24 Krallıktan gelen genç prens ve prensesler için kurulmuş bir Kraliyet Okulu. Ancak acımasız bir suikastçı kendini soyluları teker teker öldürmeye adamıştır. Kaçış yok. Teslim olmak yok. Oyuna hazır mısınız?

Neden yaptın ? Neden bizi öldürdün , biz bunu haketmemiştik.. * Kendi kurgum

Küfür içerir⚠️ Smut içermez⚠️ Bu acılarını hep yaşayanlara gelsin.. Hüzünlü bir hikayeye hazır mıyız?! "Hiç kimse, bizi birbirimize unutturmasın.." Tamamlandı

Buraya geldiğim için çok heyecanlıydım ve biraz da gergindim açıkcası çünkü beni neyin beklediğini bilmiyordum. Rüyalardaki gibiydi burası kocaman bir şato...

"Karanlıkta kalınca gözlerini sımsıkı yumardı çünkü kendi yarattığı karanlık, maruz kaldığı karanlıktan daha vicdanlı gelirdi." 21 Ağustos 2005. Saat 02.53 Sadece eğlenmek için beş arkadaş yola çıktılar. Fakat gecenin sonunda eve dört kişi döndüler. 17 Ağustos 2016 Sır perdesi yeterince kapalı kaldı. Birinin onu aralaması gerek.

"Savaşın ortasında doğan kaç çocuğun seçim şansı vardır ki?" İki düşman aile, iki düşman ülke: Zirakov ve Senteria. Ve şimdi, savaşın kazananı belli olmak üzere. Zirakov ülkesinin kraliçesi İrina bu savaşın kazananı olmak için büyük bir risk alarak kızı Kitana'yı düşman topraklarına, Senteria'ya gönderir. Kitana, Senteria'ya giderken krallığın kökünü kazıyacağına dair kendisine söz vermiştir. Fakat Senteria Kralı Estes, Kitana'yı veliaht olarak görülen oğlu Vincent'le evlendirmeye karar verince Zirakov Prensesinin planları altüst olur. Ve böylece Kitana bir anda kendini kanlı bir taht oyununun ortasında bulur.

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

Yanımda duran adama baktım. Benim için sırlarla dolu adama. Tamam Yakışıklıydı hatta oldukça yakışıklıydı ama yanımda durmayı haketmiyodu benim onun yanında durmayı haketmedigim gibi. biz birbirimiz için yaratılmamıştık bizim bi geçmimişimiz yoktu ya da güzel bi anımız. Ben bu adamı tanımıyodum ben bu adamın yanında olmak istemiyorum ben bu adamla bi gelecek kurmak istemiyodum ben bu adamın olmak istemiyordum!

Hikayeden bağımsız ekstra şeyler eklenmiştir! ------------ "Herkes niye peşinde? O lanet olası süvarliler bile senin için sıraya girmeye hazır." Bi adım attı. Nerdeyse dip dibeydik. "Seni bu kadar özel kılan ne?" Sanki sorduğu sorunun cevabını bana yaklaşarak bulmayı umuyor gibiydi. "Neden bi' çok yanlış yapmana rağmen, daha kızmadan seni affede biliyorum?" Son söylediği cümle ile bi şeyleri anladım. Neredeyse ağzımın içine fısıldamıştı. Dalgınlıkla sorduğu sorunun farkına vardı ve gözünde ufak bi yıldız patladı. "Bence cevabı artık sizde biliyorsunuz."

Zeynep 22 yaşında genç bir yazardır. Yeni kitabını yazmak için, artık onu yoran İstanbul gürültüsünden uzakta yazmaya karar verir. İstanbul dışında ormanın arasında gürültüden epey uzakta olan bir eve taşınır. Lakin huzur içinde yaşayacağını tahmin ettiği bu orman evinde hiç beklemediği şeylerle karşı karşıya kalır. Geceleri duyduğu uluma sesleri, ve ansızın kapısının önünde bulduğu yaralı adam onu çıkmaz bir sokağa sürükler. 🗝️Gecenin koynunda saklanan küçük hayallerime itafen...🗝️ Başlama Tarihi; (01.05.2020)