"Bir gün kendini okuduğu kitabın içinde bulan bir kızın hikayesi...📚🤫" --- Yüzünde hiçbir ifade yoktu. Ne öfke, ne şaşkınlık, ne de merhamet... Sadece boşluk. Sanki gözlerimin içine bakarken bile beni görmüyordu. Yoksa tam tersi... içimi tamamen okuyordu. Acaba aklından ne geçiyordu? Düşünceleri benimkiler kadar karışık mıydı, yoksa içinde buz gibi bir soğukluk mu vardı? Bilmek istedim... ama bir yandan da öğrenmekten korktum. "Ne oldu, artık kaçmayacak mısın?" dedi, sesi alaycı bir merhametle doluydu. Dudaklarının kenarında küçümseyici bir gülümseme vardı, ama gözleri... Gözleri buz gibi soğuktu. "Hadi, durma. Koşmaya devam et." Sesi yumuşaktı ama içinde tehdit saklıydı. "Seni bulamayacağımı mı sandın?" Bu sefer sesinde alay yoktu. Ciddiydi. Beni gerçekten bulacağına başından beri emindi. "Demek pes ediyorsun." Hayır... Pes etmeyecektim! Durmayacaktım! Bedenimi saran korkuya aldırmadan hızla arkamı döndüm ve koşmaya başladım. Ayaklarımın altındaki zemini hissetmiyordum artık. Ne acıyı hissediyordum, ne soğuğu. Tek bir şey vardı içimde: Korku. Sessizlik içimi kemiriyordu. O yüzden... Dayanamadım.Başımı çevirdim.Orada değildi.Adımlarım yavaşladı. Göğsüm hızla inip kalkıyordu ama bir anlığına, sanki kurtulmuşum gibi hissettim.Sonra...Birine çarptım. Beni aniden kavrayıp sırtına attığında, onun Victor olduğunu fark ettim.Kendimi, rüzgârda savrulan bir yaprak gibi çaresiz ve kaybolmuş hissettim.Kollarım havada savrulurken, çırpınıyor, ama bir türlü kurtulamıyordum...

"Kim bir mafyanın işlediği cinayeti ihbar edebilir ki? Hem de kanıtlarıyla beraber? Kim bu yürek yemiş it?" diyerek öfkeyle elindeki bardağı sıktı Turan. İç çeken Kadir ise elindeki dosyayı uzattı, dosyayı alıp açan Turan'ın kaşları havalandı dosyadaki fotoğrafı görünce. Bir kadın. Aslında daha çok bir çocuk sayılırdı bu kız. Ufak yüzü, uzun perçemli dalgalı saçları ve mavi gözlü bir kızdı karşısındaki. "Kim bu Kadir? Dalga mı geçiyorsun sen benimle?" "Hayır abi. Bu kadın seni ihbar etmiş. Kanıtları bile bu vermiş. Cesareti takdire şayan gerçekten. Sen sorgu için emniyete girdiğinde o tam o an çıktı yanından geçip. Mahkemede gazetecilerin arasında oturup izledi mahkemeni ve hatta sen cezaevi aracına bindirirken de izliyordu." "Bu kız çocuğu nasıl yapsın lan o dediklerini!?" "Kız çocuğu dediğin 28 yaşında eski savcı."

Arkamda kimseyi göremeyince büyük bir nefes verdim.Başarmıştım!Kurtulmuştum!Önüme geri dönünce bir şeye çarptım.Bir kayaya?Bir taşa?Bir duvara?Çarptığım şey hiçbiri değildi,bir bedendi. Bir anlığına rahatlamıştım fakat o kafa tanıdık bir sima çıkınca öylece kalakaldım. Kurtuldum sanmıştım meğer ÇINAR'ın GÖLGESİ hâlâ üzerimdeymiş... İki kırık ruh,karanlık bir dünyada birbirlerine tutunacak ancak bu bağ kurtuluş mu olacak,yoksa yok oluş mu? Aşk,ihanet ve güç savaşının içinde,herkes kazanmak için savaşır.

Azalan nüfus nedeniyle yeni bir sistem getirilir. Bu sistem üreme yardımcı olması sebebiyle kurulmuştur.. . . #bilimkurgu - 1. (17.08.23) #dünya - 1. (18.08.23)

Ben boşanmış öğretmen bir babanın kızıyım. Yıllar önce, ben henüz on yaşındayken tayin edildiği Karadeniz bölgesinde aşık olup evlendi. Beni de beraberinde getirdi elbette, çünkü benim annem sorumsuz bir kadın, beni onun eline bırakmadı. Saf Karadeniz'li kadının bir kızı vardı, kendisi ablam olur Zeynep. Babam ve eşi yıllardır birbirini bulmanın huzurundan mıdır bilmem, sakin ama mutlu bir hayat yaşıyorlar. Ben lisede çıktım buradan. Ankara'da liseyi hemşirelik olarak okudum. Üniversiteyi kazanamadım, bende boş durmayayım, babamın yanına geleyim dedim, geldim. On sekiz, on dokuz, yirmi ve yirmi bir yaşlarımda buralardaydım. Sağlık ocağında yardımcı hemşirelik yaptım. O sıralarda babamın eşi Hanife annenin, ahiretliğinin asker oğluyla nişanım takıldı. Tam düğün arefesinde nişanlım olan Halil Yaman, eski sevgilisi, çok sevdiği kız ona kaçınca beni terk etti. Benim adım Tuğba, ben bu şehirden dargın gittim. Yağmurlu bir günde, onların çaylığında birlikte olmuştuk. O sarhoştu, ben aşk dolu. İkimizde nasılsa evleniyoruz dedik ve olanlar oldu. Sonra dünyam başıma yıkıldı, öyle böyle değil ama. Çok şey götürdü benden Halil Yaman ama özümü unutmayayım, çizgimden çıkmayayım diye bana kızımı bıraktı. Tuğçe sıkı sıkı tutunduğum, kendimi adadığım oldu. Ben onunla hayatta kaldım. Yoksa hissettiğim şeyle ölürdüm. Öyle buruk, öyle yamalı bir sevda.

Geçmiş bir hayalet gibi peşinizden geldiğinde, ona boyun eğmekten başka çareniz kalır mıydı? İlkim Çetin, yıllar sonra döndüğü üniversitede artık başarılı bir akademisyendi. Hayatını yoluna koymaya çalışırken karşısına çıkanlar onu yeniden yıllar öncesine götürmeye çalışsa da İlkim'in bunu kabul etmeye pek niyeti yoktu. Yıllardır peşini bırakmayan anılar, geçmişin acı hatıraları ve yeri hiç silinmeyen bir adam. Emir Feza Dağlı, senelere yayılan acısının en sonunda biraz olsun dindiğine inandığında, hayatını altüst eden kadınla yeniden karşılaşacaktı. Yıllardır onu yiyip bitiren sorulara cevap alamasa da pes etmek aklının ucundan dahi geçmeyecekti. Seneler süren bir bilinmezlik, zamanın acımasızlığı ve etkisi hiç geçmeyen bir kadın. İki yaralı kalp, yeniden birbirinin yörüngesine girdiğindeyse bu kez hiçbir şey yıllar önceki gibi olmayacaktı.

Bir oyun, bir oyuncu, bir oyuncak ve bir kurucu. Avlanması gereken bir adam ve avcı bir kadının oyunu. "Avımsın adam..." dedi kadın. "Avınım kadın..." dedi adam. İki insan, iki aşık, iki yabancı. İkimizde oyunun içinde tıkılıp kalmıştık. Çıkış yoktu. Kaçmak yoktu. Sadece kurallara göre oynamak vardı. O Av, ben Avcı. İki karanlık ve iki tehlikeli insandık. Ya bu oyunu bitirecektik ya da yeni bir oyun oynayacaktık. Sözlerim sözleriydi... Gözlerim gözleriydi... Hislerim hisleriydi... Ellerim elleriydi... İzlerim ise izleriydi... İkimizde birbirimize aittik. İkimizde birbirimiz için yaratılmış gibiydik. İkimizde derin yerlerden, derin yaralar almıştık. Ve onları birbirine dikmiştik. Biz birdik. Bütündük. Bir bedendik. KİTABIN TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR, (Ç)ALINTI DURUMU OLURSA HUKİKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR. 31/03/2024

Yeni haber için emniyete uğrayan bir polis-adliye muhabiri ve meşguliyeti had safhada, bir başkomiser olarak karşılaştığı çocukluk aşkı. Bugünlerde, çocukken besledikleri aşktan eser kalmadığını sanıp birbirlerinden pek haz etmeyerek hayatta kalmaya çalışıyorlar. - "Biz birbirimizi hobi olarak uyuz edip profesyonel olarak da sinir hastasına çeviriyoruz..." - 05**: Elimde kritik bir bilgi mevcut. Adalet adına sizinle paylaşmak istiyorum. 05**: Operasyon ve lider hakkında. TURKUAZ AYNASIZ • İlk bölümlerin bir kısmı "texting" şeklindedir. • Bölüm sayısı fazla olmasına rağmen bölüm uzunlukları olaylar ilerledikçe eş zamanlı olarak uzamaktadır ve bu yaklaşık 50-60. bölümlerden itibaren görülmektedir. > Final verdikten sonra bir bütün olarak revize edilecektir. <

18 yaşında yaşanan bir hatanın, 33 yaşında telafi olması ne demek? birlikte okuyalım. Başrol karakter asel'in hayat ile mücadelesi. Kendi kurgumdur, telif hakkı bulunur.