Ne demek 5 üvey abi!? Ben abimle mutluydum ne gerek vardı 5 tane daha abiye. Bir de velet vardı! Ahh tabii bir de asker olan babalığı unutmamak lazım! Klasik abi kurgularından birazcık farklı. Yazım yanlışları veya mantık hataları varsa kusura bakmayın.

Arkadaşlarımla birlikte çıktığım yolculukta uzay gemimizin korsanlar tarafından vurulması sonucu kendimizi bilinmeyen bir gezegende bulduk. Üstelik beşimiz de aracımızın yakıtı olan altını bulabilmek adına hiç bilmediğimiz bu gezegende farklı koordinatlara dağılmak durumunda kalmıştık... Burada bulunacağım süre zarfında tek amacımın uzay gemimizin yakıtı olan altını bulmayı başarmak olduğunu sanmıştım. Ancak yanılmışım... Başıma daha büyük bir bela geldi. Bir sürüngen benim peşime takıldı. Kendilerini Naga türü olarak adlandıran bu sürüngenler fazlasıyla inatçı ve bir o kadar da zorlayıcı olabiliyorlardı. Haliyle beni isteyen bu yılan da fazlasıyla inatçıydı. Ondan kurtulmayı başarıp bu gezegenden çıkmak için gerekli olan altını bulabilcek miydim? İşte bu tam bir muammaydı.

Bu adaletsiz dünyada nasıl daha iyisini elde ederiz? "Ancak çalışarak!" Shyvana'nın paraya olan zaafı onu sadece çalışmaya itti. Hayatı yaşamak neydi? Para ne içindi? Şimdi mutlu muydu? Bu soruların cevabı umurunda değildi. Ta ki kaderin çarkları dünya'nın sınırlarını zorlayana değin. Para için yaşayan sıradan bir kadının başrole geçtiği eğlenceli büyülü bir dünya... Belki de bir rüya?

Isadora, sıradan hayatının güvenli sınırları içinde her şeyin kontrol altında olduğunu sanıyordu ancak bir gece, kendini Altıncı Bölge'nin görkemli ve gizemli sarayında bulduğunda, hayatı tamamen değişti. Bu saray, yalnızca ihtişamıyla değil, özel güçlerin ve kapsüllerin şekillendirdiği düzeniyle de tehlikelerle doluydu. Her adımı izlenen Isadora, bu yeni dünyanın kurallarına uyum sağlamak ve sırlarını korumak zorundaydı ama onu zorlayan biri vardır: kralın oğlu Walter Claude Clifford. Soğukkanlılığı ve zekâsıyla her hareketini kontrol altında tutan Walter, Isadora'nın bu dünyadan kaçış planlarını imkânsız hâle getirecek kadar güçlüdür. Ama Isadora, bu oyunda ne pahasına olursa olsun özgürlüğünü kazanmaya kararlıdır.

Ailesi ile pikniğe gelen bir kız, ormana girdiği an kokusunu alan bir Kurt...

Burası Dünya Ama İnsanlığın Bildiği Değil... Birçok doğaüstü güçlere sahip olan tehlikeli bir yer Dünya. İnsanlığın akıl edemediği varlıkla dolu, Biz Kurtlar Bu Dünyanın Bir Parçasıyız. Ne kadar insanlara benzerlik göstersek de çok farklı bir dünyamız var. İnsanlarla En Büyük Ortaklığımız AŞK

"Kader ağı örüldü. O İnsan, 2 mühürle ve göğsünün ortasında ki doğum lekesiyle doğduğunda seçim yapması için zamanı başlayacak. Kurt ve vampir soyuna mühürlü insan, gelmekte olan savaşın kaderini belirleyecek. Seçtiği tarafla bağını tamamladığında eşi ve halkı güçlenecek. Ay Tanrısı ona önce acıyı öğretecek ve ardından sonsuz mutluluğu verecek. Savaş bittiğinde tohum filizlenecek. " Ahu, her şeyden habersiz sıradan bir insandı. Onu bekleyen kaderden haberi yoktu. Alfa onu kaçırdıktan sonra tüm hayatı değişti.

Ruh eşi düşmanları tarafından sürekli kendisinden saklanılan bir kurt. Hector NORTH... Yıllardır aradığı ruh eşini, mühürlüsünü bulabilecek mi? **** "Ah güzel eşim, seni sonunda buldum." Titreyerek karşım da ki heybetli normal bir insan olamayacak kadar iri bedene baktım. "Benden ne istiyorsun?" Bedenini iyice bana bastırarak duvar ile arasında sıkıştırıp kulağıma nefesini üfleyerek konuştu. "Seni." ******************************** Hector & Ellie Ben bir yazar değil, sadece hayal gücünü kelimelere akıtan biriyim :) -Kartanesi-

Pencerenin önünde öylece oturup karanlığın tıpkı bir örtü gibi her yeri örtmesini izliyordum. Sakin bir nefes daha içime çektiğim de burnumdan ciğerlerime inen kahve kokusu ile kupayı kaldırıp dudaklarıma yasladım. Arkamdan gelen ses ile çöktüğüm divandan hızla kalkıp arkama döndüğüm de salonumun ortasın da gördüğüm yabancı kalbimin korku ile hızlanmasını sağladı. Yabancı ona dönmem ile bana doğru bir adım atarken elimde içinde ki kahvesi bitmiş olan kupayı hızla ona fırlattım. Vücudunu atik bir hareketle eğerken başının üzerinden geçip duvarda parçalanan kupaya bakakalmıştım. Benim bu tutukluğumdan faydalanıp hızla bana atıldığında kaçabilecek hiçbir yerim olmadığından kolları arasında kaldım. Hayretle karşımda ki yabancıya bakarken dizimi kendime çekip hırsla mahrem yerine sapladım. İnleyip geriye çekilirken bu sefer karnına tekme atıp yere düşmesini sağladım. Kimse bana dokunmaya bile cüret edemezdi. Yerde kıvranırken hızla iki bileğini tutup başının üstünde tutup karnına oturunca sarımsı gözlerini açıp gözlerime dikkatle baktı. Hareketim ile sanki gözlerinde ki acı yerini başka şeylere bırakmıştı. Neden böyle olduğunu anlamazken boşluğumdan faydalanıp hızla yerlerimizi değiştirdi. Altında debelenip birkaç darbe atarken acıyla inlese de bir şey yapmadan öylece bileklerimi tutuyordu. En sonunda bir işe yaramayacağını anlayıp durduğum da öylece gözlerime bakıp kafasını kulağıma doğru eğdi. Dudaklarından anlamadığım bir dilde çıkan fısıltılar bedenimi saçma bir şekilde uykuya sürüklerken tam bayılmadan önce duyduğum şeyler kendimde olsam ona sağlam bir yumruk atmamı sağlardı. "Sonunda bana geldin beyaz saçlı gelinim." "Benim beyaz gelinim."

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"