Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

|Yarı Texting| -Düzenlemeye alınacak.Yazım yanlışları ve mantık hatası vardır. Düzenleyip öyle Okuyabilirsiniz...O zamana kadar kitaplığınıza alıp sabırla beklemeniz.🌹 Başlama| 10/06/2023 Bitiş| ... ✯ Siz: Niyet ettim seni istemeyee. Siz:Niyet ettikten sonra sağa sola bakılmaz koçum... Siz: İmamsın bilirsin zateni. Siz: Alfa kadınım ben! Ayyy sen neredesin bee? Gel biraz, sen öv beni. Siz: Kendimi övmeyi seven biriyim de. Siz: Hadi konumuza dönelim... Ben sana niye yazdım biliyor musun? Siz: Bilemezsin tabii, çünkü söylemedim. Şimdi beni dikkatlice dinle... Siz: Allah'ım, sen affet bu kulu... Çünkü bu kul, İmam Bey kuluna fena hâlde âşık olmuş. Siz: Ama özellikle sesine âşık... Siz: Bu yazışmadan sonra Sonumuz olsun EVLİLİK Siz:Bin kere Amin🤲🏻 Siz: Ama... Bu adam nerede? İmam Beyciğim: Kimsin? Siz: Hürmetle... Destur İmam Beyciğim. ✯ Ecrin duru ve Eymen Asaf hikeyesini okumak için sizde davetilisiniz O zaman hoşgeldiniz gizemli kızın dünyasına...❣️ Uyarıları dikkate alın canlarım. Metni çalmak ya da kopyalamak gibi bir hata yaparsanız, direkt yasal işlemlere dalarım. Dipnot: Ailemde avukat var, yani beybisiii... bu işler tam olarak benim alanım.

"Adın Ömer'di değil mi?" diye sordum bakışlarımı ondan çekmeyerek. Kafasını ağırca iki yana salladığında gözlerimi kıstım, abimin arkadaşının adı Ömer'di. Bu adam kim olarak buraya gelmişti? Bana elini uzattığında, yüzünde gülümseme oluştu. "Tanışalım müstakbel karım ben Miran Kızıloğlu sen de kaçak müstakbel karım oluyorsun sanırım. Artık tanıştığımıza göre gitmemiz gerekli baban seni öldürecekti adamı zar zor tuttum eğer bir yanlış yaparsan ve kaçmaya çalışırsan başına gelenlerden ben sorumlu değilim Mercan." Karşımdaki adama donuk bir ifadeyle baktım. Şu an karşımda bir Kızıloğlu duruyor ve benimle konuşuyordu. İçimdeki öfke dinecek gibi değildi, elinden bavulumu sertçe çektiğimde hızlı adımlarla yürümeye başlamıştım. "Baban eğer benimle gelmezsen Murat'ı öldürecek benimle gelmen gerekiyor." Duyduklarım olduğum yere sabitlenmemi sağladı, sık sık nefes alıp verdiğimde omuzlarımı dikleştirip göğsümü kabartıp tamamen Miran Kızıloğlu'na dönüp hızlı adımlarla tam karşısına geçtim. Çenemi hafifçe kaldırıp gözlerine baktım. Dudaklarımı ıslattım. "Benimle dalga mı geçiyorsun? Nasıl abimi öldürecek?" diye sordum öfkeyle, çenem kasılırken dişlerimi sıkıyordum. "Benimle gelmediğin..." Kolundaki pahalı saate baktı. "Her dakika, her saniye abinin ölümüne bir adım daha yaklaşması demek ya benimle gel ya da abinin ölümünü göze al." dediğinde sesindeki ciddiyetle ofladım. Yalan söyleme ihtimali var mıydı? Sırf onunla gelmem için benimle oyun oynuyor olabilir miydi? ****** KUMA YOKTUR. **Kitabın tüm hakları şahsıma aittir. Kitabın çalınması, kopyalanması durumunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. *

"Eğer burası benim mabedime giden bir yolsa tapınağım sensin." diye fısıldadı, sesi koyu bir gecenin içinde yankılanan bir dua gibiydi. Onu soluksuz izledim. "Eğer burası benim inancımın sınırlarıysa sen de sorgusuz teslim oluşumun tek sebebisin." Gözleri gözlerime kenetlenmiş, elleri tenimde sabırsız bir sabırla bekliyordu. "Eğer bu bir inanışsa benim taptığım sensin." ❝Bana aşık olma, bana aşık öl. ❞

"Sen de benim kadar gerçekleri görüyorsun. Beraber olamayız, benim gibi biliyorsun. Bir başka dünyanın insanısın.." Salonda gözlerimiz kesişti. Onca insan arasında birbirimize kederle bakıştık. Etrafımızda olan insanlara aldırış etmeden, gözlerimiz konuştu. İkimizde bunun farkındaydık. Salonda yankılanan Sezen Aksu'nun şarkısı dudaklarıma geçti. Ben ona, onun bakışları ise dudaklarıma kaydı.. Benim dudaklarımın arasından "haklısın, biraz geç karşılaştık. Oysa hiç konuşmadan anlaştık" bu kelimeler döküldü. Sonra ben sustum, o konuştu.. "Bazı şeyler var ki söylenmiyor, biz seninle sözleri susarak aştık" dudaklarından dökülen bu bestelerden sonra, sandalyesini arkaya yitip, ayağa kalktı. Ben daha ne olduğunu anlamadan yanıma varmıştı.. Bana bir şey demeden elini uzattı. Kendimi sorgulamadan, etraftaki bakışlara bakmadan, gözlerimi gözlerine kenetledim ve elini tutup ayağa kalktım. Yan yana yürürken salonda oturan çiftlerin bazıları ayağa kalktılar ve bizim yapacağımız gibi dans etmeye başladılar. Tam ortada durmak yerine, insanların arasına karıştık. Kollarımı onun boynuna astım, o da ellerini belime.. Yavaş hareketler ile yalpalanıyorduk. İkimizde an dan sıyrılmıştık. Şarkıda "Düşler ve gerçekler ayrı ayrı yaşar" diye bahsetiyordu. Bizde biliyorduk. Aziz ve Aylinin hikayesi yarım kalaçağını, hikayemizi mutlu biteremeyeceğimize ama inanmak istemiyorduk bu acı gerçeğe.. "Sende benim kadar gerçekleri görüyorsun beraber olamayız, benim gibi biliyorsun.." Hayat bazen öyle insafsızdır ki, seni sevdiğinle ile sınandırır. Ne kadar bağlı olsanız bazen ayrı yollardan gitmeniz gerekiyor. Peki bunun tam tersini yapsak, birbirimize tutunsak. Bu hangi felaketin doğuşu olur..? Aylin ve Azizin hikayesi yarım kalmamalı oysa. Tarih: 3.12.2023