Eve girerken Jiyong'u göreceğimi düşünmemiştim. Kapıyı açıp içeri girdiğimde bana arkası dönük bir şekilde oturuyor, sigarasını içiyordu. Balkonun kapısını açmamıştı ev karanlık ve dumandan boğulmuştu. Kapıyı kapattığımda hiçbir tepki göstermedi bile, genelde bu saatlerde evde olmuyordu zaten. Bende bu sayede insanların neler konuştuğunu öğreniyordum. Artık yazmıyorum, daha önceden yaptığım her şeyi gizledim fakat kısa sürede unutulacak şeyler olmadığından herkesin dilindeydi hala. Sigarasını söndürdü ve kafasını çevirdi. Sadece dışarıdan vuran ışıklar sayesinde bile gözlerindeki siniri görebildim. Ne olduğunu çok net bir şekilde anladım, anladığımı gösterircesine kafamı salladım. Karşılık verdiğimde her şeyin kopacağı kısıma geldik.

''Şimdi sen seç Güneş'' Babama boş gözlerle baktım. ''Neyi baba?'' ''Hayatımızın her yerinde olan bir şey seç istiyorum'' Aklıma tek bir şey geliyordu. ''Kamera, buldum baba kamera istiyorum''

*+18 yaş sınırı vardır.* #Oluşabilecek psikolojik ve ruhsal bozukluklardan ben sorumlu değilim. Kitabı zorla okutmuyorum.# # Korku kategorisinde 1. olmuştur. *Hikayelerin çoğu CreepyPasta Türkiye blogundan alınmıştır*

"Eğer güzel bir şey söylemeyeceksen, hiçbir şey söyleme daha iyi. "

''Ben korkunç biriyim.'' fısıldadı. ''Değilsin..'' ''Öyleyim.'' Çocuğun yüzünü ellerinin arasına aldı. ''Bunu sende biliyorsun- Neden hala buradasın?'' ''Öyle olsan bile.. farketmez.Bunu sen istemedin hyung..Seni biliyorum ve...sadece senin hakkında her şeyi seviyorum.Ne olursa olsun senin için buradayım.'' Çocuğa iyice yaklaşıp yanağını öptü. ''Benim için bu kadar önemli olmamalıydın.'' derin bir iç çekti. ''Ama öylesin ve bırakamıyorum çünkü denediğimde çok acıtıyor.'' Yavaşça dudağının kenarını öptü. ''Başından beri biliyordum..İlk görüşte aşk falan değildi ama.. -Hey bu sensin.Sen olacaksın.- gibiydi. Çocuk kollarını boynuna dolayıp onu dinledi.O korkunç biri değildi.Çocuk bunu biliyordu.O tanıştığı en iyi insandı. ''Ben kimseyi bu kadar sevmedim.'' çocuğu kollarının arasına aldı.Ve bu kelimeler kalbinin birkaç atışı kaçırmasına neden oldu. Alnını onunkine dayayıp burnunu öptü. ''Seni incitmek istemiyorum ama...Sana ihtiyacım var.'' titreyen sesiyle söylediğinde yavaşça eğilip onu öptü.Tekrar.Ve tekrar. ''İncitmezsin..Asla.''

Ben Arya. 17 yaşındayım ve Anoreksiya Nervoza hastasıyım. Bu bir nevi yeme bozukluğu hastalığı ve ölüme kadar gidiyor. Benim hastalığım ileri düzeyde bile değil ama şimdiden kemiklerin gözükmeye başladı. bu beni ne kadar rahatsız etsede bir şekilde önlemeye çalışıyorum. Ne zaman zayıf bir kızla yan yana dursam ya da toplu taşıma da yan yana denk gelsek ne kadar zayıf olduğum direk belli olur ve insanların o garip bakışları başlar. bana acıyomuş gibi baksalar da kimsenin umrunda bile değilim bunun farkındayım. Yolda yürürken bile insanların o bakışları başlar. bağzıları benden kaçar uzaklaşır, bağzıları sadece bakar. bana ufak bir biçimde gülümseseler bile benim ne kadar mutlu olacağımı bilmiyorlar. ben insanların bana acıyarak bakmasından bıktım. ben bu hastalıktan bıktım.. Bende isterdim güzel elbiseler giyip süslenmeyi Normal bir kız olmayı Sadece Sevilmeyi.. Sonuçta ben daha 17 yaşında gençliğinin baharında bir kızım. Ama yaşadığım ve kayboldugum tek yer kendi karanlığım. Ben kendi karanlığında kaybolmuş 17 yaşında Bir kızım. Bu da benim hikayem..

-Baba gitme ne olur? He daha uslu olurum gerçekten... Bırakma beni... -Şiiit... Muhakkak bir daha karşılaşacağız... Beni görmeye sakın ağlayarak gelme... Bunu asla unutma tamam mı? Ve dediklerimi de asla unutmamalısın. Biliyorum mantıksız geliyor ama beni ancak aşık olduğunda anlayabilirsin. -Ben aşık olmak istemiyorum baba. İnsanlar alçak yaratıklar. Bak sen bile beni bırakıp gidiyorsun. -Üzgünüm bebeğim... Ama ölüm elimizde olan bir şey değil. -Evet... Tanrının elinde ve o keyfine göre kullanıyor. -Şiiit. Öyle konuşma. Sen iyi bir çocuksun Ri... -Baba! -Veda vakti bebeğim... Özür dilerim... Bu erken ayrılık tamamen benim suçum... Ve... Her şey için teşekkür ederim... Beni seçtiğin için... Senin sayende o kadar çok şey öğrendim ki... Eskiden olduğum yerde tadamayacağım duygular yaşattın bana... Senin baban olmak benim için bir onurdu Ri... Seungri odayı dolduran tiz ses ve elinden kayıp giden el... Bu kadar mıydı? Sevdiğin birini kaybetmek bu kadar kısaydı. Bir insanı sonsuza kadar kaybetmek bu kadar kısa sürüyordu. Tanrı adil miydi? İki insanı sevdirmek için uzun yıllar veriyor ama ayırırken sadece birkaç salise...

JjAa04:Oppa derken yanlış anlama abi anlamında aramızda on yaş var. xxxibgdrgn: Hangi dil bu? JjAa04:Ohaa cevap verdi... Gerçekten bayağı saçma oldu. G Dragon sakın okumasın^^

YG'nin beklenen yıldızısınız ve bu süreç içinde bigbang ile yaşadıklarınız oldukça keyifli olacak.