Albeyaz Yeminler | 𝘣𝘪𝘳 𝘷𝘢𝘵𝘢𝘯 𝘮𝘦𝘴𝘦𝘭𝘦𝘴𝘪... 🪶 Yiğit nam salar diyarı titretir imiş Yiğidi bir ceylan gözlü yâr uslandırır imiş... 🪶 Henüz bebekken Fransa'nın buz gibi sokaklarında terk edildi. Kaderini bir Üsteğmenin merhametli elleri değiştirdi ve onu Türkiye'ye getirdi. Yıllar sonra o kimsesiz bebek, Terörle Mücadele Savcısı olarak ülkesinin en keskin zihinlerinden biri oldu. Şimdiki adresi: babası Albay'ın da görev yaptığı, sırlarla dolu Cizre. Bu bir görevlendirmeden fazlası. Yıllar önce bir motor kazasında tanıştığı o gizemli Üsteğmen ile şimdi aynı timde. Tesadüf mü, yoksa kaderin acımasız bir oyunu mu? "Albeyaz Yeminler," klasik bir asker & savcı hikayesi değil. Her sayfasında yeni bir ipucunu kovalayacağınız, nefes kesici bir serüven. Kahramanımızın görevleri, onu sadece terörün kalbine değil, kendi kayıp geçmişinin karanlık dehlizlerine de sürüklüyor. Fransa'da terk edilişinin ardındaki sırlar, biyolojik ailesi ve en yakınlarının bilinmeyen yüzü... Kimliği, görevle iç içe geçiyor. Babasının karanlık sırları ne kadar derin? Aşk ve görev arasında sıkışan kahramanımız, bu labirentten kendi gerçeğini bularak çıkabilecek mi? "Albeyaz Yeminler" sizi gerilim, aşk ve kimlik arayışıyla dolu, soluksuz bir vatan destanına davet ediyor. Her sır perdesi aralandığında, kahramanın üzerindeki yük artacak ve o, sadece vatanı için değil, kendi gerçeği için de savaşmak zorunda kalacak.

Ben Asi kaya yüzbaşıyım 28 yaşındayım 18 yaşıma kadar yetimanede kaldım benim hikayemde mutluluk yok açı var kırgınlık var istenilmeyen var Benim hikayem gittiğim görevi tamamlayıp görev yerime geri dönmekle başladı tek kişilik yaşadığım hayatıma biyolojik ailem düşdükten sonraki serivenümü gelin birlikte okuyalım && "Asya hanım 15 yaşıma kadar sevginin ne olduğunu bilmiyordum ve hala daha bilmiyorum 15 yaşıma kadar beni bırakan ailemi bekledim bekledim ama kimse gelmedi 16 yaşımda evlatlık verildim mutlu bir ailem olucağını sandım ama hayat bana bir tekmedaha atı evlatlık verilen aile tarafından tecavüze uğradım işte o zaman beklemeyi bıraktım kimse inanmadı bana kanıtlayamadım kendimi kendimden tiksiniyorum aynaya bakamıyorum bu gördünüz kişiyi ben olmak istemedim evet soğuk yapım var ama benim de bir kalbim var gözünüzün içine bakıyorum bana dair biraz sevgi kırıntısı varmı diye ama yok beni biraz sevseydiniz bir kez kızım deseydiniz bazen çiçeğin yerinde olmak istiyorum beni koruyan bir babam seven bir annem olsun istiyorum ama bu imkansız hiç görmediniz beni bir kez içten baksaydınız ruhumun çoktan öldüğünü görürdünüz niye çiçeğin Ayazın hakaretlerine sesiz kalıyorum biliyormusunuz çünkü haklılar yetimhanedeki çoçuklar anası babası bile beli olmadı için piç diye anıldım sizden para soyadı hiç bir şey beklemiyordum sadece sevgi belki ölen çoçukluğum canlanır sandım ama olmadı ben sizin ailenizden birisi olamayacağımı çok iyi gösterdiniz huzurunuzu daha fazla bozmiycağım sadece beni bu hayata getirmeseydiniz artık yaşama gücüm kalmadı yanlızlık sevgisizlik kimsesizlik sırtıma kambur oldu nefes aldırmıyor beni yaşarken mezara koydular ben tam 11 senedir ölüyüm " &&

Mavi Atabey... Güçlü, gözü kara ve inatçı. Abisinin kanı yerdeyken kimseye merhamet etmeyen, sevdiği adamı bile ardında bırakmaktan çekinmeyen bir kadın. "-Merhamet eden de edilen de ihanet edendir." O, sadece intikam almaya yemin etmedi. Aynı zamanda bir askerdi. Mesleğini, yeminini, timini kalbine mühürlemişti. Ama hayat her zaman bir seçim yaptırır. Mavi de bir gün o seçimi yaptı: Görevinden, aşkından ve hatta kendinden vazgeçerek. "-Herkes haklı olabilir. Ama kimse aynı anda masum kalamaz." Ve Kıraç... Soğukkanlı bir tim komutanı. Liderliği kanında taşıyan, asla yenilmeyen biri. Onun savaşı sadece dışarıdaki düşmanla değil, içindeki yarayla da. Çünkü en çok güvendiği kadın, bir gün onu sırtından vurdu. Mavi'nin yokluğu, en sessiz düşman gibi çöktü üzerine. "-Ben onun için gittim, Kıraç." "-Ama ben bizim için kaldım, Mavi." Şimdi onlar aynı toprakta, ama iki farklı taraftalar. Her mermi, geçmişlerini biraz daha kanatırken... Her karşılaşma, birbirlerine duydukları nefretin ardında hâlâ bir kıvılcımın yandığını hatırlatıyor. "-Ben Esrigün. Ölümün gölgesi değil, ta kendisiyim." Ama bu hikâyede sadece aşk ya da intikam yok. Örgütler, sırlar, ihanete karışmış yeminler ve uğruna can verilecek bir vatan var. Esrigün, sadece bir aşk hikâyesi değil. Bu, aşkın da intikamın da savaş meydanında sınandığı bir hesaplaşma. ‼️Tüm haklar yazara aittir kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır!!‼️

Yalan geçmişle kurulan hayatlar... Birisinin galibiyeti ikisinde mağlubiyeti olacak. Galip mi olmak isteyecekler yoksa mağlup mu? Karanlığın ortasında iki kişiydik. İki silah... Biri benim başıma, diğeri onun başına dayalı. Gözlerine baktım, hep yaptığı gibi bu kez de bakışlarımdan anlayabilir miydi söylemek istediklerimi? Asla... Bir tetik çekilecek bugün. Bir kurşun sıkılacak; benim geçmişime, onun geleceğine. Ben Ceylan Saye Akçay kurdukları oyunu bozmaya ve tüm dengeleri değiştirmeye geldim. Burası HAR-AMBER ve sizler de HAR-AMBER'e hoş geldiniz. Bu hikaye tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi veya kurumlarla ilgisi yoktur. Bu kitap Wattpad platformunda HAR-AMBER adıyla yayınlanan ilk ve tek kitaptır. 07.02.2024

~Kitap çocuk gelinler'e ve tüm kadınlara ithaf edilmiştir.~ Sessizliği bozan şey, Çetin ağa'nın sitem dolu sesiydi. "Benimle neden evlenmek istiyorsun?" Ağzımda biriken kanı yuttum. Kanlanmayan diğer kolumla ağzımı sildikten sonra,"Çünkü seni seviyorum." dedim. -Seni sevmiyorum, onu seviyorum. Onun hayatı benim için her şeyden kıymetli.- Ellerini saçlarına atarak, "Lan sen beni nereden tanıyorsun da seviyorsun!" diye sordu. Yine gülümsedim. "Seni tanımayan varmı Çetin ağa?" Ellerini iki yana açtı. "Ben nasıl tanınıyorum lan? Söylesene nasıl? Dur ben söyleyeyim; ben gaddarlığımla, zalimliğimle tanınıyorum. Hatta artırayım zalimliğimden dolayı sevdiğim kadını alamamamla biliniyorum. Senle evlensem, seni mutlu edeceğimi mi sanıyorsun? Seni seveceğimi mi sanıyorsun lan!" Bende ellerimi iki yana açarak bağırmaya başladım. "Baksana çok mutlu bir hayatım var," elimle dudağımı gösterdim. "Bak çok seviliyorum." kaşlarımla arkamdaki evi gösterdim. "Gaddarlık, zalimlik nedir bilmem de!" Gözlerimden patır patır akan yaşları elimin tersiyle silerek, bakışlarımı gökyüzüne çevirdim. Çetin ağa bir adım atarak aramızdaki mesafeyi azalttığında bakışlarımı ona çevirdim. İşaret parmağını havaya kaldırarak tehditvari sallamaya başladı. "Sen gaddarlık ne bilmiyorsun, sen zalimlik ne bilmiyorsun. Sen bu zalim babanın sevgisine muhtaç kalacaksın. Beni seviyorsun öyle mi? Beni sevdiğine pişman olacaksın. Sen bu akşam benim hayatıma, beni sevdiğini söyleyerek öylece girdin ya, seni öyle sevmeyeceğim ki beni sevdiğine pişman olacaksın!" ♾ +18 CİNSELLİK VE ŞİDDET İÇERİR! (Kitapta kendisine şiddet gösteren; hor gören adama, aşık olan kadın okumayacaksınız.) Wattpad'de Narin adında yazılan ilk ve tek kitaptır. İnstagram : morsakayikhikayeleri Başlangıç / 07.03.2021 Bitiş / 14.08.2021

Zergül, doğuştan topal bir kızdır. Hizmetçilik yaptığı evin lideri Kılıç Şahbazoğlu ile çocuk doğurmaya dayalı anlaşmalı bir evlilik yapar. Birbirlerinden nefret eden iki kalp fakat bir o kadar tutkuyla sarmalanan iki bedenin hikayesi.

Siz: Siyah gömlek yakışmış;) Çağın: ?

Gece Güneş'in hayatına bir anda giren, ancak hayatında aslında büyük bir yeri olan kişi ve kişiler, hayatının seyrini değiştireceğinden habersizdi. **"Nefes nefese koşuyordum, art arda sokak değiştiriyordum. Kalbim adrenalinden çarpıyordu, kalp atışlarım kulağıma doluyordu. Sokak lambalarının aydınlattığı yollardan tam gaz ilerlerken, karşıma iri yarı, siyah giyimli, silahlı adamlar çıktı. Sağdaki sokağa döndüm. İşte, işim şimdi bitmişti. Helvamı yapmaya başlayabilirsiniz a dostlar, hakkınızı helal edin. Evet, çıkmaz sokak... Benim şansım anca bu! Okuduğum kitaplarda ve izlediğim filmlerdeki karakterlere çıkmaz sokağa girdikleri için söylenip durduktan sonra, şimdi benim girdiğim çıkmaz sokak... Of Gece, of! Büyük konuşma diye hep söylerim ama işte, başına gelmeden nerede aklın kızım, nerede! Ama şimdi kendime kızmaktan daha ciddi sıkıntılarım var. Galiba işim cidden bitti."** ... Gece, zor bir hayatta hem hayatta kalmayı başarmış hem de güçlü bir kadın olmayı başarmış biridir. Hayat onu sürekli bir yerlere sürüklemiştir. En sonunda ise gerçekleri öğrenmiştir. Gerçek ailesi... Onun hayatını mahveden, herkesin burnundan fitil fitil getireceğinin sözünü veren ailesi. Hayatına yeni giren kişilerin gizemi...

17 yaşındaki kafes dövüşçüsü İzem'in hikayesi.. "Kan, kan,kan, kan, kan"herkes çığlık çığlığa bağırıyordu. Gözümü kan bürümüştü, kulaklarım dışarıya sağırdı, sadece önümde ölü gibi yatan adama öldüresiye vuruyordum. Derken o ses duyuldu "VEE KAZANAN AKREEPPP" -GERÇEK AİLEM KURGUSUDUR-

Bir ateş yanarken o ateşe kendi ayaklarınızla yürüdüğünüzde kimi suçlayabilirsiniz? Ateşi mi? Onu yakanı mı? Kendinizi mi? Yoksa o ateşin sizi yakacak güce sahip oluşunu mu? Kimi suçlayacağımı bilmiyordum. Tek bildiğim yandığım bu ateşe kendi ayaklarımla yürüdüğümdü. Şimdi cayır cayır yanıyordum ama beni öldüren şey ateş olmayacaktı. Beni öldüren, yandığım bu ateşin karanlığıydı. Siyahtı o. Siyah bir ateşti. Yanıyordu, yakıyordu ama aydınlatmıyordu. Zifiri karanlıkta yanıyordum. Her şey için çok geçti. Bu adam benim sonumdu ve ben, beni yakan bu siyah ateşe çoktan teslim olmuştum. 🌙 "Korkuyor musun?" diye sordu sesini yumuşatarak. "Evet," dedim düşünmeden. "Evet, çok korkuyorum." "Gözlerini kapatırsan korkarsın," dedi omzuma astığı ceketi sıkıca tutup kollarını bana sardığında. İrkildim ama korkmadım. Aksine bu yabancının dokunuşu bana kendimi güvende hissettirmişti. Bu his ise beni afallatmıştı. "Gözlerini kapattığın sürece her zaman karanlıkta olduğunu düşüneceksin. Her şeyi siyah göreceksin. Gürültüyle yanan, etrafı aydınlatan bir ateşi bile." Dudaklarımı ıslatıp söylediklerini düşündüm. "Burada bir ateş yok. Burası karanlık. Baksana, tavandan sızan ay ışığı dışında etrafı aydınlatan hiçbir şey yok!" "Sen varsın," dedi nefesi boynuma dökülürken. "Sen aydınlatıyorsun." KİTAPTAKİ KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLARLA ALAKASI YOKTUR. YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR.