Akıl sağlığımı yitiriyordum. Zihnim bulanık, doğrularım yanlış, hayallerim yok olmuştu. Harbi ben nasıl bu hale gelmiştim? Tek istediğim, mesleğimi yerine getirip hayatımı yaşamaktı. Peki ya ne olmuştu? Hayallerime ne olmuştu? Meslek aşkıma ne olmuştu? Kendi hayatım ile ilgili saçma sapan kumar oynamıştım. Bir hiç adı...
Karşımda çift kişilik dağınık bir yatak dururken yatağın üstündeki silik kan direk olarak gözüme çarptı. Bu kan iki kişiye aitti. Biri suçluya diğeri suçsuza. Suçlu yaptığı hatanın bedelini öderken suçsuz yapmadıkları için bedel ödemişti bu odada. Günahsızın biri bedel ödemişti bu dört duvar arasında. Çocuğun birisi...
Adalet. Kimilerinin arkasında sığındığı bir duvar iken kimilerinin de karşı geldiği bir lügat. Terazide eşitlik kimsenin bilmediği bir ölçüdeydi. İnsanların arkasından çevrilen işleri saklama yolu gibi bir şeydi. Sır perdelerinin ardında tüm yanlışlar saklıydı. Kimileri vardır hakkını savunur, kimileri vardır güçsüz o...
