❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Trabzonda geçen bir mahalle kurgusu Sevgi Aktepe ve Asaf Kanıt 28.04.2024 #gençkızedebiyatı 🥇 "Dertlerim çok benim." Dedi kaçamak bakışlarıyla. "Bin derdim olsa bir derdinle uğraşacak kadar seviyorum seni."

Bir valiz karışıklığı nelere yol açabilir? Trabzon

(Bölümler kaldırılmadan düzenlenecek ❣️) Mela ve Çamer iki ayrı kutup. İkiside Karadeniz gibi hırçın. İkiside karadeniz gibi çok güzel. Mela Annesi ve anneannesi ile Karadeniz'de yaşayan köklü ailelerden birinin kızı. Çamer üç erkek kardeşlerden en küçüğü İzmir ve Karadeniz arasında mekik dokuyan genç iş adamı.. Mela, Çamer'e 6 yaşından beri yani kendini bildi bileli aşık.. Çamer'in ise kendinden bile haberi yok. Mela kendisinden 11 yaş küçük bir kız çocuğu.. :) Aileler bu iki gencin evlenmesini isterse.. Bakalım neler olacak..Mela dostu Esvara ile onun odasında bilgisayar başında sonuçlara bakıyordu ve kazanmıştı istediği şehir olmasa bile gideceği yerde denizden mahrum olsa bile özel üniversiteyi yüzde yüz burs ile kazanmıştı. Hızla merdivenleri koşarak indi. Tam merdivenlerin sağ kısmında ki çalışma odasına dalacağı sırada Çamer'in bağırması ile eli havada kaldı.. ---- "Dede baba!! Anlamıyorsunuz. Ben Mela'yı sevmiyorum. Sevmiyorum!! Nerden çıktı bu evlilik Allah aşkına.. Kız küçücük küçük. Hem siz ne biliyorsunuz benim İzmir'de sevdiğim olmadığını. Yapmayın. Gidip bu fikri de kızın kafasına sokmayın." ----- "Tren geçeli çok oldu. Ne bekleysun." deyiverdi. Çamer Mela'nın sesini duyar duymaz elektrik çarpmış gibi başını kaldırıp az önceki bakışlarına ek olarak öfke de katık olmuş bakışları ile baktı. "Hehehe çok şirinsin Mela. Çekil de geçelim. Kapatma kapıyı arkadan bizimkiler geliyor." Gülen Mela "Evvet canım biliyorum şirin olduğumu yavuz hırsız diye de sana diyorlardı sanırım geç hayde geç." deyip Çamer'e cevap hakkı tanımadan mutfak kısmına geçti. Akşamı hayr olsaydı iyi idi tabiri caizse kıç kadar evde kaçamazdı da Çamer'den.

Mavi gözleri benim gözlerimle buluştu. Sahi kaç ay olmuştu bu kadar derin bakmayalı? İki? Üç? Bizden olmaz, sevme beni derken çok kararlı gözüküyordu. Ama şimdi neden mutsuzdu? "Gittin?" bir adım yaklaşıp fısıldadığında gözlerim istemsizce kapandı. Bir insanın fısıltısı bile özlenir mi? Gözlerimi açtığımda karşımda kırgınlıkla bana bakıyordu. "Git dedin." gözlerinden hüzün geçti. Git dediği için pişman mıydı? "Özür dilerim." Neyi değiştirecekti özür dilemesi? Ben ondan her haber alamadığımda korkudan delirdiğimi değiştirebilecek miydi? Ya da Nehir'in Toprakcığım artık gelmeyecek mi diye ağladığını değiştirebilecek miydi? Aylardır burada olmasına rağmen karşıma çıkmadığını değiştirebilecek miydi? "Git Toprak." aylar önce onun bana dediği gibi, kalbim yana yana git dedim. Başını iki yana salladı. "Gitmem, o hatayı bir kez yaptım tekrar yapmama izin vermem, veremem Aslı." sözleri kalbimi umutla dolduruyordu ama artık bizden olur muydu? Onca dediğinden sonra birlikte olabilir miydik? Başlangıç Tarihi : 18.12.2020

Hayatında tüm zorluklara kendi başına göğüs germiş , kanayan dizlerini tek başına saran bir KADIN; ZÜMRA GÜMÜŞAY. Sevmelerin en çok yakıştığı bir ADAM; ASLAN HANCIOĞLU. "Aşk Hafızım, İki Yüreğin Birbirinde Soluklanmasıdır."

KİTABIMIZ RAFLARDA, TÜM KİTAPÇILARDAN ULAŞABİLİRSİNİZ. Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen kimsin ya? Adını bile bilmiyorum!" Dedi genç kız sinirle yanındaki adamı süzürken. Adam cevap vermemişti. Bu genç kızı daha çok sinirlendirmişti. "Hey, adını sordum?" Adam genç kızın yüzüne bile bakmadan arabayı sürmeye devam etti. "Kurt." Diye mırıldandı, sesi oldukça soğuktu. Genç kız ürktü, bu nasıl isimdi böyle? Tanımadığı bir yabancıyla nasıl yaşayacaktı? Üstelik bu adamın bir mahkûm olması genç kızın daha çok ürkmesini sağlıyordu. Yavaşça başını cama çevirdi, korkuyordu. Babası yanında yoktu ve çok korkuyordu. Ona ihtiyacı vardı, ondan başka hiç kimsesi yoktu... BİR KARADENİZ HİKÂYESİ... *** Karadeniz Serisi'nin ilk kitabıdır... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.