KLASİK BİR GERÇEK AİLE/ABİ KİTABI (Küfür yok) Berbat bir hayat yaşayan İlgi başka bir kızla karıştığını öğrenirse ve tek kız olursa ne olur? (KİTAP FİNALDEN SONRA DÜZENLENECEKTİR)

Fransız bir baba ve Rus bir anneyle hayatını geçiren Alina Lara biranda kendini türk bir ailenin gerçek kızı olarak bulur...

Sıra dışı bir kurgu, olayları çözebilecek kadar zeki misin?

Gerçek Ailem. "Kalbi atmaz ama nefeste almaz, Gözlerini açmaz ama yüreği de susmaz, Ruhu hiç kanamaz ama ağlamayı da bırakmaz, Başını çevirip onlara bakar ama gerçek ailesinden haberi olmaz..." Ben Günce KARA, bir kere bile gülemeyen ama kendi derdine de dert demeyen bir insanım. Kalbim kırıktır ama ruhum derli topludur benim, gözüm yaşlıdır ama yerindedir merhametim. "Solan çiçekleri yeniden canlandırmak için onu kökünden koparmak gerek. Bende yeniden canlanabilmek için her şeyi baştan yazmaya karar verdim." Günce KARA. -.- Not: Esinlenilme ya da çalınma durumunda yasal işlemler başlatılacaktır. Kitaba saygı duymanızı rica ederim. :)

Ben Okyanus, büyük bir Yangın'dan çıkmayı başarmış ama Kül'e dönmüş bir İstihbarat Ajanı. Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya... Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus'tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum? Okyanus'un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi? Okyanus'ta boğulacak mıdır? Yangın'da Kül'e mi dönüşecektir? Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır? Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi? Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus'un bilinmeyen geçmişi... Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus'un Kül'ü müydü? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!"

Ailesinin düşmanları yüzünden kimsesiz büyümek zorunda kalmış bir kız, abisinin onu tesadüfen bulmasıyla ailesinin yaşadığını öğrendiğinde neler olacak? - "Tam on yedi yıl önce kazada kaybolan kardeşimin adı da Işıl'dı ve senin bu yurda geldiğin gün kardeşimin kaybolduğu günün sadece iki gün sonrası. Bu yurda seni bırakan kişi ailenin öldüğünü yazmış ama kim olduklarından bahsetmemiş. Tek bir akrabanı dahi bulamamışlar, bu durumda seni bırakan kişi kim olabilirdi? Tüm sonuçlar aynı yere çıkıyor. Biz seni her yerde ararken sen yıllarca burada, gözümün önündeymişsin. Sen bizim kardeşimizsin Işıl." dedi Alihan. Duyduklarımın etkisiyle donakalmış bir vaziyette onları dinliyordum. Anlayamıyordum, benim ailem yıllar önce ölmüştü işte. Artık sadece ellerim değil tüm vücudum titriyordu. Bir süre konuşamadığımı hissederken gözümden akmak için direnen yaşlara rağmen konuştum. "Ne saçmalıyorsunuz siz? Benim ailem öldü, bir yanlışlık olmalı." ✓Aile - abilerim kurgusudur. 🦋 Kayıp #1 -21/05/25 Abim #1 -21/07/25 Gerçekailem #1 -22/07/25 Dram #2 -26/09/25 Macera #1 -17/10/25 Aile #1 -04/11/25 Klasikler #1 -10/11/25 Watty #1 -27/11/25

"Yanisi şu demek oluyor İlhami Bey," dedi hemen karşımda sonuçlara bakan doktor. Elimdeki telefonu sıkı sıkıya tutarken nefes dahi almadan dinliyordum karşımdaki adamı. Elindeki kağıtlardan başını kaldırıp sıkıntıyla iç çekti. "Her şey tahmin ettiğiniz gibi. Afitap sizin biyolojik kızınız değil." Beklediğim kelimeler doktorun dudaklarından tek tek dökülürken yutkundum. Başka ne yapabilirdim ki o an? Ne bir gözyaşı aktı gözlerimden ne de şok dolu bir nida çıktı dudaklarımdan; dediği gibi, her şey tahmin edilebilirdi. Başımı eğebildim sadece. Sanki yanlış bir şey yapmışım gibi tekrar tekrar yutkundum. Bu yaşadıklarım hangi günahımın cezasıydı? Ya da ne tür bir günah, tüm hayatımı bir anda hiç edebilirdi? Yüzüm yanıyor, başım çatlıyordu. O an çok şey istiyordum ama listenin başını yok olmak çekiyordu. Evet, o an sadece yok olmak, kimse tarafından tanınıp bilinmemek istiyordum. Şu koca evrende hiçbir önemi olmayan küçücük bir nokta bile olsam bir an bu evrene bile fazla gelmiştim sanki. Birileri bağırıyor, ağlıyor hatta feryatlar ediyordu. Kimi mutlulukla haykırıyor, kimi bunca yılın hesabını kime soracağını bilememiş gibi Allah'a yakarıyordu. Bana sesleniyorlar, adımı söylüyorlar hatta bana dokunuyorlardı. Garip olansa o an hiçbir şey hissetmiyor oluşumdu. Ne hissetmeliydim ki? Sonuçlar açıklandığından beri hiç başımı kaldırmadan elimdeki telefona bakıyordum. Bana sesleniyorlardı, başımı kaldırıp onlara bakmıyordum. Dakikalar önce titreyen telefonuma gelen bildirimlere baktım nemli gözlerle. Whatsapp'tan 2 bildirim. ilgi kaşarları ve mutlu yaşamları ✨💖 ballikiz: YANİ ŞİMDİ SEN BANA DOĞUMDA KARIŞTIĞINI VE ASLINDA İSHALMİ AMCANIN ÖZ KIZI OLMADIĞINI MI SÖYLÜYORSUN? ballikiz: OH! MY! ALLAH!