"Belki de düşündüğün kadar aptal değilimdir." dedi Hermione gözlerini kısarak. Draco ulurcasına güldü. "Kimse senin aptal olduğunu düşünmüyor, Hermione." dedi genç kıza bir adım daha yaklaşarak. Bu ani adım karşısında Hermione'nin kalbi teklemişti. "Aptal olduğumu az önce söyleyen sendin." "Hayır, hayır," dedi Draco son derece rahat bir tavırla. "Ben sana bulanık dedim. Bunu aptallık olarak algılayan sensin."

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Tanıtım bölümüne göz atınız...

Birbiriyle savaşan ve en iyisi olmak isteyen beş ulus.Ejderler,Melekler,Kurtlar,Cadılar ve İnsanlar. Dünya bir zamanlar rayına oturmuştu, her şey ahenk içindeydi ve Nextix Irk Koruma Birliği dünyada mutlak barışı sağlamıştı. Ta ki birliğin başına Ejderha İmparatorluğu geçene kadar.Ejderha İmparatorluğu mutlak güç olmak için önüne çıkanı parçalayacaktı ve ilk hedefi Meleklerdi. Marie, Tanrıların sağlayamadığı adaleti ve eşitliği sağlayacağına ant içmiş küçük bir Melekti ve gelin görün ki Tanrıların elde edemediği güç bu küçük Melek'in kanatlarında saklıydı... "Artık birisinin bu korku sessizliğini yok etmesi gerekti." Marie Thunder

Dörder kişilik iki arkadaş grubu. Aşka inanmayan kızlar ve onları inandırmaya yeminli erkekler. İlk olarak, kızlar. Beste, grubun çılgını. Müzik ve siyah delisi, yemek yemeden duramaz. Ayrıca İlayda'yı sinir etmeye bayılıyor. Sürekli değişen ruh halleri yüzünden de bayağı dengesiz. İlayda, grubun dahisi. Biraz agresif bir tip. Koydum mu oturturum tarzında birisi. Kolay sinirlendiği için anlık tepkiler tam onun işi. Fena laf sokar ayrıca. Çağla, grubun garibi. Tahmin edilebilir birisi, mızmız, kolay fikir değiştiren. Onu kandırmak hiç zor değil. Beyza, grubun entelektüeli. Cırlamak onun için var olmuş, sürekli her şeye karşı çıkar. Bu diğer grup üyelerini güldürür. Ayrıca fazla duygusal. Her şeye rağmen, onlar birbirleri için varlar, kopamazlar. Ve, gelelim erkeklere. Pars, grubun korumacı ve sahiplenici manyağı. Hırçın, hastalık derecesinde kıskanç ve aşırı dengesiz. Tepkilerini önceden sezmek çok zor. O adam olmaz. Egemen, grubun zekisi. Bir insan matematik sınavından 100 alır mı? Egemen alıyor. Az miktar romantik, eğlenceli. Doruk, grubun mızmızı. Her şeye bir kusur bulup diğerlerini deli ediyor, özellikle Pars'ı. Ne yapıyor, ne ediyor kimse bilemedi ama her defasında diğerlerinin gönlünü alıyor. Poyraz. Grubun mantıksal çalışanı. Sahip olduğu deli cesareti başını az belaya sokmuyor. Ama her defasında sıyrılıyor, hadi bakalım. Bu, dostluğun hikayesi. Bu, aşka inanmayanların hikayesi. Her şey yeni bir şehir ile başlıyor, bakalım nasıl devam edecek. *Kapak tasarımı için Girlstory789'a teşekkürler.*

Alice, Dünya'ya hakim olan katı babasının ördüğü kalın ve dar duvarlar arasında sıkışmış, vampir bir babanın cadı kızı olmanın zorluğu altında ezilip kalmış genç bir kızdır. Geçen günü gelecek gününün aynısı olan hayatı bir gece gördüğü rüyayla değişmeye başlar.Rüyalarında ve aynalarda gördüğü kişiler tarafından Afrika'ya gitmeye zorlanan Alice, babasına karşı olan korkusunu yenip isyankar bir tutumla her şeyini Amerika'da bırakıp Afrika'ya, görülerin sürüklediği kaderiyle yüzleşmeye gider. Afrika'da onu bekleyen zorlu gelecek, külleri savrulmuş bir Cadı Meclisini tekrardan canlandırabilecek miydi ? Dostluğun ve aşkın gücü, yanlış seçimlerin üstesinden gelmeye yetecek miydi ? En önemlisi cadılar diğer doğaüstü varlıklar gibi saygı görmeye başlayıp, katledilmeden yaşayabilecek miydi ? Tüm bu merakların cevabı cadı kanıyla yazılmış bir kitabın sayfalarında gizli ! (İlk kitabı okumadan başlarsanız belki anlamakta zorlanabileceğiniz konular olabilir.) (Cadı Akademisi Serisi.)

Psikopat kelimesi bile onları tanımlamak için yeterli değildi. Onlar,avlardı,yaralardı ve öldürürdü. Onlar kimler miydi ? Onlar sadece Korku Akademisi'nin öğrencileriydi. İçlerinden birisinin kaybolmasıyla başlayan bu korku hikayesini okumaya ne dersiniz ? Kurtarılmayı bekleyen masum kurbanlar,çalınmayı bekleyen masum kalpler,ve bıçakların saplanması gereken kalpler... Öğretmenlerin psikopatlıkları ve öğrencilerin psikopatlıkları,gerçekten bu akademide neler döndüğünü çözmek istiyor musunuz ? Sizi uyarmalıyım ki bu akademi korkunun sınırlarını zorluyor. Okurken aslında kim olduğunuzu sorgulayacak bir kitap. Gerçekten yeterince cesur musunuz ?

Şapkadan tavşan bile çıkaramayan cadıların oluşturduğu bir meclis ne kadar sağlam ve de güçlü olabilirdi ki ? Tabiki de gülünçlüğü kadar sağlam ve güçlü olabilirdi. Gece yıldız desenli eteğinin altına Dünya'yı almışken Mary'nin eşliğinde tüm meclis denizin içine girmeye çalışan Dolunay'a doğru yürüyordu.Başlarına taktıkları sivri şapkaları suyun yüzeyinde kalana dek ilerleyen kızların hepsi ayrı diyarların yüceleri oluyorlardı.Fakat Dünya diye nitelendirdiğimiz diyarın yücesi kim olacak ? Bir tilki kadar sinsi olan Jessica mı ? Bir melek kadar iyimser olan Stevie mi ? Bir yılan kadar suskun olan Hannah mı ? İçten pazarlıklı olan Nikki mi ? Güzelliğinden başka bir şeye önem vermeyen Kelly mi ? Yoksa felaket mıknatısı olan çekingen kızımız Elsa mı ? Cadılar hiç bu kadar beceriksiz ve tehlikeli olmamıştı. Aşk-İhanet-Bir Tutam Büyü... (Akademi Serisi İlk Kitap) Tüm Hakları Saklıdır. ©