Çivi gibi sert ateş kadar yakıcıydı Luhan. Babasının intikamını almaya kararlıydı Luhan. Öyle ki asla yapmaması gereken bir şey yaptı. Önce saçlarını verdi Luhan, ardından bedenini ve adını. Ama hayatın ondan alacağı bir şey daha vardı. " Bana bak. Beni gör. Bu miğferin altında silah arkadaşın yok. Bu kalkanların ardında bir ölüm makinesi yok. Ben senin her gün yüzünü görüp yanından geçtiğin o adamlardan biri değilim. Bu zırhın altında bir kalp var ve o kalp sadece senin."

Umutlar tükendiği zaman tek yapılan şey biraz daha zaman dilemektir. SuLay ficidir. İlk ficim olduğu için yanlışlarım olabilir. İyi okumalar.

hikaye yaoi olup exo ve birçok k-pop grubunu içermektedir. Yorum ve votelerinizi bekliyorum ^^

"Ateşin etrafında dolaşıyorsun , Luhan. Ateş seni yakar. Kül eder... Ben bulaşmak isteyebileceğin biri değilim."

''Piyon? Ah, evet.'' Luhan gülümseyerek ayağa kalktı ve onun önüne geçti. Omuzlarından tutup, parmak uçlarında havalanarak onun dudaklarını dudaklarına bastırdı. ''Her oyunun sonunda, bütün satranç taşları aynı kutuya konulur. Hayatta budur, nasıl bir insan olursan ol, her son herkes için aynıdır. Herkes bir gün ölür, önemli olan nasıl yaşadığındır.'' Sehun şaşkınlıktan konuşamayacak hale gelmişti. Sığındığı sözcükler, ona ihanet ediyor ve bir türlü konuşamıyordu. ''Kendine bir şans ver, insanların seni tanımasına izin ver.'' Luhan, afallamış Sehun'a bakıp gülümsedi. ''Sana aşık olmadım. Aşk bencilliktir ve ben bencil biri değilim. Seni sevmiyorum da, çünkü sevilmeye değer biri değilsin.'' © Tüm hakları saklıdır.

Doktor : Oh Sehun Hasta : Park Luhan Tanı : Afefobi (birinin size dokunmasından ürkmek veya iğrenmek) Tedavi: Öpüşmek (?!?!)