Ben Naze küçüklüğünden beri amca oğluna sevdalı Naze. Yüreğimde Rezan'a olan sevdam varken onun en yakın arkadaşı olan kan kardeşi Berat'a gelin olmuş Naze. Gönlünde sevdası varken başka bir sevdaya yer açabilir miydi insan? Yapabilir miydim gönlümden Rezan'ı silip yerine Berat'ı koyabilir miydim? Sevdalı gelinimiz Naze'mizle onu kan kardeşine gelin eden Rezan'ımızın hikayesini dinlemeye hazırmısınız?

ㅤㅤ Yaşadığı herşeye rağmen güçlü kalanlardandı o.Baba sevgisini abisinden gören, annesinin arkasında dağ gibi duruşu ile Güçlü kalandı Dilda Erbani. Sevdiği adamın evlenmesi ile kırık kalbi daha da paramparça olurken, evlendiği kadının çocukluk arkadaşı olması yakıyordu en çok canını. "Benden başkasına seni yar etmem" dedi adam...lakin unuttuğu bir şey vardı. Kendisi başkasına yar olmuş,sevdiği kadını öldürmüştü çoktan. "Aşkımdan ölsem gebersem bile ne kuma gelirim ne de senin gibi şeref yoksunu birinin kadını olurum" dedi kadın. Sevgisi ne kadar ağır basarsa bassın kendi gururunu, kendi hemcinsini kurtarmak için savaşmıştı ailesine karşı. ~ "Hayata dair umudum yok" dedi kadın. Yaşadığı hayatın ağırlığı yok etmişti umutlarını,hayallerini. Adamın ise yemini vardı kendisine.Kırık kalbi paramparça olmuş kadını kendi elleri ile iyileştirecek ona merhem olacaktı. "Umudun ben olurum, yeterki yanımda kal" dedi adam.. tek isteği yıllardır uzaktan sevdiği kadının yanında olması idi. Kadın kabul etti, abi bildiği adama eş olmayı. Kabul etti kaderine razı gelmeyi. Onun savaşı kendisineydi, onun savaşı kadınları ezenlereydi, onun savaşı bir kadını hor görendeydi. O Dilda Erbani'ydi...Eskiden sevdiği adama kuma gitmemek için abi bildiği adama eş olmayı kabul eden Kadın. ㅤㅤㅤKapak tasarımı ; @hayalliruzgarlar 23.02.2023'🦋🧡

Bir intikam Hikayesi!! ( Ağır dram içeren mafya kurgusudur !!) KİTABIN İÇİNDE YETİŞKİN İÇERİK, ŞİDDET, KÜFÜR, CİNSELLİK İÇEREN SAHNELER VAR. YAZILAN HER ŞEY TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. ETKİLENECEKLER VE YETİŞKİN OLMAYAN OKURLAR DİKKATE ALSINLAR!!!

Siz: Bir gün senden ve bütün bu pisliklerinden kurtulacağım. 0543**: İstediğini sana verebilirim küçük kadın. 0543**: Seni her daim yatağımda görmek istediğimi biliyorsun, bana gel güzelim. 0543**: Bana gel ve bende her kucağıma oturuşunda borcundan 10 bin dolar düşeyim kızıl kıyametim. Siz: Asla seninle yatmayacağım Araf Karan bunu o aklına sok! 0543**: Benimle yatmak için can atacaksın Tutku Ayan bunu o güzel aklına sok... Araf Karan her kadının arzulayacağı türden bir adamdı. Onu arzulamadığı söylersem, büyük yalan söylemiş olurum. Hatta bazı geceler birlikte olduğum adamlarla Araf olduklarını hayâl ederek sex yapıyorum fakat hiçbiri Araf gibi değil. Onun kehribarın en güzel tonu olan gözlerine bakıp sabaha kadar adını sayıklamak, bronz tenine tırnaklarımı geçirmek ve evimin her yerinde birbirine karışan inlemelerimiz duyulsun istiyorum. Ben Tutku Ayan ve Araf Karanı her uzvumla hissetmek istiyorum. Ben Tutku Ayan ve Araf Karan içimi doldursun istiyorum. Ben Tutku Ayan ve Araf Karan benim yataktaki tek sahibim olsun istiyorum. Ben Tutku Ayan ve Araf Karan'ı tüm benliğimle istesem bile gururum yüzünden onunla birlikte olamıyorum.

"Bu saray ki; cennettir canını feda edene. Bu saray ki; cehennemdir kendini akıllı sanana." Böyle demişlerdi ona. Artık önünde iki yol vardı; ya ölecek ya öldürecek. Ya yok olacak ya yok edecek... Nasya olarak doğmuştu. Kim bilebilirdi ki köylü kızından bir mücevher yaratılacağını. Göz kamaştıran bir mücevher... Çok sevdi, çok acı çekti ve sonunda Osmanlı'ya Valide oldu. Valide-i Muazzama, Velide-i Kebir... Hayatında tek bir sığınak vardı. Aşk. "TAMAMEN HAYALİ KURGUDUR."

O Kraliçe Sophia... Nam-ı diğer Safiye Sultan. Şehzadeliği döneminde sunuldu Murad'a. Çok yollar kat etti, çok düşman yendi ve sonunda Melike Safiye Valide Sultan oldu. Aşk, acı ve iktidar üçgeninde yaşanılan bir hayat... O Safiye. Herkesin sevdiği ve nefret ettiği, dua ve bedduayla anılan, kimine göre zalim, kimine göre Melike sıfatına yakıştırılan...

"İktidar için dökülen her bir damla kanın hikayesi." Yıllardır aldığı yara berelerin üstüne attığı dikişler artık tutmuyordu Kösem'in. Bir bir kendini hissettiren derin yaralar canını yakıyordu. Bir kez daha evlat acısını tatmıştı. Artık gözü bir şey görmüyordu, tek istediği kanlı tahtı ele geçirmekti. Zira bu taht ona acıdan başka bir şey getirmemişti. Son şehzadesi İbrahim'i çıkardı tahta. Sorunlar yine baş gösterdi, yüzyıllık hanedanın son erkek üyesi İbrahim'di, ve hanedan yok olmanı ağır yükü altına girmişti. Kösem haber saldı imparatorluğun dört bir yanına, dünyalar güzeli kızlar akın etti saraya, hepsi Sultan İbrahim'in gözdesi olmak için bir yarışa girdiler.

''İntikam ve ihtiras ile harmanlanmış bir aşk hikayesi'' Bu göz kamaştıran bir hayatın kanla kirlenmiş hali! Bu paha biçilmez bir hayatın hazin öyküsü! Bu en acımasızların en masumlardan doğduğunun kanıtı! Bu acımasız kaderin Anastasia'ya çektirdikleri değil, Anastasia'nın Kösem olup kaderi değiştirdiği hikaye! Kendi kaderini yazdığı hikaye! Kaçırdılar onu, kopardılar vatanından. Getirip oturtturdular kurtlar sofrasına. Bu sofranın tek bir kuralı vardı: ya güçlü olup yiyecektin; veyahut zayıf olup yenilecektin. Yaptı Anastasia seçimini; güçlü olmayı ve dahi güçlülerin güçlüsü, acımasızların acımasızı Kösem olmayı seçti. Kösem geçte olsa anladı, bu sarayın köklerindeki zehirli sırlar vardı. Bundan sonra tek bir hedefi vardı; onun canını yakanı pişman edecek, onu kıranı parçalayacaktı. Bir bir buldu kadim sırları, saçtı ortaya. Ezdi düşmanlarının başlarını bir bir, bertaraf etti karşısına duranları. Hiç kimse dayanamadı Kösem'in karşısında. Bir gün geldi Kösem arkasına dönüp baktı, gördüğü şey düşmanlarının kanından, onların aciz bedenlerinden başka bir şey değildi. Lâkin unuttuğu bir şey vardı, kan eteklerine bulaşmış, attığı her adımı kirletmişti. *Kapağın, multimedyaların ve olay örgüsünün hakları tarafımca saklıdır.

"Senin kim olduğun hangimizin umrunda Cecilia?" Saraya attığı ilk adımlarında işitti bu kelamları Cecilia. Prensesler gibi büyütülmüştü, köle olmak; üstelik de satılmak onu çileden çıkarmaya yetiyordu. Sultanın Sarayı dediler onun cehennemine. Bab-ül Selam'dan girdiği ilk anlarda anladı kaçışın olmadığını, geçmişine bir sünger çekip kaderine razı gelmek zorunda olduğunu. Alışmıştı saray hengamelerine bir şekilde. Bir gün çıktı Hürrem Sultan'ın huzuruna, o artık Cecilia değildi, Nurbanu'ydu. Adı gibi kaderi de değişti, Şehzade Selim'e hediye edildi. Günler geçti, aylar geçti, yıllar geçti... Cehennem dediği bu saray onun evi, yuvası oldu. Bir yanında biricik aşkı Şehzade Selim, diğer yanında evlatları ile yürümeye başladı zorlu taht yolunda... "Ya bir köle olup sarayın kanlı duvarları arasında unutulacaktım, ya da Sultan olup o duvarlara sürecektim kanımı! Kabullendim kaderimi, öldürdüm Cecilia'yı! Ben artık Nurbanu'yum! Afife Nurbanu Sultan!"

1. Ahmed'in eşi ve evlatlarının annesi olan Hatice Mahfiruz Sultan'ın hayatını kurgulayarak siz kıymetli okurlarıma aktarmaya çalışacağım.