Bir insanın belki de en huzurlu olduğu yer anne karnı; o acı nefesi kabul edip içine düştüğün düzen, ne gerçek ne akıl kârı. Var olduğunu zannettiğin kurtuluş, kocaman bir sanrı. O sanrının içine savrulmuş ruhun, ipin ucunda bir soytarı. Yutkunduğunda boğazına düğümlenen sayha ise, saklarsan eğer; yüreğinin ortasında dinmeyen bir ağrı. Ruhun tenha, aklın reha, kalbin sayha. Bu üç kural. Ovalasan da çıkmaz yankısı kaburgalarının arasından. ❝İnsanın zihni acımasız bir yargı mahkemesi ise, kalp her zaman suç iskemlesine oturur.❞