Doğunun bir yabancı için esrarengiz sayılabilecek bir köyündeydim. Tabiri caizse yaratıcının unuttuğu bir köydü. Hâlâ 19. Yüzyıldan kalmıştı. Bunu anlamak zor değildi. Zira köyün otoritesini sağlayan ağa için durumlar öyle değildi. Gözünü hırs boyayan adam,iki kuruş para için yedi ceddini becerecek adamdı. Bir kuruş para için köylüyü süründürürdü. Küçücük çocukların ayakları çıplak tarlalarda çalıştığını gördükçe içim acıyordu. Burada kimin görüşlerini alacaktım ki? Hepsinin yüzünde kalıcı bir esmerlik vardı. Sapsarı saçları olan kıza baktım, korkunçtu. Yüzüme dikkatlice baktı "Ölmek istemezsen,git." Birkaç kez tekrar edip uzaklaştı. Kafamı kaldırdığımda gördüğüm şey bunu doğruladı. ★ Kurgu 1990'lı yılları yansıtmakta. Gerçeklikle bir ilgisi yoktur. Bazen gerçeklikten uzaklaşacağım,bazen körü körüne şahit olunan şeyleri anlatacağım. Umarım güzel bir kurgu olur. :) ★ KİTABIMDA HİÇBİR ŞEKİLDE BİR TAKLİT, ÖZENTİ SÖZ KONUSU DEĞİLDİR! BAŞKA BİR KİTAP İÇİN BENZETMEYİ KABUL ETMEMEKTEYİM.

Küllerinden doğabilmeyi başaranlara ithafen... 𝓚𝓪𝓭𝓮𝓱𝓽𝓮𝓴𝓲 𝓢𝓸𝓷 𝓨𝓾𝓭𝓾𝓶 ★★★ Dillere destan ettirilen mi aşktır yoksa susup da can yakan mı? Can yakardı Erin ve Hisar'ın aşkı. Hisar ve Erin'in arasındaki ilişkiyi tasvir etmek bir şair için zorlu bir görevdir. Arafta bırakır yazarı. Bu kitap arafta kalıp, cehenneme kabul görülenlerin kitabı. Onlara ithafen yazılmış asıl bu kitap. ★★★ " 𝔊ü𝔷𝔢𝔩 𝔪𝔦? " " 𝔑𝔢? " " 𝔎𝔞𝔡𝔢𝔥𝔱𝔢𝔨𝔦 𝔰𝔬𝔫 𝔶𝔲𝔡𝔲𝔪. " Güzeldi. İçtiğiniz size tatlı gelen her şeyin son yudumu güzeldir. (Hoşgeldiniz yavrularımm bir sans vermeniz gereekk)