Nisan/2016 27/04/2016 *** Çocuk kızın sorusunu es geçip konuştu."Niye benimle dans ediyorsun ki sen. Burada dolu kişi var?" "Ben seninle dans etmek istiyorum." bilmiş bir tavırla söyledi bunları. Ama hala öğrenememişti damadının ismini. Sorusunu yine tekrarladı. Ama yine sorduğuna cevap alamadı ve başka bir soruyla karşılaştı. "Neden?" Küçük bey büyüklüğünden taviz vermiyordu küçük kıza karşı. Aralarında en fazla dört ya da beş yaş olabilirdi. Fazla yaş farkı gözükmüyor gibiydi. Küçük kız gözlerindeki parıltıyla karşısındaki çocuğa baktı. Diyeceğinin ilerleyen zamanlarda neler olacağını bilmeksizin söyleyiverdi. "Çünkü seninle evleneceğim ben !" *** "İznim dışı alıntı veya çalıntı gibi durumlarda kişi hakkında gerekli cezai işlem başlatılacaktır." •Seninle Evleneceğim Ben adlı ilk kitaptır.• ~iamsuhal ©Tüm hakları saklıdır. Kapak Tasarımı: dowofficial rei-nia

Kaybettiklerimizi dudaklarımızın arasında buluyorduk. Ne tuhaftır, oysa ciğerlerimize karışan nefeslerdi, arzunun kıvılcımlarını aleve veren. Birbirimize beslediğimiz şefkat, yıktığımız ruhları daha fazla parçalamaktan başka bir şey yapmıyordu. Bu... Ölümle sevişmek gibi hissettiriyordu. -- Dar-ı dünyayı, buğulu bir tuvalin arkasında izleyen ve parmak uçlarına bulaşan boyalar ile kendi dünyasını yaratan sanatçı; kendisini, kendi kabusunda boğan bir kız. Cehennem alevini nefesinde taşıyan bir adamın parmaklarından dökülüyor notalar. Her biri toprağa kanlı bir bıçak ile ekilirken ölümün senfonisi çınlıyor, geçmişin kollarından. Ölü bir adam hayatı, ölü bir kızın nefesinde buldu.

ELEŞTİRİ KİTABIDIR

Küçük ve narin bir kar tanesi düştü yeryüzüne. Kasvetli ve boğucu acılar doğrudan onun tenine nüfuz etti. Acı, sivri ve uzun tırnaklarını çıkararak onu yavaş yavaş öldürmek, canını yakmak istedi. Narin kar tanesi, soyut kollarını etrafına dolayarak ona vurulan darbelerden, ruhuna atılmak istenen izlerden ve bedenini parçalayan reaksiyonlardan korunup kaçmak istedi. Derken, düştüğü yerde mavi bir ışık huzmesi belirdi. Kar tanesi, ebediyete kavuşacağı sırada gelen umuda tutundu. Ve Umut, tüm acıları alaşağı etti. ◇ 05.03.18'de #15

Arkanıza yaslanın, gözlerinizi kapatın ve her şeyi bir yana bırakıp düşünün. Yalnızca düşünün. ... İğne atsan düşmeyecek kadar kalabalık olan bir sokakta yürüyorsunuz. Bir anda içinize kadar işleyip, yüreğinizi ısıtan bir el omzunuzda beliriveriyor. Ürküyorsunuz ve arkanıza dönüyorsunuz fakat kimse gözükmüyor. Telaşla bir o yana bir bu yana koşan insanlar, alışveriş merkezlerinde ki vitrinlere hayranlıkla bakan kadınlar, gördüğü her şeyi isteyip mızmızlanan çocuklar, sevgilisiyle dolaşanlar, ailesini yemeğe çıkarmış babaları göz ardı edersek, kimse yoktu tabii. Aldırmıyorsunuz, küçük bir şaka, oyun ya da yanlışlık olduğunuzu düşünüyorsunuz. Eve gidiyorsunuz ve kapıyı açtığınız an bir notla karşılaşıyorsunuz. Notta yazılanlar ise sizi elbet şaşırtıyor. Notta yazılanlar şunlardır: "Elimi omzunda hisset. Bekle, sabırlı ol, endişelenme. Geleceğim, en yakın zamanda. Ve sen bana seni anlatacaksın. Bıkmadan, usanmadan." ... Ne yapardın? Bekler miydin? Yoksa aldırmayıp yoluna devam mı ederdin ? Peki Murat ne yapardı? İşte bu da onda saklı. Yayınlama tarihi: 22.07.2016 Tüm hakları saklıdır.

15 yaşındayken hayat nasıldır, bilirsiniz. Okul, dersler, aile ve sosyal medya. Her gün yaşadığı aynı monotonluktan sıkılmak da bunların içerisine dahil. Fakat bu genç kız, vücudundaki tersliklerin bir süredir farkında. Araştırmaya karar veriyor ve bulduğu sonuçları ailesiyle paylaşıyor. Hastaneye gittiklerinde, bir sürü işleme tabii tutuluyor. Sonuçlar geliyor; kanser kanında. Bade, daha ne olduğunu anlayamadan hastaneye yatırılıyor. Koluna girip çıkan iğneler, serumlar, saçları olmayan maskeli çocuklar ve çaresizce bekleyen ailesi... Korkuyor. Hem de hiç olmadığı kadar. Ve elindeki tek şansın güçlü olmaktan ibaret olduğunu da biliyor. Eline laptopunu alıyor ve yazmaya başlıyor. Sahip olduğu blogundaki takipçilerine hikayesini anlatıyor. Ve hikayesinin başına şu notu düşüyor; "Birazdan okumaya başlayacağın hikaye; kanser bir kızın hayatı olacak. Hayır, hayır. Bu bildiğin ve yalanların yazıldığı kanser hikayelerinden biri değil. Bu hikayenin bir özelliği var. Ne mi? Birazdan okuyacaklarının gerçek olması." ❁ [Bu isimle yazılmaya başlanan ilk hikayedir.] [Yayınlanma Tarihi: 29.06.16]

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.