"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım." anlamamıştım. Gözlerini kısıp"Bana ismimle seslenme" "İyide senin ismin Ali Asaf değilmi ?" dedim. Sesini yükselterek "Sana YAPMA dedim!! İsmim Ali sana sadece Ali!" Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için Sadece Ali'ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu.