Zorla imzalanmış bir evlilik sözleşmesi... Sustukça kanayan bir kadın... Mahi. Ve bir anda çıkıp gelen, yasak bir adam... Ezel. Küçük kızı ile zorluklara göğüs geren genç bir kadın... İzel. Mahi'nin hayatı dört duvar arasında, nefesiyle birlikte her geçen gün tükeniyordu. Sevgi nedir bilmeyen, öfkesiyle hükmeden bir adamın karısı olarak, sesi kısılmış, rengi solmuş, varlığı unutulmuş bir kadın o. Ancak bir gece, bir davette karşısına çıkan o adam... Ezel. Mahi onun kim olduğunu bilmiyordu. Ezel ise onun kime ait olduğunu... Ama kader çoktan yazıldı. Bu, bir aşk hikâyesi değil. Aklın ve beynin savaşıdır.

Aşk Tutku Şehvet... Gizli yaşam, macera, göz yaşı, komedi... Peri ve Kuzey'in aşk hikayesi. İki zıt insan, bir birleriyle olmak için neleri göze alacaklar? Peki siz bu birbirine zıt iki insanın hikayesini okumaya ve tutkunu olmaya hazırmısınız? ~~~~ Usulca yanına yaklaştım, onun baktığı yöne gozlerimi dikip parmak ucumda yükseldim ve kulağına fısıldadım. "Eşcinselmisin?" diye sordum alayla. Ağzına doğru götürdügü bardakla donakaldı ve yavaş bir şekilde eğilip gözlerini gözlerime dikti. "Ne dedin sen ne dedin ne dedin?!" diye sordu buz gibi bir sesle. "Aslında insanlarin cinsel tercihini sorgulamam ama iki saatir abimi kesiyorsun. Eğer öyleyse, hiç şansın yok diyecektim". Sözlerimi bittirmemle, sırtımın buz dolabıyla buluşması bir oldu. Ben daha ne olduğunu anlamadan kucağına alması, bacaklarımı beline dolaması ve kendini bana bastırması aynı ana tekamül etti. O anda bacak aramda hissettiğim şeyle gozlerim kocaman acıldı. "Küçük Kuzey'in ilgisi sadece benim karşı cinsime küçük ergen". Dili boynumdan başlayıp kulağıma doğru ateşten bir yol cizdi. "Merakını giderebildim mi?" diye sorup kulak mememi dişlemesiyle inlemem bir oldu. ~~~~ Saygıyla ve edeple yorum yapmayacaksanız hiç okumayın. Kimsenin kimseyi kırmaya hakkı yok. Unutmayın bu bir kurgu. Kişinin hayal ürünü. Karşınızda tanımadığınız bir insan olsa dahi gönül kırmayın. Tüm hakları bana aittir çalıntı veya kopyalanmaya karşı derhal yasal işlemler başlatılacaktır. BU HİKAYEDE +18 Sahne mevcut.

🏵️ "Poyraz!" dedi heyecanı sesine yanısırken. "Gelinliğim çok güzel! Uğursuzluk falan umrumda değil! Bunu görmen lazım! Neredesin? Daha eve gelmedin mi yoksa?" Heyecan dolu konuşmasıyla adeta yerinde duramamış, oturduğu yerden kalkıp yeniden pencere kenarına adımlamıştı. Bakışları yalnızca saatler sonra kendisinin de sayılacak o lambası sönük odanın penceresine kaymıştı. İçtenlik dolu bir tebessüm yayılmıştı dudaklarına. Bu odanın penceresine bakarak ne günler, ne geceler geçirmişti oysaki. Ama bu sondu. O pencereye bakarak geçireceği son gecesiydi. Artık o pencereden yanında sevdiği adamla gökyüzüne bakacaktı. Telefon hala kulağında dururken aradaki sessizlik uzamaktaydı. Kalbinde, kalbinin içinde minik bir korku kendini belli ederken kendini hatırlatmak ister gibi Poyraz diye mırıldanmıştı. Ve henüz aşkının ismi dudaklarından silinmemişken duyduğu sözler kalbini o minicik korkunun hakimiyetine bırakmıştı. "Özür dilerim Mayıs! Ben... Ben yapamam. Seninle evlenemem!" 🏵️ Başlama Tarihi: 26.10.2023 Kapak Tasarımı: @Esra_nurer 🌸

İstanbul'da yetişmiş, parlak bir gelecek hayali olan bir genç kız. Mutlu bir evliliği, çok sevdiği bir karısı olan bir adam. Onların yolları birbirini çok seven kardeşleri ile kesişti. Aşk hep doğru hissettirir mi? #özgürçicek

••Tamamlandı. Henüz kitap olmadı. Seri, üç ana kitaptan oluşuyor ve 2026 yılında düzenlenmiş versiyonuyla raflarda olması planlanıyor. Wattpad'de bulunan bölümler düzenlenmemiş haline aittir. ❝Bir düş, bin ağıt.❞ Marin Alakan çok küçük yaşlardayken doğduğu topraklardan ayrılmak zorunda kalmıştır. Babası, kaderin sancılı ağlarının önüne geçmek için yıllarca kızının doğup büyüdüğü Mardin'e gelmesini yasaklar ve İstanbul'da herkesten gizli bir hayat sürmesini sağlar. Marin, abisinin yaptığı bir hata yüzünden kendini tekrardan doğduğu topraklarda bulduğunda ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Eski adıyla Karan Ağa olan kitaptır.

Yasaktı, Yanlıştı, Olmaması gerekiyordu. Yasak olduğu kadar çekiciydi, Yanlış olduğu kadar istiyordum, Olmaması gerekmesine rağmen olması için herşeyimi vermeye razıydım. O babamın arkadaşıydı ama aynı zaman da o yıllardır aşık olduğum adamdı. Aşkımı kimseye söyleyemedim sadece günlüğüme anlattığım adamdı.. Nereden bilebilirdim ki imkansız zannettiğim bu aşkın ikimizin kalbinde de filizlendiğini... UYARI(FAZLASIYLA +18 OLACAKTIR)

Kitapta kadına şiddet, hakaret, tecavüz, kuma vs. Yoktur. Hiçbiri normalleştirilmemiştir. °•° Şervanın yüzünde zafer kazanmış gibi bir ifade oluşurken üzerime gelmeye devam ediyordu. Etrafıma kısa bir bakış atıp, tezgahın üzerinde su dolu bardağı görmemle elime alıp hiç düşünmeden suyu Şervanın yüzüne fırlattım. Şervan şaşkın bir irkilme ile yüzünü silip bana öfkeyle baktığında yutkundum. "Eyvah" gülümsemeye çalışıp bardağı yavaşca tezgaha bıraktım. Şervanın gözleri kurt misali benim üzerimdeyken yan tarafa doğru koştum fakat Şervan elini duvara yaslayıp buna mani oldu. İlk kez boyumun kısalığı işe yararken kolunun altından geçip merdivenlere doğru koştum. "Zühre buraya gel!" Arkamdan adım sesleri yaklaşıyordu. "Allah cezanı vermesin Zühre! Ne diye adama su fırlatıyorsun sen!" Hızlı hızlı, eteğimi toplayarak koşarken yatak odasına gelmemle kapıyı açıp içeri geçtim fakat kapıyı kapatamadan Şervan içeri geçip beni kapıyla arasına aldı ve kapıyı kilitledi. Bismillahirrahmanirrahim Allahım sen benim keçilerime mukayet ol. "Şervan, kocam" şirince gülümseyip onun o öfkeli canavar bakışlarını yumuşatmak istedim fakat öyle bir aç kurt gibi bana bakıyordu ki, anlatamam. "Ne yapıyorsun sen?" Şervan tehlikeli bir fısıltı ile konuşarak üzerime doğru eğildiğinde "n-ne yapıyormuşum?" Dedim masumca. "Bana neden su fırlatıyorsun?" "Üzerime öyle aç dağ ayısı gibi gelirsen bende su fırlatırım" Tek kaşı kalktı. Haklıyım dağılın. "Dağ ayısı? Hemde aç?" Başımı sanki iyi bir şeymiş gibi olumlu anlamda salladım. "Hıhım" "Peki öyle olsun. Dağ ayısıda olurum" dudakları bundan hoşnut olmuş gibi kıvrıldığı zaman anlam veremedim. Kitap kapağı: Damla_yazar

(+18) Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı. --- Tehlikenin ve Tutkunun Dansı Abisinin arkadaşına dört senedir aşık olan Ahu. Küçükken verdikleri sözü unutmayan on üç senedir Akasya altında bekleyen Baran. Kendisinden nefret ettiğini düşündüğü için Baran'a anonim olarak yazan Ahu karşılığını alacabilecek mi? Arkadaşının, kardeşine aşık olan Baran, Ahu'dan kaçtıkça ya daha çok yakınlaşırsa? Bu sevdanın sonu ne olacaktı? Çünkü bazı sevdalar, canını alacak kadar güçlüdür. +18, küfür ve argo kelimeler içerir!! Lütfen bunu göz önünde bulundurarak okuyun. (Kurgu tamamen bana aittir.)

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...