Rehabilitasyon'a giren genç bir kızın biraz komik biraz feminist günlüğünü buldum geçenlerde. Yıldızlı soğuk bir gecede ıslak, karanlık bi sokakta eski bir kaldırımda çamura batmıştı.Biraz kendini biraz diğer hastaları anlatmış. Rehabilitasyondaki hastalara olan önyargıları kırmak için harika bir çaba sarf etmiş genç kız.Ona olan hayranlığımı sizinle paylamak istedim.Günlüğünü sizinle paylaşıyorum.İyi okuyun.Ben kim miyim? Benim kim olduğumun bir önemi yok.Önemli olan Yonca. -Tüm olaylar,kişiler ve kurumlar benim kurgumdur.Olası benzerlikler tamamen tesadüftür.-

Geçmişimde en fazla ne yaşamış olabilirim ki? Kraliçe Arı artık kitap :)

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!