"Sen hep böyle cevap olarak başını mı sallarsın?!" Başımı salladım. Kaşları çatıldı, o güzel mavi gözlerini gözlerime dikti. "Gıcık mısın Aras?!" Bilmem anlamında başımı sallayınca sabır çekti. "Başın kopsun Aras!" Kaşlarım çatıldı. "Tövbe de!" Bensiz ne yapar sonra? Canımı koşulsuz vereceğim o güzel gülümsemesini sundu bana. "Tövbe!" Dediğinde güldüm kısıkça. Güzel gözlüm... •Kitabımda reklam yorumu istemiyorum! Yapanları siliyorum ve engelliyorum!•

Bu hayatta üç şeye zaafım vardır; Uyumak Çilekli süt ve Motorlar ha bir de aramızda kalsın Damarlı eller/kollar 🤗

bu sefer karışan bebekler bir değil ikiyse ikizler doğum da karıştıysa ? merak ediyorsan ikizlerin eğlenceli mizah dolu maceralarını okumak istiyorsan göz at pişman olmazsın :) kütüphaneye eklemeyi unutma Dip not Kapaktaki fotoğraflar karakterler değildir temsili fotoğraflardır {Tamamlandı}

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

Baştan aşağı gece olan o adam Ve ay ışığı ile gölgeyi var eden o kadın'ın hikayesi~ ~asker kurgusu ve karıştırılan bebekler

deli dolu bir asistan doktor, kendinden ve ciddiyetinden asla taviz vermeyen asker...

' Öldürmeyen acı güçlendirir.' derdi hep babam. Bir bakıma haklıydı şimdi ona daha çok hak veriyordum. Babamı vatana vereli 20 yıl olmuştu bende onun izinden gidip asker olmuştum. Yeni bir yere göreve giderken kimle nasıl ve hangi yüzüyle karşılaşacağınızı bilemezsiniz. Ya da sizin nasıl olacağınızı. Babasının kızı,annesinin gece gözlü kızı,abisinin baş belasıydım hep şuan ise Üsteğmen Gökçe Keskin'dim. İlk görev yerim veya ilk timim değildi elbette ama tim demek sizin ailenizden bile daha yakın bir bağ demekti. Buz Küpü derlerdi bazen bana çünkü kalbim buz tutmuştu. İşime ve vatanıma odaklı bir askerdim. Yeni timine hoşgeldin Üsteğmen Gökçe Keskin diye ilk adımımı attım Hakkari'ye. ( Yerler, kişiler, olaylar, kurum ve kuruluşlar gibi unsurlar tamamen kurgu ürünüdür, küfür içerir.)

Ben Gökçe, yetim ve öksüz büyümüş hayatta kimsesiz olan Gökçe... Hayatımın baharında kimsem olmadığı için ateşlere atılan Gökçe... Ya bu ateşte yanacağım ya bu ateşten çıkacağım...!!! Ateşimi söndürmeye and içmiş bir adam. Bir damla su olup buhar mı olacak? Yoksa bendeki kapanmayan yaraları sarabilecek mi? Ben Gökçe... Bu benim hikayem... 💧💧💧💧💧 Kitabım hayali bir kurgudur. Hiçbir kurum, kuruluş ve şahıslarla ilgisi yoktur. Çalıntı durumda yasal işlem başlatılacaktır.

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.