"Çekil önümden Efe," dedim tıslarcasına çıkan bir sesle. Okulun koridorlarında bizden başka kimsenin olmayışı mıydı bu kadar dibime girmesine sebep olan bilmiyordum. Kendimi de kandırıyorum aslında çünkü bu hareketleri tüm okulun gözü önünde de yapsa kimsenin gıkı çıkmazdı bunu biliyordum. Bölümümle ortak derslerimin olduğu bu fakültedeki tüm öğrencilerin birbiriyle ortak paylaştığı şey yalnızca dersler değildi. Ucu beni gösteren ve kalbimi delip geçmesini istedikleri okun ucunda nefretlerini taşıyorlardı. "Ama oluyor mu böyle Buzullar Kraliçesi?" dedi alayla bir ifadeyle. Dudakları tehlikeli bir gülüşle yukarı doğru kıvrılmıştı. Kumral saçları, tehlikeyle parlayan ela gözleriyle tam da insanı kendine aşık edip, aşkından yataklara düşürüp, en az on seansta atlatılabilecek bir tipi vardı ancak tanıyordum onu. İstediğinde ne kadar iğrençleşebileceğini biliyordum ben. "Biraz eğleneceğiz alt tarafı." Cümlesi biter bitmez beni kolumdan sertçe tutup peşinden sürüklemeye başladığında engel olmadım. Gücüm yetmezdi çünkü deneyimlemiştim defalarca ve tek zararı kendime vermiştim. Geniş koridordan daha dar ve ışık almayan bir koridora girdiğimizde adımları daha da hızlandı. Parmak boğumlarının bembeyaz tenimin üzerinde bırakacağı izleri tahmin edebiliyordum. Canımı acıtıyordu ama sesimi çıkartmadım. Bana ceza verdiğini sanıyordu böyle yaparak ama bu cezayı ben veriyordum kendime. Neden Silya? Çünkü hak ettim. Kendi ellerimle yaptım.

"Bir ölüyü umut diriltemez, her ölen kefen giymez,mezara gömülmez ve her ceset bulunmaz." 🥀 Lavin Hera İz, geçmişin izini sırtında taşıyan canavarın pençelerinin kurbanı seçilmişti. Ölüm birkez uğramıştı ruhuna, canını almadı ama ölmüş hislerin cesetlerini tenine işlemişti... Zihninde kan kokan sessiz ölüm çığlıklarının ağıtları yankılandığında karanlığa sahipti hatırlayamadıkları . Bir gün mezarlığa gittiğinde yalnız değildir ve onu uzaktan izleyen biri olduğunu hisseder. Korkunun biçtiği kefen ile kaçmak ister ama Karsas'taki ormana girmekten başka şansı yoktur. Canavarların ve vahşi yırtıcıların avı olanların cesetleri bile bulunmayan ölümün ensesinde nefes aldığı kurbanların hikayesi olduğunu bilip bu ormana gitmeyi mi yoksa , Onu izleyen Azrail'in ölüm kokan kollarınamı gidecektir?

[TAMAMLANDI] Doksanlı yıllarına heba olmuş bir aşkın öyküsüydü onlar. Davasına ve sevdasına düşkün olan adamın, sevdasından vazgeçmek zorunda kalışıydı... "Bana bir gün, ne davamdan ne yârimden geçerim, demiştin. Sen davana sadık kaldın da yârine sırtını döndün..." Kapak için pureroses8 (Solnyshko) hesabına çok teşekkür ederimm 💜 18.07.2023

❝Benim şeytanlarım iyiliğe içiyor. Çünkü dünyam alt üst. Tanrı'yı gördün mü? Son zamanlarda aramız bozuk. Görürsen selamımı söyle ona. Bence onun da kafası karışık. Biliyorum, bir günahkarım artık. Ya da sadece aşık.❞ KARGALAR SERİSİ; AHVEB, EDİN ve KASIRGAYA KANAN SAKA kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.

"Sabaha kadar konuşmanın sabaha kadar sevişmekten daha tehlikeli olabileceğini kim tahmin ederdi ki? Her gece çiftliktekiler uyuduktan sonra Elif gizlice odama gelip yatağın diğer ucuna geçiyordu. Işıkları yakmayı hiç teklif etmemiştim, o da durumdan şikayetçi değildi. Binbir gece masallarındaki gibi karanlıkta başlayıp aydınlıkta son bulan gece buluşmalarıydı bunlar, ve nedense gizli kalmasını istemiştik. Oysa ortada gizlemeyi gerektirecek bir şey yoktu, onca gece yanımdaydı fakat elim onun eline bile değmemişti. Biz sadece konuşuyorduk... Sadece konuşuyorduk ve sanırım tüm sorun buydu. Belki konuşmak yerine sevişseydik bu kadar kök salmazdık birbirimize. Ben bile anlatacak bu kadar çok şey biriktirdiğimden habersizdim. Konu konuyu, kapı kapıyı açıyor ve konuştukça söylenecek daha fazla söz açığa çıkıyordu aramızda. Bazen attığımız kahkahalar duyulmasın diye ellerimizi ağzımıza kapatmak zorunda kalıyorduk. Bazense Elif mutfağa inip gizlice yiyecek bir şeyler getiriyordu ikimize. Biri duyar diye ekmeği bile sessizce böldüğüm, çocukluğumdan bile daha çocuk olduğum, hayatımda ilk kez bir kadının yüzünde kaybolduğum gecelerdi. Bir erkeğin neden binbir gece boyunca masal dinlemek isteyebileceğini ilk kez o gecelerde anladım. Ve tarihteki onca adamı eline kalem almaya iten, tüm bunları bana yazdıran şeyi ilk kez o gecelerde buldum. Bazen bir kahkahanın ortasında, bazen birbirine çarpan iki bakışta, bazense saçını kulağının arkasına sıkıştırmasını izlerken ansızın beliriveren o sızıyı... İçimdeki edebiyatı uyandıran bir ağrıydı bu. İnkâr edip kaçsam da, durup kapılsam da gözlerine bakarken hissettiğim gerçek hiç değişmiyordu. Elif bir Balkan ağıdı gibi göğsümde büyüyordu."

Kalbini savaş meydanında bırakmış bir asker, o intikamı elbet bir gün alır. ... Alakurt lakâbıyla bilinen Kurter Alacakan, ülkesinin en başarılı askerlerinden biridir. Bir gece vakti timiyle gittiği Kafes operasyonunda timdeki dostlarını acı bir şekilde kaybeder. Her şeyini kaybettiği o zifiri karanlık gecede, kan dolu toprağa bakıp, toprağı avuçlayarak korkunç bir intikam yemini eder. Ve her şeyi ardında bırakıp şehre geri döndüğünde, hiçbir şey aynı kalmayacaktır. Özellikle de General'in kızıyla tanışıp, onunla aynı intikam yoluna başkoyduktan sonra... ALACAKAN.

❝𝑨𝒏𝒏𝒆𝒎 𝒈𝒖̈𝒏𝒍𝒖̈𝒈̆𝒖̈𝒏𝒖̈𝒏 𝒉𝒆𝒓 𝒔𝒂𝒚𝒇𝒂𝒔ı𝒏𝒂 𝑲𝒂𝒍𝒑 𝒃𝒊𝒓𝒊𝒏𝒊 𝒔𝒆𝒗𝒊𝒏𝒄𝒆 𝒐𝒏𝒖𝒏 𝒕𝒖𝒕𝒔𝒂𝒈̆ı 𝒐𝒍𝒖𝒓. 𝒚𝒂𝒛𝒎ı𝒔̧𝒕ı. 𝑩𝒖𝒏𝒖𝒏 𝒃𝒆𝒅𝒆𝒍𝒊𝒏𝒊 𝒐 𝒂𝒈̆ı𝒓 𝒐̈𝒅𝒆𝒎𝒊𝒔̧𝒕𝒊 𝒂𝒎𝒂 𝒃𝒆𝒏 𝒃𝒖𝒏𝒖𝒏 𝒃𝒆𝒅𝒆𝒍𝒊𝒏𝒊 𝒌𝒆𝒚𝒊𝒇𝒍𝒆 𝒐̈𝒅𝒖̈𝒚𝒐𝒓𝒅𝒖𝒎. 𝑯𝒂𝒌𝒍ı𝒚𝒅ı. 𝑩𝒆𝒏 𝑶̈𝒚𝒌𝒖̈'𝒏𝒖̈𝒏 𝒕𝒖𝒕𝒔𝒂𝒈̆ı𝒚𝒅ı𝒎. ⚓️🌌 Sesler o kadar çok birbirine karışıyordu ki hiçbir şey anlaşılmıyordu ama bu anlaşılmazlığın içinde anlaşılan en net şey Astsubay Hüseyin Koral'ın gittiği görevde şehit düşmesiydi. O gün sadece Öykülerin değil bir sürü kişinin ocağına ateş düşmüştü. Savaş, gözlerindeki intikam dolu ifadeyle kapının önüne gidip acı dolu tabloya karıştığında ne yazık ki hissettikleri gibi zaman durmamıştı. Artık ne Savaş çocuktu ne de onları koruyacak bir Hüseyin amcası vardı. Kıdemli Üsteğmen Savaş Ataoğlu ve Doktor Öykü Koral'ın hikayesi.

Hafızasını kaybetmiş bir halde baş düşmanının evinde esir olarak uyanan Meira, geçmişte işlediği affedilemez bir günâhın bedelini ödüyor olduğunu öğrenir. Meira uyandığında ona söylediği ilk sözü "Biz düşmanız" olan adamın, bir zamanlar gözlerinin içine aşkla baktığını öğrendiğinde işlediği günahın hiç de sandığı kadar basit bir ihanet olmadığını ve altında çok daha korkunç bir entrikanın yattığını anlar. İki düşmanın kader ağları, tutku ve nefretin ateşiyle birbirine örülmüş; kurdun kuzu postuna bürünüp kuzunun kurda dönüştüğü çarpık bir ihanet oyununa evrilmiştir, artık birbirlerinden kaçmaları da ne mümkün! Bu yapbozu ise çözmenin tek bir yolu var: Gördüğün ve duyduğun hiçbir şeye inanma. Bunu geçmişteki sen bile söylüyor olsa... Fantastik değildir, karanlık aşk türündedir. DİKKAT! Bu kitapta cinayet, psikolojik ve fiziksel şiddet gibi rahatsız edici olabilecek içerikler bulunmaktadır.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.