Abi kurgusu. Bu hayatta hiçbir şey yalnızlığımı alamazdı. İnsanlar bile. -Tamamlandı-

Her yerin yeşillikler ile dolu bir mahalle düşünün. Şehrin o kirli havasından uzak, sessiz, sakin bir sahil kasabası. İşte orası yeşil mahallesi. Turistlerin bir çoğunun gelmek için can attığı, gezmek için kuyruğa girilen o mahalle. "Mahallemize hoş geldiniz efendim, artık sizde bu mahalle sakinisiniz." *** Bu kurgu bu1yazar adlı şahısa aittir kopyalanması söz konusu bile değildir.

Yaren ♡ Bedirhan

[TAMAMLANDI] "Bazı vedalar, yeni bir hayatın davetiyesidir..." Aldatıldığını öğrendiği an, dünyası başına yıkılmıştı belki de... Kalbinde bir enkaz, valizinde kırık hayallerle -doktorluğuna devam etmek için- Sakarya'ya doğru yola çıktı. Yeni bir şehir, yeni bir görev ve yeni bir sessizlik bekliyordu onu... Ama hiç beklemediği bir yerde, asker üniformasıyla sessizce hayatına giren biri, ona yeniden güvenmeyi, sevmeyi ve kendini bulmayı öğretecekti. Peki kalbi bir kez kırılmış bir kadın, ikinci bir şansı hak ettiğine inanabilir mi?Yaralı kalpler bir araya geldiğinde, aşk yeniden filizlenebilir miydi?.. ❤‍🩹 °Başlama tarihi; 13/10/23°

Habil Esat HARMANŞAH Soyum, memlekette kök söktüren dedeme dayanıyor. Asilliğimi babamın damarlarında dolaşan Harmanşah kanından, gücümü annemin duruşundan alıyorum. Duruşum mert, bakışlarım keskin, ellerim ise nasırlı. Damarlarımda dolaşan kanın hakkını veriyorum kesinlikle. Namertlere meydan okuyorum bir bakışımla. Demir gibi paslanmış, şarap gibi yıllanmışım. Dedemin ellerinde demlenmişim. Bu 'işkolik' lakabımı kolay elde etmemişim elbette. Soğuk, işkolik, egoist, huysuz. Ne derseniz deyin. Beni tanımlayacak tek bir kelime yok. Bir rüzgar gibi esiyor, fırtına gibi gürlüyorum. Duygulara yer yok hayatımda. Ben bir Harmanşah'ım, anlıyor musunuz? Hata yapma lüksüm yok. Aşık olma lüksüm yok. Delikanlı çağımı çoktan geçtim. Otuzuna basmış, yolun yarısına varmaya az kalmış bir adamım ben. Soyadımın hakkını veriyorum tıpkı babam ve dedem gibi. Ta ki, Dilber'imi bulana kadar. Onu bulunca anlıyorum. Bir HARMANŞAH bile bir kadının önünde diz çökebilirmiş. Çok geç öğreniyorum. Bir HARMANŞAH'ın katlini bir kadın yazabilirmiş, o narin elleriyle.

Dalgın gözlerinin cama yansımasını görürken bir başka yansıma gördü. Yansıma mıydı yoksa yanılma mı? Atının üzerinde tüm asilliğiyle durmuştu Dilber. Belki de hayal görüyordu. Dikiz aynasına baktı. Tam arkalarındaydı fakat biraz uzakta... Bir iki tur kendi etrafında dönüp dolandı at. Dilber ise bir yandan atını dizginlerken bir yandan da bakışlarını ayırmıyordu mavi minibüsten. İlyas, arka koltuğa koşarak cama yapıştı adeta. Belli ki yolculamaya gelmişti sevdiğini Dilber. Nereye kadar yollayabilirdi ki kalbinden? Ne denli uzağa gidebilirdi sanki. Elini sol göğsünün üzerine koysa ulaşırdı İlyas'a. Lâkin sesini duymak istese, elini tutmak istese, dizlerinde uyumak istese... İşte o vakit ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Lisânlar sussa gönlünü susturabilir miydi? Özlerken delicesine , görmeden edebilir miydi? - F. D - 09.05.2017

FİNAL OLDU!!!! Umuda sarılmış kalplerin hikayesi... Karanlık bir yolda el ele ışığa doğru yürümenin, umudun hikayesi... Yaralı genç bir kızın avucundaki yıldızlarla karanlıkta kalmış sevdiği adamın kalbini aydınlatmaya çalışmasının hikayesi... Bir onkoloji hastanesi... Hayallerini ve umutlarını bir hastane kapısında bırakıp umudun gölgesini bile yüreğine uğratmayan sadece ölümü bekleyen kanser hastası genç bir adam... Yıllar önce kanserden ölen en yakın arkadaşının da isteği üzerine kanser hastalarına gönüllü olarak arkadaşlık yapıp yıllardır aşık olduğu adamla bu hastanede karşılaşan genç bir kız... Genç kızın sevgisi sevdiği adamı iyi edecek mi? "Sonra yürümeyi bırakıp bir köşeye oturdum. Karanlığımda kaybolmayı, yok olmayı dileyerek oturdum." Derin bir iç çekti ve devam etti. "Sonra... sonra sen geldin. Elimden tutup beni ayağa kaldırdın ve bu zifiri karanlık yolu beraber, yan yana yürümeye başladık. Sen yürürken ne yapmaya başladın biliyor musun?" Ne dercesine kafamı salladım sağa ve sola doğru. "Sen avcunda topladığın parlak yıldızları yolun kenarlarına bırakmaya başladın bir bir."