Abisinin arkadaşına yaptığı sosyal medya akımından sonra hayatı değişeceğini kim bile bilirdi ki? ○●□■ Siz : Seni bir arkadaş bir dostum gibi sevdim... Yusuf abi: Hayırdır Nazlı, ne diyorsun? Siz: Sen oturmuş bana aşktan dem vuruyorsun... "Bir şey mi duydu acaba ? Gerçi duyması imkansız kimse bilmiyor ki. Belli de etmiyorum aslında " Diye düşünüp telaşlandı Yusuf. Yusuf abi: Ne dem vurması. Tövbe tövbe... Siz: Sende sevdiğim çok şey var adı aşk değil... "Bende sevdiği çok şey olmasına mı sevinelim, yoksa aşk olmamasına mi üzülelim anasını satayım" diye homurdandı Yusuf...

Elleri bacaklarından yukarı doğru yavaşça okşadı, "Kocan olarak burayı..." parmaklarını iç bacağına bastırdı, kız titredi. "Seveceğim," dedi. Parmağını daha yukarıya doğru kaydırdı, danteli iç çamaşırının etrafında dolandırdı. "Sonra şurayı ağzıma alacağım." Parmağını ipe dolayıp yavaşça kenara sıyırdı. "Parmağımı da sokabilirim," dedi, parmağını ıslak çizginin üzerinde gezdirerek kıza doğru yaklaştı, aralanmış ağzına doğru, "Ama ilk önce içine kendim gireceğim." ~DÜZENLENECEKTİR~ YETİŞKİN İÇERİK+18

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

Kuzeni için Mardin'in Acımasız Ağası ile berdel uğruna evlenen Larin.... Annesi için berdeli kabul eden Baran ağa... Kuma yoktur veya kadına şiddett bulunmamaktadır! Bol bol +18 sahneleri olacaktır! Kıskançlık bol bol vardır! Şimdiden okuyan herkese iyi okumalar dilerim ❤️‍🩹🫶

!Acemi bir dille yazılmıştır! Kaderin talihsiz bir gecede birbirine getirdiği, iki ruhun haberi bile olmadan birbirine bağlandığı geceye o isim verildi; tesadüf. Tesadüf en güzel aşkların habercisidir derler. Beklenmedik şekilde karşılasan iki insanın yaşadıklarından sonra bir süre sonra tekrar karşılaşması. Kayra ve Patronu Koray'ın hikayesi bu. Müptela Kayra ~ Koray TÜM HAKLARI SAKLIDIR!

Her şey onu görmemle başlamıştı. Kalbimde bir yangın başlamış külleri her yeri sarmıştı. Her onsuz geçen anım kalbimde onarılmaz yaralar açıyor beni yangınlara sürüklüyordu. Ben Asel Arin Demirbağ. Doktoruna aşık bir asistan. Hem de imkansız bir aşkın eşiğinde boğulan Asel. O benden yaşça büyük üstelik nişanlı. Ben bu kara sevdanın yangınında her geçen gün yanıp yanıp sönerken onun hiçbir şeyden haberi bile yok. *** Sol gözümden akan yaş dirayetimi bozarken bana sinirle bakan adama bir adım yaklaşıp "Benim suçum değildi."diye fısıldadım. Fısıltımın altında hayal kırıklığımın haykırışları yatıyordu. Ses tonum kırgınlığımın emaresiyken hayal kırıklığını en dibine kadar yaşıyordum. "Suçlu sendin Asaf Egemen!" Kafamı hafif sağa eğip "suçlu olan ellerindi kusursuz güzellikte olan gözlerindi. İçimde çiçekler filizlenmesine neden olan gülüşündü." Yutkundum. Elimi havalandırıp ruhu çekilmiş işaret parmağımı göğsüne bastırdım. "Baştan başa suçlu olan sendin Asaf Egemen kabul etsen de etmesen de beni kendine aşık eden sendin!" .... Yaş farkı vardır!!!

Bir kadın adam kaçırır mıydı? Peki ya kaçırdığı adam delicesine sevdiğiyse? "Bana kendi isteğinle geliceksin" dedi boğuk bir ses tonuyla. Dilini damağına vurduğunda kulaklarıma doğru sıcak nefesini üfledi. "Ve sana söz veriyorum , o gün geldiğinde sana istediğini vereceğim." derin bir nefes çekti içine. Elleri karınımı okşamaya başladı bu kez. Karnımın üzerinde gezinen kemikli parmakları ile yutkundum. "Burda" dedi karınımı hâlâ okşarken. "Benden ve senden bir parça olacak güzel karım , sen istediğinde ve ben sana bunu seve seve vereceğim" dediğinde daha iyiydim. "Ben mecburiyetimi çok sevdim" ...

Kendine çekti, sıkı sıkı tuttum nefesimi, "İntikam he?" kulağıma fısıldamasıyla sesim içime kaçtı cevap veremedim "Hep böyle cadı mıydın sen, yoksa ben bazı şeyleri yeni mi fark ediyorum?" burada ima ettiği şeyin ne olduğunu anlamamış olsam bile heyecanlandım. Gözlerini görmek istiyordum, tam şuan. Yüzümü ona döndüm, elleri hala sıkı sıkı tuttuğu belimdeydi. Bakışları çok değişikti o an isim veremedim, konuşmamamla devam etti "Makyaj yakışmış." yutkundum, bakışları bu sefer yutkunmamla hareket eden boğazıma indi. "Teşekkürler." sesim neredeyse duyulmayacak kadar kısıktı. Bir süre sadece birbirimize baktık, tam bir şey söyleyeceği sırada duyduğumuz sesle yerin dibine girdim. "Napıyorsunuz siz?" **Sevda Mahallesi adında yazılmış ilk kitaptır. ** Eylül 2021'de yazılmıştır :))

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.