-Tamamlandı- Bilinmeyen Numara: Buna inanmıyorum Bilinmeyen Numara: Aşkı hissedemeyen biri nefretide hissedemez Bilinmeyen Numara: Sen, etrafını nefretle izleyen sen. Bilinmeyen Numara: Nefretten haberdar olup diğer tüm güzel duygulardan nasıl bihaber olabilirsin? Bilinmeyen Numara: Buna inanmıyorum Bilinmeyen Numara: Son bir şey daha Bilinmeyen Numara: Bana nefretin ne olduğunu öğrettiğin için sana teşekkür ederim Bilinmeyen Numara: Senden nefret ediyorum Kuzey Alacalı Bilinmeyen Numara: Esenlikler dilerim

053* *** ** **= Bu akşam da aklımdasın kızıl.

TAMAMLANDI Anneannesini görmek için gittiği şehirde üsteğmen Göktürk ile karşılaşan Efsun hiç beklemediği gerçeklerle de karşılaşır ___ " sen benim hayatımda hangi sıfatla yer alıyorsun , ben hangi sıfatla senin hayatında yer alıyorum?!" Dedim anlamayarak gözlerime tutunurken gözleri dudaklarımla gözlerim arasında mekik dokudu. " hangi ara hayatıma bu kadar girdin inan bilmiyorum sarışın ama hayatımda ilk defa bir şeye iyiki dediğimi biliyorum. " dedi gözlerime bakarken sözleri beni bozguna uğratırken kalbim hızlandı. " ve ilk defa bir sarışının saçlarını gönlüme bağladığımı hissediyorum." Dedi fısıltıyla . "Benim aklımda fikrim de vatanımken gözüm kendi ailemi bile görmezken hangi ara gelip kalbime yerleştin sen kadın?" Dedi bunu daha çok sitem eder gibi söylemişti sözleri birer birer kalbime darbe indirirken Kirpiklerimin bile titrediğini hissetim. Ben çoktan bir askere kalbimi vermiştim bundan benim bile haberim yoktu...

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...

Babam beni yıllar önce kardeşim dediği görev arkadaşına emanet etmişti. Şimdi ise o arkadaşı beni Türk Silahlı Kuvvetleri'nın değerli parçası olan Yüzbaşı Boduroğlu'na emanet ediyordu. Şehit Binbaşı Eymen Başer'in kızı, öğretmen Melek Başer'dim ben. Ve artık Ateş Timi'nin koruması altında babamın katillerine karşı savaşacaktım. * 12 Ocak 2002'de şehit düşen Binbaşı Eymen Başer şehadet şerbetini içmeden önce ailesini, silah arkadaşı Binbaşı Bekir Boduroğlu'ya emanet eder. Lakin kader Bekir'in emanetlerini uzağa savurur, sahip çıkamaz. Aradan yıllar geçer ve Eymen'in kızı büyüyüp öğretmen olur. Babasının şehit olduğu şehre atanır. Bir gün okul çıkışı bir grup terörist tarafından saldırıya uğrar. Onu kurtarmaya bir tim gelir ve gelen timin komutanı Bekir Boduroğlu'nun oğlu Yüzbaşı Boduroğlu'dur. Bu iki insan geçmişte babalarının tanışıklığından ve emanet olayından habersizdir. Ancak kısa süre sonra ortaya çıkan bu gerçekle hayatları birden bire değişir. Yıllar evvel şehit düşen bir Binbaşı'nın kızıyla, silah arkadaşının oğlunun hikayesi... Hikayedeki olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumlarla bir ilgisi bulunmamaktadır. Yayın tarihi: 22 Ağustos 2024

Bir varmış, bir yokmuş; oldukça bilinen rengi bembeyaz, meyveleri kocaman olan bir dut ağacının altında iki aşık otururlarmış. ... Bir varmış, bir yokmuş; dut ağacının o yoğun kıpkırmızı taneleri bir zamanlar kar kadar beyazmış. Rengi ise tuhaf ve oldukça üzücü bir şekilde değişmiş. Buna neden olan şey, iki gencecik aşığın ölümüymüş. 03.03.21 #robin 1. 21.04.21/ 05.09.22 #karadut 1.

Av oyunlarını bilir misiniz? Hani bir ormana hayvanları salarlar, en hızlı avcıyı bulabilmek için. Avcılar için bir zevk ve güç gösterisi olan bu oyun, hayvanlar için özgür olabilmek için bir umuttu. Şansları varsa avlanmazlardı, zaten şansızlarsa çoktan avlanmışlardır. İşte o ormanı Dünya, avları da biz evlenmemiş bakire kızlar olarak düşünün. Peki ya avcılar neydi? Onlar erkekler değildi, seri katiller hiç değildi. Onlar bu dünyadan değillerdi. Asırlar önce atalarımız gökyüzünün tüm sırlarını açığa çıkarmak için savaşırlarken ve yeni bir dünya arayışına girerlerken bu dünyamızın sonu oldu. Keşfedilen her gezegende yeni bir hayat aradılar ve hep şu soruyu sordular; Başka canlılar var mı? Evet, vardı. Fakat biz onları bulmadık onlar bizi buldu.

Wattys 2023 Kazananı - En iyi Karakterler Ödülü İşaret parmaklarımız havaya kalktığında birbirimizi işaret ettik. "Sen!" dedik aynı anda. "Sen menžel'sin!" Odanın içinde bir perdenin açılma sesi duyuldu. Bu, yeni başlayan oyunumuzun ilk perdesinin sesiydi. Senaryolar yazıldı, oyuncular seçildi, ruhlar beden bulmak için şekil değiştirdi. İşte şimdi başlıyordu. Perde kapandığında gerçek yüzünü göster bana, Ya da oyna bir daha. Maskeler gerçeği yeniden saklandığında, İnan, hazırım bir daha kanmaya. "Hayat bir oyun. Bir planın yoksa onun parçası olursun." Sevgili seyirciler, oyunun başlamasına dakikalar yok. Uzun bir zamandır oyunun içindesiniz. ❝İyi seyirler!❞

"Hıçkıra hıçkıra ağlıyorsun Gerçek," diyerek ellerimi büyük avuçlarının içine aldı, "ve bunu yaparken yaşadığın komik bir ânı anlatıyorsun." Gözlerimden yaşlar boşalırken tüm dişlerimi göstererek gülümsemem onu duraksattı. "Bilmem ki," diye fısıldadım. "Her şey elimden kayıp gidiyorken bile acımayan kalbim, az önce sen o sigaranın külünü kül tablasına silkince öyle çok acıdı ki, ağlamak istedim. Üstelik aklıma da yaşadığım o ânın en komik repliği gelmişken, tam da sana söyleyecekken yaptın bunu. O külü neden öyle hiç umursamadan silktin? Senin için yanıyordu." Bir elini kaldırıp yanağıma koydu, büyük avucunun içiyle gözyaşlarımı parçalayıp ezdi, yok etti. Ve bana dedi ki, "Ben yapmasam o kırılıp düşecekti." "Senin yapmandansa, kendisi kırılıp düşmeyi kabul ederdi." Gülümsedim. "Keşke yapmasaydın." "Kendini o küle mi benzetiyorsun Gerçek?" "Hayır," dedim. "Hayır, sen beni henüz kırmadın ki."