Kara çarşafın varlığıyla nefes aldım, kalbimdeki derin yaram. Sürgün edildiğim topraklarda saklanan hayatı bulmaya geldim; denizin hilelerini göze alacağım seni saklamak adına, benim güzel kara incim.

Tepedeki Ev'in kapıları yıllar sonra tekrardan aralandığında orada yaşayanlar bundan memnun olmamıştı. Chanbaek & Sekai

Park Chanyeol, zehirli bir yılandı. Her an kanınıza karışabilirdi. Byun Baekhyun ise pençelerini arkasında saklayan naif bir aslandı. Kim Jongin, yeşil ve grinin uyumuydu. Gözleri donmuş bir orman gibiydi. Oh Sehun ise gün batımı gibi sarıydı. Soğumaya başlayan ama parlak.

Ben mahkumdum, o savcı. Kaderimizi yazan kalem kırılmış, bizi bir damla mürekkebe muhtaç kılmıştı. Dünyada her şeyi bir gün acı ile kaybetmek için kazanırız, der Schiller. Ben ise her şeyimi bir kış sabahı yitirdiğimi zannederken çok erken davranmıştım galiba. Tamamlandı: 07.22

Omegaverse türünde mini bir sekai hikayesi. Ben bu oyunda zincire vurulmuş Prometheus'u oynayacak kadar güçlü değilim, benim payıma Hermes olmak düştü. Ama ben hiçbir zaman Zeus'un ulağı kadar kurnaz da olamadım.. Uyarı; Cinsellik içerir, yetişkinler için uygundur.

Farklı evrenlerde birbirlerinden habersiz bir şekilde yaşıyorlardı, ta ki o tutulma onları bir araya getirene kadar.. Oh Sehun güneşti, Kim Jongin ise ay.. Peki bu hikayede kim yanacak, kim donacaktı?

"Çok mu seviyorsun oğlum sen beni, ne diye anlatıyorsun el aleme?!"

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, pireler berber, develer tellal iken, henüz daha 22 yaşında olan Jongin, hem zenginliğinden hem de kendisinden bir ısırık alınması gereken nadide bir kurt parçasıymış herkesin gözünde. Bir de ondan bir yaş küçük olan, Jongin'in kendini ona misafir ettiği, kızışma dönemine bir adım kala ne yapacağını şaşmış tatlı bir Sehun varmış. Sehun, sadece Sehunmuş aşk paçalarından tutmadan önce. - [ #station18 ]

tamamlandı "O, tanıdığım en neşeli adamlardan biriydi. Senin masanda çalışıyordu. O gelmeden sabah olmazdı ofiste. Hani girişteki ahşap kapı var ya, kapıyı açışından tanırdık onu. Gün ışığıyım ben derdi, sayemde aydınlanıyor içerisi. Komşuyduk aynı zamanda biz. Tuhaftır ki mahalledeki huysuz kadınların bile favorisi o olurdu her daim. Hepsiyle teker teker sohbet eder, ucundan dedikodu çıtlatır, moda değerlendirmesi yapardı onlarla. Kendisi ise rengarenk demode kazaklar giyer en tarz benim diye gezinirdi ofiste. Güldürürdü hepimizi sözün özü. İyi adamdı. Samimi, candan, hayat dolu." "Eee." adedi genç adam sabredemeyerek. "Sonra ne oldu?" "Attı kendini köprüden."

Ölümle flörtleşmek tehlikelidir, sevgilim.