Krótkie historię z dreszczykiem (mam nadzieję) to mój pierwszy raz z tym gatunkiem - zbiór one shotów, znajdują się tu również fanfiki i dołączą scenki nie pasujące nigdzie indziej - czyli wszystko. Ten zbiór zaczął przypominać śmietniczkę kiedyś posprzątam coś może ułożę ale daleka droga do tego. Potraktujemy to jako brudnopis? Dziękuję za okładkę @julawodaa. ❤️❤️👌

Ludzie sądzą, że czczę Śmierć, ale to nie prawda. Ja po prostu mogę ją pokonać. Obcuję z nią, znam jej osobowe formy i z każdym dniem bardziej pragnę jej unicestwienia. Śmierć jednak jest trudnym przeciwnikiem. Aby ją zwyciężyć muszę zdobyć się na odwagę i wkroczyć do jej królestwa. Zachęca mnie do tego wiedząc, że umrę jak wszyscy inni, którzy przede mną próbowali. Wielu chciało pokonać Śmierć i każdemu z nich wydawało się iż będzie tym, któremu się to uda. Mi też się tak wydaje. Zajrzyjcie na stronice tej zwyrodniałej, paranormalnej i wypaczonej baśni, aby zajrzeć w głąb przerażającego umysłu dziewczynki, którą ukształtowała sama Śmierć.

Hania wiedzie proste życie. Koryto rzeki i pobliskie miasto, to cały jej świat, którego nie zamierza nigdy opuścić. Co jednak w sytuacji, gdy zostanie pozbawiona wyboru? Raika z kolei zmienia miejsca zamieszkania jak rękawiczki. Nigdy nie zostaje nigdzie na dłużej, jest w ciągłym ruchu. I tym razem wyrusza w podróż. Co wyniknie z przecięcia się dróg tych dwóch, tak różnych od siebie kobiet? Jak potoczą się losy nieco naiwnej, młodej dziewczyny i jej trochę markotnej towarzyszki z przeszłością zanurzoną w piasku?

Przeznaczenia nie da się oszukać, tak samo jak nie da się zerwać łączącej dwójki ludzi nici. Rika jako kitsune powinna trzymać się od ludzi z daleka. Przewrotny los sprawił, że stali się jej rodziną. Dorastała nieświadoma własnej magi, zawieszona pomiędzy dwiema ścieżkami, z której nie potrafiła wybrać konkretnej, bo i po cóż? Spodziewała się, że nigdy nie przyjdzie jej władać magią. Starała się żyć, jak człowiek, jednak i to nie uchroniło jej przed ścigającym ją od dnia narodzin demonem. Podczas wieczoru w herbaciarni poznaje Raia. Młodego zabójcę demonów, któremu zostało zlecone pozbycie się groźnej lisiej wiedźmy. Na miejscu zastaje jednak tylko szesnastoletnią dziewczynę, rozdartą pomiędzy byciem córką daimyo a ścieżką lisiej wiedźmy. Spokojne życie kończy się wraz z dniem, w którym w Prowincji Białych Piwonii dochodzi do morderstwa a Rika staje się główną podejrzaną. Zmuszona do ucieczki powierza życie w ręce Raia. Poznanego w herbaciarni zabójcy, który również skrywa wiele tajemnic. Śladem młodej kitsune podąża demon, który nie spocznie, póki nie dostanie dziewczyny w swoje ręce. --------------------------------------- Okładkę wykonała @kasia.grafik Praca bierze udział w akcji czytelniczej #czytaniezaczytanie

Zapomniany bóg Nes-Avis schodzi na dno słonego jeziora i znika z kart historii. To, co chowa się pod zamarzniętą taflą, ma jednak wpływ na to, co zostało na powierzchni - jedna mała zmiana może doprowadzić do trzęsienia ziemi w boskich hierarchiach. Czterystuletni król bogów pada ofiarą dziwnej choroby, zdolny runista przepada w mroźną, zimową noc bez żadnych wieści, a tysiącletnią kukłę, która przewiduje kataklizmy, prześladują złe przeczucia... No cóż, gorsze niż zwykle. Zagmatwane życiorysy kilkunastu rozsianych po kontynencie bogów (którzy muszą się przecież w końcu ze sobą dogadać, prawda?) zaczynają wskazywać potencjalną winną tego całego zamieszania. Problem polega na tym, że Sophia lubi się wymykać, nawet wyobraźni. Wejdź do świata, w którym ludzie żyją obok bogów. Świata, który kocha opowieści, dopóki te nie stają się rzeczywistością. Tu pamięć jest wadliwa, wyobraźnia rozbujana, a szepty ludzi potrafią wykreować zupełnie nową "prawdę".

Opowieść o tym, że warto w sobie pielęgnować pozytywną energię a niesiona w sercu życzliwość i dobro również wobec siebie samego, może zaowocować w nieoczywisty sposób. Główne przesłanie bajki znajduje się w ostatnim (dziesiątym) rozdziale. Bajka dla młodszych czytelników ale starałam się ją napisać tak, aby również starszy czytelnik znalazł w niej coś dla siebie. Pisząc moją książkę słuchałam i podśpiewywałam piosenkę pani Majki Jeżowskiej pt.: "Na raz na dwa" i myślę, że właśnie ta piosenka była moją muzyczną inspiracją. Bajka jest ukończona. Uwaga! W rozdziale szóstym użyłam dwa brzydkie słowa i prawie użyłam jedno jeszcze brzydsze, tak więc ostrożnie;-). Przyznam, że mam wątpliwość, czy to tak zostawić. Serdecznie dziękuję za czytanie i wszystkie komentarze.