Buzdan duvarlar örmemişti Sahra etrafına, ateşten teller çekmişti. Alevler vardı her yanında; tenine mühürlenmiş ihanetler, kulağına kazınmış yalanlar, boynuna dolanmış pişmanlıklar... Şeytana dokunan yanardı, ona dokunan kül olurdu. Yaklaşan yanacaktı, dokunan kül; sevene ne olacaktı? ❧ "Ne istiyorsun oğlum sen bu kızdan?" "Onu sevdiğim gibi sevsin beni."

"Ben Manolya'yım. Bende her çiçek gibi solacak mıyım?" "Her çiçek bir gün solar, ben senin için ölümsüzlüğü bulacağım." * Hasta bir kadın ve onun her zaman yanında olan doktorunun hikayesi. Başlangıç: 1 Ekim 2022 Bitiş: 1 Ekim 2023

Tüm sanrılarının gölgesinde kendi kendinin celladı olan bir kadın. Esna Ünsal... Silahlar kuşanan, acılarını kucaklayıp bir kalkanla çevreleyen ve en sonunda kalbine konuşlanmış bir bomba ile kendine verdiği zararı imha eden kadın. Bomba İmha Uzmanı Teğmen Esna Ünsal! Siyahlara kuşanıp, karanlığa sığınmışlığıyla acılarına baş kaldıran, dünyanın tüm yükünü bileklerinde taşıyan bir adam. Alp Ateş... Göğüs kafesini kemikten bir hapishaneye dönüştürüp, savaş meydanını göğsünün tam merkezinde yaşatan bir asker. Alp Ateş! ❝Şimdi sen ve ben... Biziz. Tamam mı? Her şeye rağmen. Herkese karşı. Ve sen... Teslim olmak için savaş ilan ettin, öyle mi?❞ ❝Hayır. Omzuna yattığımda savaş istemedim.❞ Her şeye rağmen. Bir düştüler. İki düştüler. Yetmedi, bir kez daha düştüler. Habersizlerdi. Tabutlarını göğüs kafeslerinden kaldırdıklarından bile habersizlerdi. Birileri doğdu. Birileri öldü. Onlar mı? Onlar, sadece nefes aldılar. •

Bir elin beş parmağı... Biri olmasa hepsi eksik, hepsi yarım. Ama eğer bir aradalarsa sırtlanabilirler yükünü tüm dünyanın. Onlar kanlı bir çemberin içinde sürdüyorlar hayatlarını. Etrafta ceset kokusu var, bir de acıyla örülmüş duvarlar... Sıkışıyorlar, sıkıştıkça birbirlerine sığınıyorlar. Yeri geliyor, o duvarlar üzerlerine yıkılıyor. Önce biri çıkıyor enkazın altından, sonra canı pahasına diğerlerine uzatıyor elini. Çünkü bu bir ekibin aileye dönüşme hikâyesi.

'Koynuma yatar, kaşla göz arasında' Göğsüme bir ağacın kökleri gibi dağılan ipek saçlarıyla yatan biricik sevgilimin omzundaydı parmaklarım. Dokunmaya kıyamadığım yüzünde dolaştı gözlerim. Hırçınlığının sonu olan kırılmış burnundaki tatlı yamuklukta gezdirmek istedim parmaklarımı. 'Uykuya kaçar, beni bir başıma koyarsın' Kulağına mırıldandığım dizeleri duyduğundan adımın Karan! Sevgilim! - hep böyle seslenir - olduğu kadar emindim. Dudaklarımın kıyısında oluşan kıvramla izledim çekik gözlerinin üzerindeki sıra sıra dizilmiş, sayısını hep karıştırdığım kirpiklerini. Dudaklarımda oluşan sızıyla fark ettim dudaklarımın çatladığını, onları nemlendirerek devam ettim kulağına fısıldamaya. 'Kucağımda daldığın rüyadan bile kıskanırım' Benim onda gördüklerimi başkası görür diye içimi söken asi sevgilimi biraz daha çektim kendime. Parkemi biraz daha sardım ona. Uyumadığını saklamayarak daha da sardı parkemin içinden sardığı kollarını belime. Kıvrılan kurumuş, çatlamış, mora dönen dudakları içimi acıttı. Kızarmış, soğuktan yara olmuş yanaklarına gözüm kayınca daha da acıdı içim. Burnumu o yanaklara dayayıp bütün ciğerlerimi dolduracak kadar bir nefes aldım o çatlaklardan. Gül korkuyordu benim sevgilim. Beyaz gül gibiydi.. Daha fazlası, beyaz bi bül bahçesiydi o. Uçsuz bucaksız bir gökyüzüne benzettiği gözlerimin gördüğü ve göreceği tek beyaz gül bahçesiydi o... Vatanım gibiydi, göğüslerimizin üstünde taşıdığımız bayrak gibiydi. Gökyüzümde sonsuza dek dalgalanacak olan asi sevgilim... *** Tamamen kendi hayal ürünümdür. İlk 2 bölümde biraz tökezlesem de okunmaya değer bence devamı, bir bakın derim ;)) Küçüklüğümden beridir yazıyorum ama ilk kez başkalarıyla paylaşıyorum. Her türlü saygılı yorumlarınıza talibim :D

Kitap olduğu için ilk üç bölüm hariç diğer bölümler yayımdan kaldırılmıştır. Bir güneşe hayrandım bir de onu gölgede bırakan ay yıldızlı bayrağa. Ya sarı saçlarım toprak kokacaktı ya da mavi gözlerim kana bulanacaktı. Bordo prensesin vatan aşkıydı benimkisi. Omzumdaki her bir yıldız gökyüzünden düşerek kalbime yuva yapmıştı. "Sandım ki gidersen yaralanmazsın. Sandım ki gidersen bağlanmam. Dedim ki giderse acımaz. Gitseydin ya Bahar. Başka bir herifin elini tutmasından daha az acırdı canım." PALA & GÜNEŞ "Ölüm bize masal gelir." (Bu kitaptaki her şey hayal ürünüdür.) #1 güneş 27.04.2021 #1 askerikurgu 28.06.2021 #1 pala 28.06.2021 #1 bordobere 01.08.2021 #1 kadınasker 01.08.2021 #1 özelkuvvetler 04.09.2021 #1 romantik 05.10.2021 #1 gölge 04.03.2022 26.10.2020

"13 Nisan 2007/Kuzey Irak Bal'ıma.. Merhaba babacım, bal kızım. Güzel bir başlangıç olmadı biliyorum. Ama ömrünün yarısı dağın taşın arasında geçen bi adam olduğum için daha afilli sözleri bilmediğimi fark ettim. Beni bunun için affetmeni istiyorum. Bu gün çok zor bir gün babacım. Bu gün ülkenin kanatları etrafında güvenle durman için savaşacağım en zor gün. Gün geldiğinde beni affetme ama anla diye yazıyorum bunları. Çünkü ben şehit olacağımı bilerek geçiriyorum günlerimi burada. Pişmanım babacım. Sana son kez sıkıca sarılıp , seni seviyorum güzel kızım demediğim için pişmanım. Benimle güzel anılar biriktiremeden gittiğim için pişmanım. Ama gitmem gerekiyordu kızım. Benim kızım için bir ülke bırakmam gerekiyordu. Benim kızım için, güvenli bir vatan toprağı bırakmam gerekiyordu. Seni ilk kollarıma verdiklerinde, koruduğum vatan toprağına iki katı sarıldım. Senin bir vatanın olmasını dileyerek canımı dişime taktım. Sakın ülkenden, vatan toprağından gitme. Ben senden gitmek zorunda kalsam bile, sen benden vatan toprağından gitme. Benim kızım olduğunu bilerek yaşa. O nur yüzünü vatan toprağından geri çevirme. Benim üniformalarımı giyerken gördüm seni. Çok gurur duydum , çok duygulandım. Ben senin gözlerinde gördüm kızım Harbiyenin tozunu. Daha o günden anladım arkamdan geleceğini. Umarım görürüm bal kızım, beraber koruruz vatan toprağını. Buralarda günler çektiğimiz bir mercan tesbih gibi, zikrimiz aynı ama ölüme yaklaştığımızı bilerek çektiriyorlar. Subay olduğunda, sakın babası yüzünden gelmiş dedirtme arkandan kızım. Eğer bir şey diyeceklerse arkandan, babasının kızı desinler. Babasının cesur, yürekli kızı desinler.Ayak bastığım hiçbir toprağı yetim bırakma babacım. Seni çok seven, Baban. Binbaşı Mehmet Duman ZEYREK. "

Kurgulanış tarihi; 02.02.2022 Yayımlandığı tarih; 11.04.2022

"Kimsiniz?"karşımda ki adama kaşlarımı çatarak baktım. Geleceğimden haberi yok muydu? Doğru ya sözde yarın burada olacaktım. "Tekrar ediyorum kimsiniz?"bir iki adım daha gittiğimde silahını sıkıca tuttu. Bende olsam gecenin bir vakti bir kadın Özel kuvvetlerin kapısına dayanıyor silahım'a sarılırdım. "Üsteğmen Göksel Sönmez.."