«Από ποτέ έχεις να κάνεις;»με ρωτάει ξεκάρφωτα και γυρίζω να τον κοιτάξω μπερδεμένη. «Τι να κάνω;»δεν καταλαβαίνω. Τι θέλει να μάθει ακριβώς μέσα από αυτή τη συζήτηση; «Σεξ ρε μαιμούδι, τι άλλο;»στο άκουσμα της λέξης γουρλώνω τα μάτια μου και σταματάω να κουνάω τα χέρια μου μέσα στο νερό. «Μη μου κάνεις τέτοιες ερωτήσεις!»του απαντάω κάπως τσιριχτά και τον ακούω να χασκογελάει. Τι βλάκας! «Έλα ρε Αγγελικούλα, απλά πες μου. Θέλω να μάθω» παλιό σεξομανή κουτσομπόλη. «Να μην σε νοιάζει, είναι κάτι προσωπικό και καλό είναι να μην κάνεις τέτοιες ερωτήσεις σε κορίτσια»τον επιπλήττω σαν να είμαι η μαμά του και το βλέμμα του σοβαρεύει στα ξαφνικά ελαφρώς. Επικρατεί λίγη σιωπή και ανακουφίζομαι κάπως αφου σκέφτομαι ότι αυτή η συζήτηση τελείωσε. Συνεχίζω αμέριμνη να κολυμπάω τριγύρω ώσπου η φωνή του με σταματάει. «Έχεις να κάνεις από το καλοκαίρι μαζί μου;» Την βάψαμε. DON'T COPY THE STORY.

<"Τι έπαθες?" Ρώτησε αφού γύρισε για να με κοιτάξει. "Ποντίκι..." Ψέλλισα τρομακρατημένη και έδειξα το μέρος που ήταν. Εκείνος μόλις με άκουσε άφησε μια ανάσα ανακούφισης και έπειτα άρχισε να χαχανίζει. "Στην εξοχή είμαστε! Λογικό είναι να έχει ποντίκια!" Είπε διασκεδάζοντας την κατάσταση. "Τι εννοείς?Δεν είναι μόνο ένα?" Ρώτησα γουρλώνοντας τα μάτια μου. "Δεν το νομίζω." Απάντησε χωρίς να σταματήσει να χαχανίζει. "Μην φοβάσαι. Δεν πρόκειται να σε σκοτώσουν!" Συνέχισε και τον κοίταξα δολοφονικά. "Δεν τα φοβάμαι! Απλώς τα συχαίνομαι!" Είπα ενώ με κοιτούσε στα μάτια με ένα στραβό χαμόγελο στα ροζουλί χείλι του και έπειτα μίλησε. "Ποντικάκι!" > Η περίληψη είναι στο πρώτο κεφάλαιο Ελπίζω να σας αρέσει!!! *Είναι η δεύτερη ιστορία που γράφω* Started-> 3/7/18

"Είσαι παρθένα?"ρωτάει με απόλυτη περιέργεια στη φωνή του μα εγώ αρκούμαι στο να αφήσω ένα γελακι και να το κοιτάξω πονηρά "Γιατί δεν έρχεσαι να μάθεις?"σηκώνω το φρύδι μου και αυτός μισοκλείνει τα μάτια του κοιτώντας με έντονα Περπατάω με αργό βηματισμό ως που φτάνω μπροστά του,στηρίζομαι στο γυάλινο κάγκελο με τα δυο μου χέρια δεξιά και αριστερά του εγκλωβίζοντας τον "Γιατί δεν κάνεις τα πόδια μου να τρέμουν?"σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου για να φτάσω μπροστά από τα χείλη του να του ψυθιρίσω αισθησιακά Δαγκώνει τα χείλη του κοιτάζοντας μια εμένα και μια τα μάτια μου καθώς κάνω και εγώ το ίδιο Πετάει πίσω του τσιγάρο και με γρήγορες κινήσεις με πιάνει από το σβέρκο φέρνοντας με χιλιοστά μακριά από τα χείλη του.Απο την απότομη κίνηση του έβαλα τα χέρια μου στο στέρνο του κάτι που δεν έμεινε απαρατήρητο από αυτόν "Μη με προκαλείς Μελίνα,δεν θα περπατάς για μέρες"γρυλίζει πάνω στα χείλη μου κοιτώντας με έντονα στα μάτια "Σε προκαλώ Κριστιάνο"αφήνω ένα γελάκι που μου κόβεται κατευθείαν με τα χείλη να επιτίθονται βίαια στα δικά μου Μία εκδίκηση από ένα μακρύ παρελθόν εμφανί

O Baris και η Ερατώ, δύο νεαροί εκπρόσωποι της πιο διάσημης Αρχιτεκτοκινής εταιρείας στην Ελλάδα, πρέπει να μετακομίσουν στην Τουρκία ώστε να εργαστούν στα νέα γραφεία της ArchiPark για τον υπόλοιπο ένα χρόνο. Η πρώτη τους συνάντηση;! Στην πτήση από Θεσσαλονίκη προς Κωνσταντινούπολη. Η δεύτερη συνάντηση πραγματοποιείται έξω από το διαμέρισμα, το οποίο τους παραχωρείται από την Αρχιτεκτονική και αναγκάζονται να μοιραστούν για όσο καιρό παραμείνουν στην Πόλη και να γίνουν... Συγκάτοικοι με το ζόρι.

"Μου σπας τα νεύρα αγοράκι μου, τι δεν καταλαβαίνεις??" του φωνάζω μπροστά σε όλο το σχολείο με το αίμα μου να έχει ανέβει στο κεφάλι. "Γιατί νομίζεις πως εγώ σε συμπαθώ? Είσαι το πιο κομπλεξικό κορίτσι που έχω γνωρίσει!" μου λέει εκείνος με ειρωνεία και νεύρα. Το βλέμμα του έχει σκοτεινιάσει και έχει έρθει αρκετά κοντά μου με την ανάσα του να χτυπάει πάνω μου, νομίζοντας πως θα με σκοτώσει.. Δεν με ξέρει όμως καλά εμένα! Θα τον κάνω να ακούει το όνομα μου και να τρέχει να κρυφτεί! Ο Νίκος και η Ανδριάνα είναι θανάσιμοι εχθροί! Είναι στο ίδιο τμήμα και τσακώνονται συνέχεια. Μέχρι που ο καθηγητής τους έβαλε να κάνουν μαζί μια εργασία και έρχονται τα πάνω κάτω!! Θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα ή μάλλον όχι...?? 31/3/16 #3 στην Εφηβική Φαντασία 13/6/19 #2 στην Εφηβική Φαντασία 😍 21/3/21 #2 στην Εφηβική Φαντασία 😱😱 (Μετά από τόσα χρόνια!!! Ευχαριστωωω❤️)

"Λοιπον απομακρυνσου αυτην την στιγμη γιατι ορκιζομαι πως θα σε αφήσω στείρο!" Του ειπα αυστηρα και πηγα να ξανα απομακρυνθω αλλα με ξανατραβηξε κοντα του πιέζοντας με στους καρπους τοσο πολυ που τα χερια μου αρχισαν να μελανιαζουν. Οκ αυτο δεν ειχε καθόλου πλακα! "Αφησε με ρεε!!" Τσιριξα, αλλα η φωνη μου δεν ακούστηκε καν. Τα decibel της μουσικης ηταν πιο υψηλά απο την φωνη μου. Κανενας δεν ασχοληθηκε καν μαζι μου. "Μην γίνεσαι δυσκολη τωρα μωρο μου!" Αρχισε να μου αφηνει υγρα φιλια στον λαιμο και ορκιζομαι πως μου ερχοταν να ξερασω. Ξαφνικα η επαφη μας κόπηκε και τοτε ειδα μπροστα μας τον χουζμπαντ μου που ορκιζομαι πως δεν του ημουν ποτεεε τοσο ευγνώμων, τον επιασε απο τον γιακά και του εχωσε μια μπουνια στην μαπα οληη δικια του κάνοντας να παραπατησει. "Ποιος στο διαλο εισαι εσυ;" Γρυλισε εξαλλος ο βλακας καθως σκούπισε το αιμα απο την μυτη του. "Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ!" Story of 2017-2018 Enjoy but do not copy the story!

"Μην τολμήσεις να το ξανά κανείς αυτό ακούς;!"Φωνάζει και σφίγγει τους καρπούς μου. "Ε-εγώ.."προσπάθησα να αρθρώσω αλλά δεν έβγαινε τίποτα. Έρχεται σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο μου και κοιτάζει μια τα χείλη μου και μια τα μάτια μου και φακ αυτο ήταν τόσο... «Γαμώτο σου Αμέλια»είπε και όρμησε στα χείλη μου και ομγγ αυτό τώρα εμένα είναι το πρώτο μου φιλί;;; *;)

sequel to "Sons of Anarchy" Δεν έπρεπε να τη φέρω πίσω. Αν δεν είχε γυρίσει δεν θα είχε γινει τίποτα από όλα αυτά. Μακάρι να μην είχε γυρίσει και ας ημουν ακόμα δυστυχισμένος. Είναι σαν να έχω κατάρα. Όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο και εγώ απλώς παρακολουθώ τη ζωή μου να καταστρέφεται ανελλιπώς. Κουράστηκα πια.

Ένα Fanfiction story από την ομώνυμη σειρά «Sons of Anarchy» "Θέλω να σε αφήσω να με μάθεις" είπε μετά από λίγο καθώς περιεργαζοταν το πρόσωπο μου. "Τι παραπάνω δεν ξέρω;" ρώτησα χαμηλόφωνα. Τα μάτια του ήταν κόκκινα. "Ω μωρό μου, δεν έχεις ιδέα ποιος είμαι" Highest rank: #1 στην εφηβική φαντασία

Εκείνο το καλοκαίρι θα άλλαζαν όλα. Εκεινο το καλοκαίρι θα μου μάθαινε πολλά.