyana dek... Hepsi birleştiğinde ortaya çıkan o tek kelime: AŞK. Ama herkes aşkı hissedemez. Bazıları önce renk körü olduğunu fark etmelidir... Bazen birini sevmek için sadece bir renge değil, tüm duygulara dokunmak gerekirdi. Aşk, griydi. Ve gri, herkesin gözle göremediği bir renkti...

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

"Seni ne kadar uzun zamandır beklediğimizi biliyor musun? sen bizim eksik olan parçamızsın..."

Bir barda dünyanın en tehlikeli mafyası ile telefonlarınız karışırsa ne olur? #Romantizm 1. #Mafya 1. #Genel kurgu 1. #Genç kız edebiyatı 1. #Aşk 1. #Texting 3. #Mizah 6.

Gökyüzü kadar yalnız, yıldızlar kadar umut dolu bir kızın hikâyesi bu. Alin, küçük yaşlardan beri içine gizlenmiş bir yarayla büyüdü: gerçek ailesinin sıcaklığını hiç tanımamıştı. Hayatın ona sunduğu boş sokaklarda yürürken, yıldızlara bakıp sessiz dualar ederdi. Onu duyan tek şey gökyüzünün kendisiydi.

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Yanlışlıkla bi askere mesaj atarsan ne mi olur??? Görelimmm..

!Acemi yazılan bir kitaptır! "Neden kaçıyordun?" dedi merakla genç adam. Küçük kız yavaşça kafasını çevirip genç adama dikkatlice baktı. Genç adam, kızın konuşmayacağını anladığında, "Kimsin peki?" diye sordu bu sefer. Küçük kız, adama bakarak, "Kimsesiz biriyim," dedi kısık sesiyle. Genç adam şaşırdı, "Peki sen kimsin?" dedi. "Bilmem, kim olamaz mı isterdin?" dedi genç adam. "Kahramanım olmanı isterdim," dedi küçük kız. "Neden?" diye sordu merakla genç adam. "İhtiyacım vardı, bir kahramanın gelip beni kurtarıp kahramanım olmasını isterdim. Ama artık yok, çünkü kurtuldum oradan," dedi küçük kız. "Kimden kurtuldun?" dedi yine merakla genç adam. "O adamdan," dedi küçük kız hiç düşünmeden. "O adam kim?" dedi genç adam merakla. Güldü küçük kız, "O adam hayatımın katili, çocukluğumun katili, ruhumun katili," dedi. ......... Kendi kurgumdur. Çalınırsa gerekli yasal işlemlere başvurulacaktır. Başlangıç: 28/09/2023 Bitiş: 25/06/2024 # 1 -gençkızkurgu 16/05/2024

1 kız ve 4 erkek aynı evde yaşamak zorunda kalırlarsa neler olur ? Küçüklükten beri kanka olan Hasan, Cihan, Ömer ve Sina. Ailesi terk ettiği için evsiz kalan Mısra. Eğleceli, komik ve romantik olan bu hikayeyi okumaya ne dersiniz ? **** Evet, Mısra'nın ailesi bizdik. Hayatımıza bodoslama daldı, izin istemeden, emrivaki yaparak. Önce evimizde yer edindi, hayatımızda yer edindi, sonra kalbimizde. Neşesiyle, enerjisiyle, sevgisiyle hep gülümsetti yüzümüzü. İyi ki izin istememişti hayatımıza girerken, iyi ki emrivaki yapmıştı. İyi ki buradaydı. O bizim iyi ki'lerimizin en başına geliyordu. Ve biz onun ailesi olmuştuk, o da bizim ailemiz olmuştu. **** "Bir tuhafım. Yokluğun beni darmaduman ediyor, varlığın kalbimi. Bu nasıl iş anlamadım." •••• "Ben de..." Dedi o da. "Ben de seni seviyorum ! O kapıyı açıp yüzünü ilk gördüğüm an ! Aşık oldum... Keşke sana aşık olmasaydım." "Keşke benim gibi bir korkağa aşık olmasaydın..." ••• 2 hikayeden oluşan bir seri. Bu hikayeyi çok seveceksiniz...