༺༻ Bütün hakları saklıdır "Ben geldim" Gülümseyerek ve son harfi uzatarak kurduğum cümle ile o da gülümsedi. Sandalyesini biraz masadan geri çekti. Kollarımı açıp kucağına oturdum. Kollarımı boynuna doladım. O da bekletmeden belime doladı kollarını. Bir eli belimden kayıp kalçamı sıktı. Kendimi biraz daha ona bastırdım. "Günaydın güzelim" "Günaydın" Dudaklarına kısa bir buse kondurdum. Geri çekilecekken alt dudağımı dişleri arasına alıp ısırdı. Odada duyulan mırıldanma ve dudaklarımız arasında çıkan ıslak sesler ile altımdaki sertlik uyarılmama sebep oluyordu. Kendimi ihtiyaç ile ona bastırdım. Bacaklarımı iki yana açıp kendimi ona daha çok bastırdım. Bugün özellikle okul eteğini giymiştim. Normalde etek zorunlu değildi, iki yıl önce bir veli ile yaşanan kavga sonucu zorunluluk kalkmıştı. Ancak forma kuralı hâlâ vardı. Eteği biraz daha yukarıya çekip çıplak kalçama bir şaplak attı. Acı ve tutku bedenimi ele aldı. İnleyerek kendimi öne ittim. İç çamaşırımın kenarlarından tutup yukarıya çekti. Arama giren ve baskı uygulayan kumaş ile inledim. Bir anda sert bir şekilde çekmesi ile daha yüksek bir sesle inledim. Kadınlığım yanıyordu, ıslanmıştım. Beni kucağında ters çevirdi. Sırtım göğsüne yaslıydı. Bacaklarımı masaya uzattı, kucağında oturuyordum hâlâ. "Beni mi istiyorsun küçük kızım" "Yes Dady" Boynumun açıkta kalan yerini ısırdı. Okul formamın eteklerinden tutup üstümden çıkardı. Sütyenimi de açıp masasının üzerine attı. Eteğim ve iç çamaşırım ile kaldım. Dudaklarımın arasına sıkışmış kumaşı kenara çekip orta parmağı ile boydan boya okşadı. "Ne kadar ıslanmışsın kızım" "Ahh..!" İşaret ve orta parmağını ağzına yuvarladı. "Sessiz olman lazım güzelim, yakalanmak istemezsin" Diğer eli ile daha sert okşadı. Kucağında zevkte

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."