«Έχει αρχή μα όχι τέλος και τελειώνει ότι αρχίζει.» ΘΑΛΑΣΣΑ: "Και δηλαδή τι τύπος άντρα είσαι;" Το σαρδόνιο χαμόγελο που στόλισε τα χείλη του ήταν ότι χρειάστηκε για να κάνει την καρδιά της να χτυπήσει σαν τρελή. "Εκείνος που θα γαμαει το μυαλό σου, ενω κάνει έρωτα στην ψυχή σου. ", και ο δυόσμος μπλέχτηκε με το κεράσι. ΟΥΡΑΝΟΣ: "Σε περίπτωση που το ξεχνάς, είμαι η μούσα του Θανάτου καλέ μου.", τα μάτια της τον κεραυνοβολούσαν, ο ουρανός σκοτείνιαζε, "Αν εσύ είσαι η μούσα του Θανάτου mellilla...τότε εγώ είμαι ο ίδιος ο Θάνατος.", η θάλασσα σήκωσε τρικυμία, δεν υπήρχε πλέον διαφυγή... ΠΤΩΣΗ: "Αν δεν βρω τρόπο, τότε θα δημιουργήσω έναν.", η Ιθάκη ήταν που έδινε το ωραίο ταξίδι λοιπόν. "Η πληγή επουλώνεται, το σημάδι μένει.", και ίσως τελικά ο προορισμός να μην είχε τόσο μεγάλη σημασία. ΠΟΝΟΣ: "Μας αξίζει ένας λυτρωτικός επίλογος.", η φωνή της έσπαγε. "Εμείς γράφουμε τον επίλογο μας.", της απάντησε ξέπνοα. Μα γιατί δεν αισθάνονταν λυτρωμένοι; Τελικά, η θάλασσα και ο ουρανός αγγίζονται;

Εκείνος είναι πρωταθλητής στην φόρμουλα ένα. Χρόνια προτού την γνωρίσει κατακτά σπουδαίους τίτλους, χρόνια προτού βρεθεί στον δρόμο του τρέχει στις πίστες με έναν σκοπό: να κατακτήσει ακόμη περισσότερους τίτλους, να καταρρίψει ρεκόρ, να γίνει ο καλύτερος όλων. Εκείνη για χρόνια στην αφάνεια του κόσμου των μηχανικών, παίρνει την πρώτη της μεγάλη ευκαιρία ως την αρχιμηχανικό της Ferrari. Είναι όμως γυναίκα, ταλαντούχα μεν, αλλά γυναίκα σε έναν χώρο ανδροκρατούμενο. Ήταν γραφτό να συναντηθούν. Στις ίδιες πίστες που θα παλέψουν για την κυριαρχία τους, εκεί ακριβώς γράφτηκε κάπου, με γράσο και ιδρώτα, πως δεν θα έμεναν ποτέ σε μια απλή συνεργασία οι δύο τους. Disclaimer για fans της F1: υπάρχουν μερικά πράγματα που άλλαξα στις διαδικασίες των αγώνων και γενικά της όλης 'βιομηχανίας' για χάρη της πλοκής. (2020-2021)

(2025 ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ) "Σε ελκύει το χάος; Ή το ελκύεις;", χάνονταν στο ατόφιο μαύρο των ματιών του. Το χάος σε μαγνητίζει, αλλά δεν είναι απλώς μια παθητική έλξη. Είναι μια φωτιά που καίει από μέσα, μια αδηφάγα ανάγκη να κατανοήσεις ό,τι είναι ακατανόητο, μόνο για να το μισήσεις όταν αναγνωρίσεις την αδυναμία σου να το τιθασεύσεις. «Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, κάηκε όμως σε ένα βράδυ» Ο Κριστιαν και η Βικτώρια είναι καταδικασμένοι να ζουν σε έναν αέναο χορό, που πάντα καταλήγει σε καταστροφή και αναγέννηση. Δεν μπορούν να ηγηθούν μαζί, μα και δεν αντέχουν την απουσία του άλλου. Έτσι είναι εξάλλου η φύση φτιαγμένη. Το φεγγάρι λάμπει μονάχα στο σκοτάδι, ο διάολος ζει στην κόλαση. "Άργησες...σχεδόν πάγωσε η Κόλαση.", ο Διάολος λύγισε, έπεσε στα γόνατα δίπλα στον Κέρβερο που ούρλιαζε, οι δαίμονες αφηνιασμένοι έσκιζαν τον αέρα με τις κραυγές τους. Η μοίρα τους είναι απλή: θα επιλέγουν πάντοτε να πετούν ο ένας δίπλα στον ήλιο, ο άλλος κοντά στην θάλασσα. Ώσπου ένας να πέσει πρώτος. Και τότε ; Τότε...το χάος. "Να θυμάσαι, πιο πολύ και από τη ζωή την ίδια." 2022-2024

"Αναθεματισμενη γυναίκα" ψιθύρισε ξέπνοος πέφτοντας στα γόνατα μπροστά της. Μερος πρώτο "-Τι σου αρεσει δηλαδη σε μια κοπελα?" Σταματησε να κινείται και σταθηκε μπροστα της. Σκεφτηκε λιγο την απαντηση του. Υστερα χαμογελασε πονηρα "-Να εχει μυαλο,για να της το γαμαω" Μερος δεύτερο Και τότε το κάρμα είπε: "Θα ερωτευτείς κάποιον, αυτός όμως δε θα σε αγαπήσει πραγματικά, γιατί δεν ήθελες να αγαπήσεις εκείνον που ήταν ερωτευμένος μαζί σου." Μέρος τρίτο "Παρατα επιτέλους ! Δεν ωφελεί πουθενά όλο αυτό!Απλως κανε κατι αλλο " "Δεν ξερω αν εχουμε συστηθει.Ειμαι ο Jason Hunter ,ο βασιλιας της μαφιας,δεν παραταω ποτε την πρωτη μου επιλογη malyshka" Don't copy ola-kai-tipota © 2017-2020 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Από τότε που θυμάται τον εαυτό της, εκείνος ήταν πάντα παρών μα εκτός ορίων: ο κολλητός του αδερφού της, ο παίκτης που προπονούσε ο πατέρας της, ο γιος του καλύτερου μπασκετμπολίστα που γνώρισε η Ελλάδα και το αγόρι που ανήκε στο σπίτι τους χωρίς ποτέ να της ανήκει πραγματικά. Για χρόνια, τη βλέπει μόνο ως τη μικρή αδερφή του φίλου του, κρατώντας σκόπιμα αποστάσεις, ακόμη κι όταν η σιωπηλή έλξη ανάμεσά τους γίνεται ολοένα πιο δύσκολο να αγνοηθεί. Μια στιγμή αλήθειας, ένα βράδυ που δεν έπρεπε να συμβεί, τους δένει με έναν έρωτα που δεν προλαβαίνει καν να γεννηθεί, μόνο να τους στοιχειώσει. Ανάμεσα σε ανείπωτα συναισθήματα, επαγγελματικά όρια και σκιές του παρελθόντος, ο έρωτας που δεν γεννήθηκε ποτέ, καλείται να εξαγνιστεί. Γιατί κάποια παιχνίδια δεν κρίνονται στο σκορ, αλλά στο θάρρος να αντικρίσεις την αλήθεια και να διεκδικήσεις αυτό που πάντα σου ανήκε. Ακόμη και αν όλος ο κόσμος φωνάζει το αντίθετο.