ASKER KURGUSU Altay timi:Vatanın nabzı Kafamı kaldırdım. Sis gibi görüntülerin arasından bana doğru koşuyordu. Kurşunlar etrafımızda vızıldıyor, ama o sadece bana odaklanmıştı. "Dur orada!" dedim. "Tehlikeli..." "Kes sesini."diye çıkıştı. "Seninle inatlaşacak değilim!" Ellerini yanağıma bastırdı. Gözleri gözlerimdeydi. İlk kez bu kadar yakındık. Bu kadar kırılgandık. "Kanıyor."dedi fısıltıyla. "Acil çıkarmalıyız seni." "Görev..." dedim. "Görev bitmedi." "Sen bitersen görevin ne önemi var be kadın?" O an içimden bir şey koptu. Belki kurşunun kestiği damar, belki de kalbimdeki siperlerdi. Beni taşıdı. Bütün yolu sırtında. Telsizden talimat verdi, destek istedi. Yolda kendi timiyle bile tartıştı. "Komutanım yardım çağıralım. Burada görevde durmanız gerek." diyen bir ses duyduğumda tek kelimeyle susturdu. "O benim görevimden fazlası!" Ambulansa konarken başımı hafifçe çevirdim. Ellerimiz buluşmadı, ama gözlerimiz birbirini tuttu. Ve o an anladım. Bu adamdan uzaklaştıkça savaşım daha da büyüyecekti. *** Yüreğin derinliklerine ekilen en güzel tohumdur aşk...

Küçük yaşlardan beri buzun üstünde dans etmeyi hayatının bir parçası haline getirmişti. Sekiz yaşında başladığı buz pateni, onun hem kaçış noktası hem de en büyük tutkusu olmuştu. Ta ki, on üç yaşında yaşadığı o karanlık gün, hayatındaki her şeyi alt üst edene kadar. O günden sonra patenlerini bir daha eline almamış, pistlere sırtını dönmüştü. Yıllar geçmiş, anılar buz tutmuştu. Ta ki, eski bir arkadaşının ısrarıyla, altı yıl sonra yeniden buz pistinin soğuk ama tanıdık yüzüyle karşı karşıya gelene dek... Ve işte her şey, tam da orada yeniden başladı.....

"Maral, karanlık bir geçmişin gölgesinde büyüyen genç bir avukat. Annesinin ölümündeki sırları çözmeye çalışırken, kader onu tehlikeli bir mafya örgütünün içine sürüklüyor. 'Karanlığın Perdesi' arkasında saklanan gerçekler, aşk, ihanet ve intikamla örülü bir dünyaya kapı aralıyor. Peki, Maral bu karanlıkta ayakta kalabilecek mi?"

Art arda olan birçok, cinayet.. Hepsi aynı saate aynı yerde. Maskelerin ardına saklanmış olan katil, halk tarafından ona verilmiş bir lakap 'vampir'.. Kimdi bu vampir?

Görünen ve görünmeyenin, ayrı dünyalar da, ama yine de tek bir beden de bir araya geleceklerini pek ihtimal vermezdim. Eminim çoğunuz da vermiyorsunuzdur. İki dünya, iki ayrı varlık ve tek bir beden. Savaş halinde olan iki diyar, kazanmak istedikleri şey ne peki? Hükmetmek mi? Her şeye sahip olmak mı? Ya da sadece güç gösterisi dediğimiz bir olay mı? Sanırım hepsi ya da hiç biri? Birbirimizi ötekileştirip durduğumuz süre boyunca sizce asıl sebebi ne olabilir? Öğrenmeye ne dersiniz? Bu bir savaştı. Peki savaşın asıl sebebi neydi? Cevap sandığınız kadar basit olmayacak ve bu savaşın gerçeği göründüğünden daha karanlık olacak...

Kendini katilin bulunduğu bir otelde bulan Elara ne yapacaktı

Sevdasını Karadeniz'e gömemeyen bir adam ve gözlerinde Karadeniz'i taşıyan bir kadının imkansızlığına şahit olmak ister misiniz? Gökten düşen yıldızların insanlara umut olması gibi bazen de kalbin içindeki umut tohumları yeşermeden koparılıyordu. Buna kader mi denilirdi? Kader miydi insana vesile olan yoksa insan mıydı kaderi kendine bahane eden? İki kalbin bir sevda öyküsü...

🫀🌃 İnsanlığın nereye gittiğine dair hiç bir fikrim yoktu. Her şey kötüye gitmeye başlamış, hayat değişmeye başlamıştı. Yaşamaya hakkı olmayan insanlar, yaşama hakkımızı elimizden almaya çalışıyordu. Bu kavranılacak gibi değildi. Hâlbuki yaşamalıydı insan. Doya doya, kelimenin asıl manasında yaşamla hayata tutunmalıydı. Benim yaşama hakkımı elimden almışlardı. Ve bu hakkı elimden alan kişi sözde benim babamdı. Baba diye hitap etmemeye çalışıyordum ama içimdeki çocuk yan bunu yapmaya devam ediyordu, anlamıyordum. Yapmamalıydım ama. Bir şey de vardı, artık o çocuksu yanım bile artık bu adamdan nefret ediyordu. Zaten karanlığa bulanmış olan çocuk, zülmete dönmüştü. Ya da ben öyle sanıyordum. Ruhu ölmüştü o çocuğun. Birinin ölmesi için cismani ölmesi gerekmezdi. Ruh ölürken de insan ölürdü. Bunu benden iyi kimse bilemezdi. Ben kirli insan değildim. Ben kötü bir insan değildim. Ben masum bir çocuktum. Ben kötü olmaya zorlandığımda 14 yaşımda bir çocuktum.Düşünüldüğünde kötü bir insan olmak için hiç bir sebep yoktu ama bana sebep yaratmıştılar. Kötü birisi olmaya zorlandığımda sadece küçük bir çocuktum. Beni kendi kabuğum olan karanlığıma çekmiştiler. Ve bunu yalnızca 'babam' yapmamıştı. En yakınlarımdan ve hayata gelmeme sebep olan kişiyle beraber yapmıştılar. Küçük çocuğun katili olan ve sözde babam olacak adam karşımdaydı. Elleri kolları bağlı, yüzü kanlar içindeydi. Kokusundan yanına yaklaşmak bile mümkün değildi. Layık olduğu yerdeydi. Peki ya ben niye burdaydım? Biliyor muydum bunun sebebini? Tabii ki biliyordum. Saklım diye adlandırdığım adamın sağlığı için, yaşaması ve nerede olduğunu öğrenmek için. O yüzden yüzüne bile bakmak istemediğim adamın karşısındaydım.

NOT: Mizah amaçlı yazılmış bir kurgudur. Yazara göre(ben) cringe değildir. Kapağın kusuruna bakmayın üşendim. Mardin aşiretinin küçük kızı olan Sahra, kan davası çözülen düşman aşiret ile bağları güçlendirmek için Aşiret Ağası'nın tek oğlu ile evlendirilir. Her şeyi boş veren, esprici ve kendini ezdirmeyen Sahra, eşi Karun ile tamamen zıt kişilikler içindedir. "Cidden hiç tepki vermeyecek misin?" "Niye vereyim ki? Mal mıyım ben? Zenginsin, yakışıklısın... Daha ne olsun." "Anormalsin." "Eh, 'A' harfinin önemi."